หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1211

แม้จะต้านทานสุดกำลัง แต่ไม่นานติงปู้เอ้อร์ก็พ่ายแพ้และโดนหนิงจื้อจับเป็นตัวประกัน

"คุณติง หยุดขัดขืนและยอมจำนนต่อเราเถอะ หากคุณยังคงต่อต้าน ทุกคนในหมู่บ้านคนโฉดจะต้องตาย!” หนิงจื้อพูดอย่างลำพองใจราวกับว่าเขาคว้าชัยชนะมาได้แล้ว

ติงปู้ต้าไม่พูดโต้ตอบ แต่กลับเหวี่ยงหมัดใส่เขาอย่างฉับไว

หนิงจื้อเพียงแค่ตะคอก “ฮ่า!แกไม่รู้จักยอมแพ้สินะครับ”

เขานำเหล่าลูกสมุนพุ่งเข้าใส่ติงปู้ต้า

ติงปู้ต้าเซไปด้านหลังเมื่อถูกพวกเขาโจมตีอย่างต่อเนื่อง

“ตั้งค่ายกล!” หนิงจื้อตะโกน

ยอดฝีมือจำนวนหนึ่งที่ทำงานให้กับตระกูลหนิงเข้าโอบล้อมติงปู้ต้าและเปลี่ยนตำแหน่งของพวกเขาไปเรื่อยๆ

ด้ายเส้นเล็กจำนวนนับไม่ถ้วนที่ตามนุษย์แทบมองไม่เห็นพุ่งออกมาจากมือของพวกเขา

จากนั้นเส้นด้ายก็ก่อตัวเป็นรังไหมขนาดใหญ่เมื่อเหล่ายอดฝีมือสับเปลี่ยนตำแหน่ง

ไม่นานร่างของติงปู้ต้าก็ติดอยู่ในใยแมงมุม

หนิงจื้อยิ้มอย่างอวดดี “ฮ่า! ทีนี้แกก็จะโจมตีโต้กลับไม่ได้อีกต่อไป!”

ดวงตาของติงปู้ต้ากลายเป็นสีแดงในขณะที่เขาพยายามดิ้นรนจากพันธนาการ

เลือดกระฉูดออกจากร่างของเขา แต่เขาไม่ได้สนใจแม้แต่น้อย

ในไม่ช้ารัศมีของติงปู้ต้าก็แผ่วลงจนเขากระอักเลือดออกมา

การเคลื่อนไหวของติงปู้ต้าช้าลงทีละน้อย

ในตอนนั้นร่างกายของเขาชุ่มโชกไปด้วยโลหิต

หนิงจื้อหัวเราะเยาะอย่างเย็นชา “ทำไมคุณถึงทำแบบนี้กับตัวเองล่ะครับ? เฉินผิงคู่ควรกับการปกป้องของหมู่บ้านคนโฉดแล้วเหรอ?”

“ถุย!” ติงปู้ต้าถ่มน้ำลายใส่เขา

หนิงจื้อไม่ได้ขุ่นเคืองแต่อย่างใด เขาบอกให้คนของเขาจัดการกับติงปู้ต้าและติงปู้เอ้อร์ ก่อนที่เขาจะเดินเข้าไปในหุบเขา

ที่ด้านในหมู่บ้านคนโฉด ทุกคนยอมจำนนเมื่อเห็นติงปู้ต้าตกอยู่ในกำมือของหนิงจื้อ

เมื่อหนิงจื้อและยอดฝีมือของเขาไปถึงหอสะกดมาร ติงปู้ซานก็นำคนจำนวนหนึ่งเข้าขวางทาง

ผู้คนของหมู่บ้านคนโฉดเกี่ยวข้องอะไรกับเฉินผิง?

“ช่างแม่ง!” หนิงจื้อสบถ

จากนั้นเขาก็แทงดาบเข้าที่ท้องของติงปู้ต้า

ติงปู้ต้ากระอักเลือดคำโตออกมา ใบหน้าของเขาซีดเซียว

“ติงปู้ต้า...” ดวงตาของติงปู้ซานเบิกกว้างด้วยความเดือดดาล

“ยอมแพ้เดี๋ยวนี้! ถ้าคุณขัดขืน ผมจะตัดหัวเขาทิ้ง!” หนิงจื้อขู่

หลังจากนั้นไม่นาน ยอดฝีมืออีกสองสามคนของตระกูลหนิงก็ตามมาสมทบพวกเขา ติงปู้ซานชำเลืองมองที่ติงปู้ต้า แววตาของเขาฉายแววจำนน

เขาไม่ได้ขัดขืนเพราะเขาไม่สามารถทนเห็นติงปู้ต้าตายต่อหน้าเขาได้

ติงปู้ต้าอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เลือดเอ่อขึ้นมาเต็มคอของเขา

หลังจากจัดการติงปู้ซานและยอดฝีมือของหมู่บ้านคนโฉดแล้ว หนิงจื้อก็ชำเลืองมองไปที่หอคอยสะกดมารอย่างหิวกระหาย

“ฉันรู้ว่าหอคอยสะกดมารไม่อาจถูกทำลายได้ง่ายๆ แต่กลายเป็นว่ามันตกเป็นของเฉินผิง มีเพียงคนอย่างฉันเท่านั้นที่คู่ควรจะเป็นเจ้าของสมบัติชิ้นนี้!” หนิงจื้อป่าวประกาศ จากนั้นก็เดินไปที่หอคอยสะกดมารอย่างช้าๆ