หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1224

ฉิ่งวิเศษนั้นมีพลังของเจ้ายุทธ์ระดับสูงสุด แม้ว่าจะเป็นเพียงชิ้นส่วนเล็กๆ มันก็ไม่ใช่สิ่งที่ปรมาจารย์ผู้ฝึกยุทธ์จะต้านทานได้

ในขณะที่ทุกคนกำลังมองฉิ่งวิเศษด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง เสียงที่แสบแก้วหูก็ดังขึ้น

ฉิ่งวิเศษแตกออก แล้วเฉินผิงก็ก้าวออกมาช้าๆ

มีดวงแสงสีทองส่องประกายอยู่ในอกของเฉินผิง

ในเวลาเดียวกันนั้น พวกเขาก็เห็นว่ามีมังกรหมุนรอบตัวเฉินผิง

ไม่มีร่างกายส่วนไหนของเฉินผิงที่รอดพ้นจากการโจมตีอย่างต่อเนื่องก่อนหน้านี้

“ปะ-เป็นไปได้ยังไง?”

หนิงจื้อแทบไม่เชื่อสายตาของเขา

คนอื่นๆ ก็ประหลาดใจพอๆ กัน พวกเขารีบถอยไปด้านหลัง

พลังของเจ้ายุทธ์ระดับสูงไม่สามารถฆ่าเฉินผิง แล้วอย่างพวกเขาจะไปทำอะไรได้อีก?

เฉินผิงจ้องมองหนิงจื้อด้วยดวงตาแดงก่ำ แม้ว่าเขาจะเสียเลือดแทบหมดตัว และแม้ว่ารัศมีของเขาจะหดหาย แต่จิตสังหารที่เขาแผ่ออกมายังรุนแรงเช่นเคย

“แก่นมังกรเป็นสิ่งที่น่าอัศจรรย์อย่างแท้จริง มันสามารถป้องกันพลังของเจ้ายุทธ์ระดับสูงได้ แต่ถึงแกจะยังมีชีวิตอยู่ แกก็ไม่มีทางปกป้องตัวเองได้เลย แค่ใช้นิ้วเดียวฉันก็ฆ่าแกได้แล้ว! ท่านสุภาพบุรุษทั้งหลาย จงอย่าได้หวาดกลัว! ดูสภาพของเขาในตอนนี้ มีตรงไหนที่ดูน่ากลัวกันล่ะ?” หนิงจื้อกล่าวกับคนของเขา

เป็นความจริงที่เฉินผิงมีบาดแผลเต็มตัว และเขากำลังโซเซไปมา ดูราวกับว่าแม้แต่สายลมเบาๆ ก็พัดเขาให้ล้มลงได้

ความมั่นใจของพวกเขากลับมา จากนั้นพวกเขาก็มายืนอยู่ที่ด้านหลังหนิงจื้ออีกครั้ง

“เฉินผิงถึงขีดจำกัดแล้ว! ฉันจะเป็นคนจัดการเขาเอง!” หัวหน้าตระกูลชั้นสูงคนหนึ่งตะโกนพลางพุ่งไปหาเฉินผิง

สิ่งที่หัวหน้าตระกูลคนนั้นคิดก็คือ ตอนนี้เป็นโอกาสดีที่เขาจะสร้างชื่อเสียงด้วยการฆ่าเฉินผิง

ไหนๆ เฉินผิงก็ใกล้จะตายแล้ว และเขาจะต้องตายจากการถูกโจมตีเพียงครั้งเดียวแน่นอน

เป็นโอกาสที่เขาไม่อยากปล่อยให้หลุดมือไป

ชายคนนั้นกระโจนขึ้นบนอากาศและฟาดฝ่ามือใส่เฉินผิง

เฉินผิงมองดูเขาตลอดเวลา ทันใดนั้น ดวงตาของเขาก็ส่องประกายเยือกเย็น จากนั้นมังกรทองอันเลือนรางรอบตัวเขาก็ชัดเจนขึ้นในทันที

จากนั้นเสียงคำรามของมังกรก็ดังก้องไปในอากาศ มังกรทองทะยานขึ้นบนท้องฟ้าก่อนจะพุ่งใส่คนที่โจมตีเฉินผิง

ไม่มีการระเบิดอย่างรุนแรงหรือเสียงดังสนั่นเกิดขึ้น

ทุกสิ่งที่เฉินผิงมี ไม่ว่าจะเป็นหอสะกดมารหรือแก่นมังกรภายในตัวเขา ล้วนเป็นสมบัติล้ำค่าทั้งสิ้น

ถ้าได้มาสักชิ้นจะช่วยให้เขาทรงพลังขึ้นได้ในเวลาเพียงไม่นาน

แม้ว่าหนิงจื้อจะไม่กล้าเสี่ยงชีวิตของตัวเองเพื่อลองดูว่าเฉินผิงใกล้ตายหรือยัง แต่แล้วเขาก็นึกขึ้นได้ว่ายังมีคนที่ทำแบบนั้นแทนเขาได้

เขาโบกมือเรียกคนรับใช้คนหนึ่งก่อนจะกระซิบบางอย่างที่ข้างหูอีกฝ่าย

หลังจากนั้นคนรับใช้ก็รีบออกไป

ไม่นานนัก คนรับใช้ก็กลับมาพร้อมกับใครบางคนที่อยู่ข้างหลังเขา

ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากต่งลี่ฉวิน หัวหน้าตระกูลต่ง

ต่งลี่ฉวินมีสีหน้าประหลาดใจ เมื่อเขาเห็นว่าที่ตรงนั้นช่างน่าหวาดผวาและเห็นสภาพเจียนตายของเฉินผิง

เฉินผิงก็ขมวดคิ้วเช่นกันเมื่อเห็นต่งลี่ฉวิน

เขายังไม่รู้ว่าต่งลี่ฉวินได้ให้คำมั่นว่าจะจงรักภักดีต่อตระกูลหนิงแล้ว