หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1205

ฝุบ!

ฝ่ามือของเขาวาดผ่านอากาศด้วยเสียงหวีดหวิวอันน่าตกตะลึง!

เมื่อเห็นภาพที่ชวนเหลือเชื่อ ทุกคนต่างสังหรณ์ใจว่าหลัวจินจั่วอาจได้รับบาดเจ็บรุนแรงถ้าเขาหลบไม่ทัน

“ฝ่ามือวายุ!” ฝ่ามือของหลัวจินจั่วเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว ก่อตัวเป็นพลังหมุนวนที่น่าหวาดหวั่นก่อนจะพุ่งเข้าใส่ติงปู้เอ้อร์

ฝุบ!

เกิดลมกรรโชกรุนแรงอย่างกะทันหัน ราวกับว่ามันสามารถพัดพาเมฆที่ลอยอยู่บนท้องฟ้าให้ปลิวไปในทันที การโจมตีของหลัวจินจั่วนั้นทรงพลังอย่างมาก!

ทั้งสองงัดเอากระบวนท่าไม้ตายอันรุนแรงออกมาใช้อย่างไร้ความปราณี รัศมีที่เปล่งออกมาจากร่างของพวกเขานั้นน่าพรั่นพรึง ในจังหวะนั้นแต่ละฝ่ายอาจพบกับจุดจบได้ ถ้าเกิดความผิดพลาดใดๆ ขึ้นมาจากความประมาทเลินเล่อของตัวเอง

เปริ๊ยะ!

เกิดเสียงปริแตกดังขึ้นเมื่อสายลมแรงกระทบฝ่ามือของติงปู้เอ้อร์ เขาถูกผลักออกไปไกลโดยพลังอันมหาศาล

ไม่นานหลังจากที่ติงปู้เอ้อร์กระเด็นออกไป เขาก็กลับตัวกลางอากาศก่อนจะพุ่งเข้าใส่หลัวจินจั่ว อีกครั้ง

“ฝ่ามือเชือดเฉือน!” ติงปู้เอ้อร์ที่ลอยอยู่กลางอากาศคำรามออกมาก่อนที่จะเหยียดฝ่ามือทั้งสองออกไปและไขว้เข้าด้วยกันอย่างรวดเร็ว

ฝุบ!

พลังหมุนวนที่น่าสะพรึงกลัวพุ่งไปยังหลัวจินจั่วรัวๆ ทำให้เกิดเสียงหอนแหลมสูงขณะที่พวกมันแหวกผ่านอากาศ

ในชั่วพริบตานั้น พลังหมุนวนได้เคลื่อนไปไกลกว่าห้าเมตรจนจวนจะถึงอกของหลัวจินจั่ว!

“เห็นได้ชัดว่าฝีมือต่อสู้ของติงปู้เอ้อร์ทรงพลังยิ่งกว่าเดิม!”

“ฉันพนันได้เลยว่าเขาสามารถใช้กระบวนท่านี้ฟันยอดเขาให้ขาดได้ง่ายดาย!”

“นามของกระบวนท่าช่างเหมาะเจาะยิ่ง ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าฝ่ามือเชือดเฉือนน่าหวาดหวั่นและทรงพลังมาก!”

เปริ๊ยะ!

ในความเป็นจริงแล้ว สี่คนโฉดนั้นไม่อาจรับมือได้โดยง่าย แม้ว่าพวกเขาจะอยู่ในวัยชราแล้วก็ยังมักต่อว่าผู้อื่นอย่างรุนแรง

ฝ่ามือพิฆาตวิญญาณถือเป็นท่าโจมตีที่ทรงพลังที่สุดของติงปู้เอ้อร์ เขาใช้เวลาขัดเกลาท่านี้มานาน แถมเขายังใช้ยาพิษทามือของตัวเองด้วย มันจึงไม่ใช่การโจมตีอย่างรุนแรงเท่านั้น แต่ยังมีพิษร้ายแรงอีกต่างหาก!

ติงปู้เอ้อร์จึงสามารถคร่าชีวิตคนได้ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียวโดยใช้ฝ่ามือพิฆาตวิญญาณ ชื่อนั้นสะท้อนให้เห็นถึงความร้ายกาจของกระบวนท่า

ถึงกระนั้น ฝ่ามือพิฆาตวิญญาณก็ไม่ใช่วิชามาร ไม่มีทางที่ติงปู้เอ้อร์จะเป็นผู้ใช้วิชามาร

หากทุกคนในหมู่บ้านคนโฉดใช้วิชามาร ก็คงเป็นไปไม่ได้ที่การฝึกวิชาของพวกเขาจะล่าช้าลงอย่างมากเนื่องจากทรัพยากรที่ร่อยหรอลง

วิชามารสามารถใช้ดูดกลืนพลังชีวิตของผู้อื่นหรือพลังลมปราณของผู้ฝึกยุทธ์ ดังนั้นขุมพลังสำหรับฝึกวิชาของพวกเขาจึงไม่มีวันหมดสิ้น ตราบใดที่พวกเขาสามารถดูดพลังจากมนุษย์คนใดก็ได้

เห็นได้ชัดว่าคนของหมู่บ้านคนโฉดไม่ใช่ผู้ใช้วิชามาร ไม่มีใครเคยได้ยินว่าใครก็ตามที่มาจากหมู่บ้านคนโฉดสังหารคนที่ไม่ใช่ผู้ฝึกยุทธ์

หลายคนเรียกพวกเขาว่าสี่คนโฉดเพราะพวกเขาเป็นพวกพิลึกอารมณ์ร้อน ชอบแว้งกัดคนอื่นไปทั่ว จึงเป็นที่มาของชื่อหมู่บ้านคนโฉด