หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1211

แม้จะต้านทานสุดกำลัง แต่ไม่นานติงปู้เอ้อร์ก็พ่ายแพ้และโดนหนิงจื้อจับเป็นตัวประกัน

"คุณติง หยุดขัดขืนและยอมจำนนต่อเราเถอะ หากคุณยังคงต่อต้าน ทุกคนในหมู่บ้านคนโฉดจะต้องตาย!” หนิงจื้อพูดอย่างลำพองใจราวกับว่าเขาคว้าชัยชนะมาได้แล้ว

ติงปู้ต้าไม่พูดโต้ตอบ แต่กลับเหวี่ยงหมัดใส่เขาอย่างฉับไว

หนิงจื้อเพียงแค่ตะคอก “ฮ่า!แกไม่รู้จักยอมแพ้สินะครับ”

เขานำเหล่าลูกสมุนพุ่งเข้าใส่ติงปู้ต้า

ติงปู้ต้าเซไปด้านหลังเมื่อถูกพวกเขาโจมตีอย่างต่อเนื่อง

“ตั้งค่ายกล!” หนิงจื้อตะโกน

ยอดฝีมือจำนวนหนึ่งที่ทำงานให้กับตระกูลหนิงเข้าโอบล้อมติงปู้ต้าและเปลี่ยนตำแหน่งของพวกเขาไปเรื่อยๆ

ด้ายเส้นเล็กจำนวนนับไม่ถ้วนที่ตามนุษย์แทบมองไม่เห็นพุ่งออกมาจากมือของพวกเขา

จากนั้นเส้นด้ายก็ก่อตัวเป็นรังไหมขนาดใหญ่เมื่อเหล่ายอดฝีมือสับเปลี่ยนตำแหน่ง

ไม่นานร่างของติงปู้ต้าก็ติดอยู่ในใยแมงมุม

หนิงจื้อยิ้มอย่างอวดดี “ฮ่า! ทีนี้แกก็จะโจมตีโต้กลับไม่ได้อีกต่อไป!”

ดวงตาของติงปู้ต้ากลายเป็นสีแดงในขณะที่เขาพยายามดิ้นรนจากพันธนาการ

เลือดกระฉูดออกจากร่างของเขา แต่เขาไม่ได้สนใจแม้แต่น้อย

ในไม่ช้ารัศมีของติงปู้ต้าก็แผ่วลงจนเขากระอักเลือดออกมา

การเคลื่อนไหวของติงปู้ต้าช้าลงทีละน้อย

ในตอนนั้นร่างกายของเขาชุ่มโชกไปด้วยโลหิต

หนิงจื้อหัวเราะเยาะอย่างเย็นชา “ทำไมคุณถึงทำแบบนี้กับตัวเองล่ะครับ? เฉินผิงคู่ควรกับการปกป้องของหมู่บ้านคนโฉดแล้วเหรอ?”

“ถุย!” ติงปู้ต้าถ่มน้ำลายใส่เขา

หนิงจื้อไม่ได้ขุ่นเคืองแต่อย่างใด เขาบอกให้คนของเขาจัดการกับติงปู้ต้าและติงปู้เอ้อร์ ก่อนที่เขาจะเดินเข้าไปในหุบเขา

ที่ด้านในหมู่บ้านคนโฉด ทุกคนยอมจำนนเมื่อเห็นติงปู้ต้าตกอยู่ในกำมือของหนิงจื้อ

เมื่อหนิงจื้อและยอดฝีมือของเขาไปถึงหอสะกดมาร ติงปู้ซานก็นำคนจำนวนหนึ่งเข้าขวางทาง

ผู้คนของหมู่บ้านคนโฉดเกี่ยวข้องอะไรกับเฉินผิง?