หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1206

แม้ว่าหลัวจินจั่วจะทำหน้าเหยียดหยาม แต่ร่างกายของเขาก็เปล่งรัศมีอันน่าสะพรึงออกมาอย่างต่อเนื่อง เขารู้สึกได้ว่าพลังของฝ่ามือพิฆาตวิญญาณของติงปู้เอ้อร์นั้นเกินคำบรรยาย

หลัวจินจั่วจู่โจมก่อนด้วยการตะโกนแล้วกระแทกฝ่ามือของเขาออกไป

เปรี้ยง!

เมื่อได้ยินเสียงนั้น ทุกคนอดไม่ได้ที่จะนึกถึงเสียงอันแสบแก้วหูและรัศมีที่มหาศาลของเกลียวคลื่น

ปัง!

ฝ่ามือของทั้งคู่ปะทะกันอีกครั้ง

ติงปู้เอ้อร์คำรามด้วยความโกรธเกรี้ยว “แกไปเอาความมั่นใจมาจากไหนถึงกล้าต่อกรกับฝ่ามือพิฆาตวิญญาณของฉัน! แกคงอยากตายมากสินะ!”

ใบหน้าของติงปู้เอ้อร์ฉายแววแห่งชัยชนะเมื่อเขาสังเกตเห็นว่าหลัวจินจั่วสู้กับเขาด้วยฝ่ามือของตนเอง ฮ่า! ฝ่ามือพิฆาตวิญญาณของฉันมีพิษร้ายแรง และมีพลังพิษไหลวนอยู่บนฝ่ามือของฉัน หลัวจินจั่วกำลังขุดหลุมฝังศพตัวเองอย่างไม่อาจเลี่ยงได้ด้วยการสวนกลับท่าโจมตีของฉันด้วยฝ่ามือของเขา!

อย่างไรก็ตาม หลังจากนั้นไม่นาน ติงปู้เอ้อร์ก็ต้องตกใจเมื่อสัมผัสได้ว่ามีพลังซ้อนกันสามชั้นจากกระบวนท่าของหลัวจินจั่ว แต่ละชั้นมีพลังมากกว่าชั้นก่อนหน้า!

ชั้นแรกสะท้อนพลังของฝ่ามือพิฆาตวิญญาณของเขาภายในไม่กี่วินาที ในขณะที่ชั้นที่สองส่งพลังพิษย้อนกลับไปหาติงปู้เอ้อร์ ชั้นที่สามทะลุผ่านเส้นเลือดในแขนของเขาอย่างน่าเหลือเชื่อจนเกิดการระเบิดเสียงดังตามมา

ตูม!

หลังเกิดเสียงดังสนั่น แขนของติงปู้เอ้อร์ก็กลายเป็นสีดำทันที! เขาถูกเหวี่ยงออกไปด้วยแรงมหาศาล

อั่ก!

เลือดเต็มคำพุ่งออกมาจากปากของติงปู้เอ้อร์ตอนขณะที่เขายังลอยอยู่กลางอากาศ เห็นได้ชัดว่าเขาได้รับบาดเจ็บภายในและหลัวจินจั่วมีฝีมือเหนือกว่าเขา!

ติงปู้ซือที่กำลังสู้อยู่กับคนอื่นๆ เหลือบเห็นว่าติงปู้เอ้อร์ได้รับบาดเจ็บ เขาจึงเข้าพุ่งไปหาเพื่อช่วยพยุงให้ลุกขึ้น “ปู้เอ้อร์!”

“ปู้ซือ ฉันไม่เป็นไร ของแค่นี้ฆ่าฉันไม่ได้หรอก!” ติงปู้เอ้อร์เช็ดคราบเลือดออกจากมุมปาก

การต่อสู้ที่เริ่มต้นตั้งแต่รุ่งสางยังคงดำเนินต่อแม้ค่ำคืนจะล่วงเลยไปแล้ว

ในขณะเดียวกัน ติงปู้ซานได้นำยอดฝีมือจำนวนหนึ่งจากหมู่บ้านคนโฉดไปยืนคุ้มกันรอบหอคอยสะกดมาร เมื่อได้ยินเสียงอันน่าสะพรึงกลัวจากการฆ่าฟันที่ด้านนอก เขาก็รู้สึกกระวนกระวายใจ

"คุณติงปู้ซาน ผมอยากรู้ว่าตอนนี้คุณติงปู้ต้าและคนอื่นๆ จะเป็นยังไงกันบ้าง เราออกไปดูดีไหมครับ?” หนึ่งในยอดฝีมือของหมู่บ้านคนโฉดถามอย่างระแวดระวัง

“จะทำอย่างนั้นไม่ได้ ก่อนหน้านี้ปู้ต้าเตือนว่าเราไม่ควรไปไหนทั้งนั้น เราต้องดูแลความปลอดภัยของคุณเฉินตลอดเวลา” ติงปู้ซานตอบอย่างเคร่งขรึมพร้อมส่ายหัว

ในขณะนี้เขามีลูกมือที่แข็งแกร่งที่สุดอยู่เคียงข้าง เนื่องจากยอดฝีมือเกือบทั้งหมดของหมู่บ้านคนโฉดได้รับมอบหมายให้คอยช่วยเหลือเขา

การต่อสู้ที่ดุเดือดเริ่มขึ้นตั้งแต่รุ่งสาง แต่ไม่มีวี่แววว่าจะจบแม้ฟ้าจะมืดลงแล้วก็ตาม ดังนั้น ติงปู้ซานเองก็อยากรู้แทบแย่ว่าสถานการณ์ที่ด้านนอกในตอนนี้เป็นยังไงบ้าง

แต่ยังไงก็ตาม เขาไม่ก็สามารถผละไปจากที่นี่ได้ เขาตระหนักดีว่าทุกคนกำลังต่อสู้กับศัตรูอย่างรากเลือดเพื่อเฉินผิงที่อยู่ระหว่างการบำเพ็ญเพียร หากมีคนบุกเข้าไปในหอคอยหลังจากที่เขาไม่อยู่แล้ว ความพยายามทั้งหมดของคนอื่นๆ ก็จะสูญเปล่า

“คุณเฉิน ผมหวังว่าคุณจะฝึกวิชาเสร็จในอีกไม่นาน..” ติงปู้ซานพึมพำพลางมองไปทางหอคอยสะกดมาร