หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1204

ตูม!

ทันใดนั้นเองก็เกิดการระเบิดขึ้นกลางอากาศระหว่างการต่อสู้

ภูเขาเริ่มสั่นสะเทือนและต้นไม้หักโค่นลงกับพื้น การระเบิดยังทำให้เกิดหินถล่มในบริเวณใกล้เคียง ทำให้เศษหินไหลลงมาตามทางลาด

ราวกับว่ากำลังเกิดแผ่นดินไหวครั้งใหญ่

ผู้คนที่กำลังดูการต่อสู้บนยอดเขาต่างตกตะลึงกับพลังทำลายล้าง

“ช่างน่าหวาดหวั่น เจ้ายุทธ์นั้นทรงพลังอย่างแท้จริง เราควรถอยออกมาห่างๆ เพื่อป้องกันตัวเองไว้ก่อน”

ฝูงชนส่วนใหญ่เริ่มหลบหนีพร้อมหาที่กำบังเพื่อหลีกเลี่ยงจากคลื่นกระแทก

ทันใดนั้น ก็มีร่างมนุษย์ก็ลอยละลิ่วออกมาจากจุดศูนย์กลางของระเบิดและร่วงลงบนพื้น

ร่างนั้นคือชายชราที่มีผมหงอกและเคราขาว

ใบหน้าของเขาซีดเผือด เลือดไหลออกมาจากมุมปากของเขา เห็นได้ชัดว่าเขาได้รับบาดเจ็บ

เมื่อควันจางลง ติงปู้ต้ายังคงยืนนิ่งไม่สั่นคลอน “ถ้าพวกแกไม่ยอมถอยก็จงตายด้วยน้ำมือของฉัน!”

ติงปู้ต้าจ้องไปที่หลัวจินจั่วและนักสู้คนอื่นๆ จากโม่เป่ย

เมื่อสบตากับสายตาอาฆาตของเขา ผู้ฝึกยุทธ์แห่งโม่เป่ยหลายคนเริ่มล่าถอย

พวกเขาไม่คาดคิดว่าติงปู้ต้าจะทรงพลังขนาดนี้ ชัดเจนแล้วว่าเขาคู่ควรกับตำแหน่งเจ้ายุทธ์

“อย่าไปกลัว! เขาเป็นแค่เจ้ายุทธ์ในระดับเริ่มต้น เราโค่นเขาลงได้ถ้าเราร่วมมือกัน! มาลุยกันเลย!” ชายชราตะโกน

"ก็ได้ เราจะสู้กับมันพร้อมๆ กัน…” หลัวจินจั่วพยักหน้า

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เหล่าแห่งนักรบโม่เป่ยก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากพุ่งเข้าใส่ฝ่ายตรงข้าม

"ลุยเลย!"

ติงปู้เอ้อร์รีบส่งสัญญาณให้คนของหมู่บ้านคนโฉด แดนไร้เงาและหุบเขายาให้วิ่งไปข้างหน้า

ผู้ฝึกยุทธ์นับร้อยจากทั้งสองฝ่ายเข้าห้ำหั่น เป็นการยากที่จะแยกพวกเขาออกจากกันได้

เพราะเห็นว่าติงปู้ต้าเป็นเจ้ายุทธ์ ชายชราจึงตัดสินใจร่วมโจมตีเขาพร้อมกับกึ่งเจ้ายุทธ์อีกสี่คน

ตูม!

คลื่นพลังอันรุนแรงซัดเข้าใส่ทั้งคู่และกระจายออกไปอย่างรวดเร็ว

ชายทั้งสองเดินโซเซไปด้านหลังพร้อมส่งเสียงคำรามในคอ

หลัวจินจั่วและติงปู้เอ้อร์ดูเหมือนจะแข็งแกร่งพอๆ กัน เพราะทั้งคู่เป็นกึ่งเจ้ายุทธ์

“ถึงแกจะไม่แข็งแกร่งเท่าพี่ชาย แกก็เป็นนักรบที่มีความสามารถทีเดียว แต่ไม่มีทางที่แกจะฆ่าฉันได้หรอก!” หลัวจินจั่วจ้องหน้าติงปู้เอ้อร์อย่างไม่แยแส

“เดี๋ยวแกก็รู้!” เจตจำนงสังหารเข้าครอบงำติงปู้เอ้อร์ “ไม่ว่าจะใช้วิธีไหน วันนี้ฉันก็จะปลิดชีวิตแกให้ได้!”

“แกใจกล้าไม่เบานี่!” หลัวจินจั่วเดือดดาลให้กับความหยิ่งผยองของติงปู้เอ้อร์

“สยายปีกอินทรี!”

ติงปู้เอ้อร์บินขึ้นไปในอากาศ เขากางแขนออกและโจนทะยานราวนกอินทรี

เขาพุ่งเข้าหาหลัวจินจั่วจากด้านบนและคว้าเข้าที่ศีรษะของฝ่ายตรงข้ามด้วยนิ้วที่เหมือนกับกรงเล็บ

ติงปู้เอ้อร์เร็วมากจนเกิดคลื่นพลังสีขาวไล่ตามเขาจากด้านหลัง