หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 16

ซ่าาา....

พริบตาเดียว คนทั้งงานต่างตกอยู่ในอาการตะลึงค้าง ทั่วทั้งหงเฉิง ยังไม่เคยมีใครเคยกล้าทัดทานเจตนาของท่านหู่ แต่วันนี้ เฉินผิงที่ดูธรรมดาสามัญกลับไม่ไว้หน้าเขาแม้แต่น้อย!

สีหน้าของหลินเทียนหู่เคร่งขรึมลง แววตาฉายรังสีอำมหิต!

เซียวเหล่ยที่ยืนอยู่อีกด้านแทบอยากจะหัวเราะให้ตาย ในใจของเขามีเสียงโห่ร้องกู่ก้องอยู่ตลอดเวลา “เอามันให้ตาย เอามันให้ตายเลย”

“คุณเฉิน คุณ...คุณรีบขอโทษท่านหู่เถอะค่ะ”

ซูอวี่ฉีรีบดึงแขนเสื้อของเฉินผิง เธอกระวนกระวายจนเหงื่อไหลออกมาแล้ว

“ไอ้หนุ่ม แกกล้าขัดคำสั่งท่านหู่ อยากตายรึ...”

ผู้ใต้บังคับบัญชานายหนึ่งข้างกายหลินเทียนหู่คำรามขึ้น พลางง้างหมัดพุ่งใส่เฉินผิง

“ท่านหู่ ผมต้องขอโทษแทนคุณเฉินด้วยครับ”

เมื่อเห็นลูกน้องของหลินเทียนหู่เตรียมลงมือ ซูเหวินจงร้อนใจแทบบ้าแล้ว แต่เขาก็ไม่กล้าสั่งให้ลูกน้องของตนโต้ตอบ ถึงแม้เวลานี้เขาจะเอาชีวิตเข้าแลก แต่ลูกน้องของตนก็แค่พนักงานรักษาความปลอดภัยไม่กี่สิบนายเท่านั้น ไหนเลยจะสู้คนนับร้อยของหลินเทียนหู่ได้ ผลลัพธ์ก็คงเหมือนกัน รังแต่จะทำให้ตระกูลเซียวโดนหางเลยไปด้วย!

หลินเทียนหู่ยังคงนิ่งเงียบ เขาไม่ได้สนใจซูเหวินจงเลยแม้แต่น้อย และก็ไม่ได้ห้ามลูกน้องของตนด้วยเช่นกัน!

ลูกน้องของหลินเทียนหู่นั้นสูงใหญ่ อย่างน้อยๆ ก็สูงกว่าเฉินผิงอย่างเห็นได้ชัด อีกทั้ง กล้ามเนื้อทั่วร่างกายที่ปูดโปน หมัดนี้ หากเฉินผิงไม่ตาย ก็เกรงว่าอาจจะพิการได้!

เซียวเหล่ยและเกิ่งซานซานมองดูสภาพน่าเวทนาของเฉินผิงด้วยรอยยิ้มเย้ยหยัน ยังมีฟู่เหว่ยและเจี่ยงเหวินจิ้งที่กำลังรอดูสภาพชวนหัวร่อของเฉินผิง โดยเฉพาะฟู่เหว่ยที่เพิ่งจะถูกฝ่ามือของเฉินผิงฟาดจนกระเด็น ถึงตอนนี้เขายังรู้สึกปวดมาก เขาต้องการเห็นเฉินผิงถูกซ้อมจนพิการ

แต่ทว่า ในขณะที่กำปั้นของลูกน้องของหลินเทียนหู่พุ่งถึงตรงหน้าของเฉินผิง เฉินผิงกลับยื่นมือออกไปคว้าหมัดที่หนักดังกระสอบทรายของลูกน้องหลินเทียนหู่เอาไว้ ไม่ว่าลูกน้องคนนั้นจะออกแรงขนาดไหนก็ตาม ก็ไม่สามารถขยับเขยื้อนได้เลย!

เวลานี้ ทุกคนต่างตะลึงงัน แม้กระทั่งหลินเทียนหู่ก็ยังอดไม่ได้ที่จะหันไปมองเฉินผิง!

เมื่อเขาพินิจมองอย่างถ้วนถี่ หนังหัวของหลินเทียนหู่ก็แทบจะระเบิดออกมา!

เขาเห็นแหวนสีทองสัมฤทธิ์โบราณบนนิ้วของเฉินผิง และบนแหวนก็มีคำว่า ‘ประกาศิต’ สลักอยู่ด้วย!

ประกาศิตมังกรฟ้า นี่คือประกาศิตมังกรฟ้า!