หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1210

อีกด้านที่หมู่บ้านคนโฉด ติงปู้ต้ากำลังปรับรัศมีของเขาใหม่ เขากะว่าจะบำเพ็ญเพียรเพื่อให้ร่างกายฟื้นตัวเร็วขึ้น

ติงปู้เอ้อร์นำคนของเขาไปเก็บกวาดสนามรบและเสริมการป้องกันของหมู่บ้านคนโฉด

ติงปู้ซือได้รับบาดเจ็บสาหัส เขาใช้ผ้าพันแผลพันที่ขาขณะที่เขาอยู่ในห้องของตัวเอง

คนส่วนใหญ่ของหมู่บ้านคนโฉดได้รับบาดเจ็บ

มีเพียงติงปู้ซานและยอดฝีมืออีกสองสามคนเท่านั้นที่ไม่ได้รับบาดเจ็บเลยระหว่างที่พวกเขาคอยปกป้องหอสะกดมาร

ขณะที่ติงปู้ต้านั่งขัดสมาธิเพื่อพักฟื้น เขาก็สัมผัสถึงรัศมีอันตรายซึ่งมาจากด้านนอกหุบเขา

หัวใจของติงปู้ต้าสั่นสะท้านด้วยความหวาดกลัว เขากระโดดขึ้นยืนทันที

ติงปู้เอ้อร์จ้องมองไปที่หนิงจื้อกับคนของเขาที่ทางเข้าหมู่บ้านคนโฉด

"คุณคือใคร? ออกไปจากหมู่บ้านคนโฉดเดี๋ยวนี้!” ติงปู้เอ้อร์ป่าวประกาศ

หนิงจื้อที่ถือพัดของเขาอยู่มองติงปู้เอ้อร์ด้วยท่าทางเหยียดหยาม

ถ้าหมู่บ้านคนโฉดทรงพลังเหมือนยามปกติ หนิงจื้อคงไม่กล้าดูหมิ่นสี่คนโฉด

อย่างไรก็ตาม หมู่บ้านคนโฉดในตอนนี้ไม่ต่างจากยักษ์ที่อ่อนล้า

แค่ผลักเบา ๆ เพียงครั้งเดียวก็โค่นยักษ์ตนนี้ลงได้

หนิงจื้อยิ้มมุมปาก “ผมมาที่นี่เพื่อเฉินผิง ผมจะไปทันทีหลังจากคุณส่งตัวเฉินผิงมาให้ แต่ถ้าคุณไม่ยอมมอบตัวเขามาล่ะก็...”

จากนั้นเขาก็ชี้พัดไปด้านข้าง

ครืน!

หินก้อนใหญ่ระเบิดจนแหลกเป็นชิ้น ๆ ทันที

สีหน้าของติงปู้เอ้อร์เคร่งเครียด พวกเขาจะไม่มีวันส่งตัวเฉินผิงให้แน่

เพราะอย่างนั้นพวกเขาถึงต้องต่อสู้กับตระกูลหลัว

"คุณเป็นใคร? ผมไม่รู้จักเฉินผิงที่คุณกำลังพูดถึง” ติงปู้เอ้อร์ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากแสร้งทำเป็นไม่รู้เรื่อง

หมู่บ้านคนโฉดคงไม่สามารถหยุดยั้งการโจมตีอีกครั้งได้

หนิงจื้อหัวเราะดังลั่นและกล่าวเยาะเย้ย “ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่สี่คนโฉดแห่งหมู่บ้านคนโฉดเริ่มเล่นบทคนโง่? เฉินผิงอยู่ที่นี่ แต่คุณอ้างว่าไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร คิดว่าเป็นผมเด็กอมมือหรือไง?”

คลื่นแห่งความโกรธโถมเข้าใส่ติงปู้เอ้อร์ และเขาเกือบจะสบถออกมาดัง ๆ