หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 122

ในที่สุดคนที่เขารอก็มา!

ชายบึกบึนทั้งสี่คนนี้ก็คือคนที่ยืนอยู่ข้างหลังเลี่ยวเฟยสยง ที่สิงจวินเจอเมื่อกี้นี้!

“ขอโทษแล้วก็จบรึ เธอมาชนพี่ชาย อย่างน้อยก็ต้องดื่มกับพี่ชายสักแก้วถึงจะถูกสิจ๊ะ!”

ชายบึกบึนคนนั้นพูดด้วยสีหน้ายิ้มกริ่ม!

“งั้นฉันขอเชิญพวกคุณดื่มเหล้าสักแก้ว…”

หวังหันหันไม่กลัวที่จะกินเหล้า และอีกอย่างเธอเป็นคนคอแข็งอยู่แล้ว!

หลังจากที่เทเหล้าสองแก้วเสร็จ หวังหันหันก็ยื่นให้ชายบึกบึนคนนั้นหนึ่งแก้ว!

จังหวะที่ชายบึกบึนคนนั้นรับแก้วเหล้าจากมือของหวังหันหัน เขาตั้งใจจับมือของหวังหันหันไปด้วย ทำให้เธอตกใจร้องออกมา จากนั้นแก้วเหล้าก็ร่วงลงไปที่พื้น เหล้าที่อยู่ข้างในสาดใส่ตัวของชายบึกบึนคนนั้น!

“เวรเอ๊ย กล้าเอาเหล้าสาดฉันเหรอ”

ชายบึกบึนเลือดขึ้นหน้า เตรียมที่จะลงไม้ลงมือ!

เฉินผิงลุกขึ้นมาแล้วดึงหวังหันหันไปอยู่หลัง เขามองชายบึกบึนคนนั้นอย่างเย็นชาแล้วพูดว่า “ฉันขอโทษพวกนายแทนเธอเอง!”

ชายบึกบึนแอบมองไปที่สิงจวิน ส่วนสิงจวินเองก็พยายามขยิบตาให้อย่างสุดความสามารถ เขาเข้าใจทันทีว่า คนที่อยู่ตรงหน้านี้ก็คือคนที่สิงจวินให้มาจัดการ!

“นายคิดว่านายเป็นใคร ถึงมาขอโทษแทนเธอ”

ชายบึกบึนยื่นมือมาจับคอเสื้อของเฉินผิงไว้ เตรียมจะลากเฉินผิงออกจากห้องจัดเลี้ยงไป!

ในเมื่อรู้แล้วว่าเป็นใคร งั้นพวกเขาก็จะลากเฉินผิงไปที่ลับตาคน จากนั้นก็จัดการเขาซะ ถ้าหากจะฆ่าเฉินผิงที่นี่คงไม่ดี คนเยอะเกินไป!

เฉินผิงจับข้อมือของชายบึกบึนไว้ จากนั้นจึงบิดอย่างแรง ชายบึกบึนเจ็บจนปล่อยมือทันที!

“ฉันไม่ชอบให้คนอื่นมาจับคอเสื้อของฉัน และครั้งนี้ถือว่าเป็นคำเตือนเท่านั้น…”

เฉินผิงพูดอย่างนิ่งๆ

ชายบึกบึนคนนั้นมองดูข้อมือของตนเองที่เริ่มแดง นัยน์ตามีความตกใจอยู่ไม่น้อย!

เมื่อเห็นเฉินผิงกล้าพูดแบบนี้ สิงจวินเองก็ตกใจไม่น้อย แต่ยิ่งเฉินผิงเป็นแบบนี้เท่าไหร่ ก็จะยิ่งตายเร็วขึ้นเท่านั้น!

“ไอ้หนุ่ม นี่นายอยากจะออกหน้างั้นเหรอ แน่จริงก็ออกไปกับฉัน…”

ชายบึกบึนพูดกับเฉินผิง

ตอนนี้หน้าเขายังเจ็บมากอยู่เลย ในใจเกลียดเฉินผิงแทบจะแย่อยู่แล้ว!

คนอื่นๆ ก็เห็นด้วยเหมือนกัน ไม่มีใครเป็นห่วงความปลอดภัยของเฉินผิงเลย มีแต่หวังหันหันที่กังวลอยู่ตลอด!

ตอนที่ห้องจัดเลี้ยงครึกครื้นขึ้นมาอีกครั้ง เฉินผิงก็ตามชายบึกบึนสี่คนนั้นมาถึงลานข้างหลังแล้ว!

เมื่อเห็นคนที่ลานข้างหลังน้อยลงเรื่อยๆ ชายบึกบึนสี่คนก็ล้อมเฉินผิงไว้ทันที!

เฉินผิงมองพวกเขา ยกยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย “แรงอาฆาตบนตัวพวกนายรุนแรงขนาดนี้ อยากจะฆ่าฉันเหรอ?”

“ไอ้หนุ่ม มีคนซื้อชีวิตนายไว้ นายอย่าโทษพวกเราเลยนะ ถ้าจะโทษก็ต้องโทษที่นายโชคไม่ดี ฉันจะลงมือให้ไวแล้วกัน นายจะต้องไม่ต้องทรมานมาก!”

ชายบึกบึนที่ถูกเฉินผิงบิดข้อมือจนเจ็บเมื่อกี้พูด

เมื่อพูดจบ ชายบึกบึนสี่คนนั้นจึงเอามีดพกออกมา นัยน์ตาที่เต็มไปด้วยแรงอาฆาตจ้องมองไปที่เฉินผิง!

“นี่ฉันก็ใกล้จะตายแล้ว พวกนายบอกฉันได้ไหม ว่าใครกันแน่ที่ซื้อชีวิตของฉัน”

เฉินผิงมองมีดพกที่อยู่ในมือของชายบึกบึนทั้งสี่คน จากนั้นจึงถามอย่างนิ่งๆ