“คุณเฉิน ผมไม่รู้ว่าเป็นคุณจริงๆ ถ้าหากว่ารู้ เอาความกล้ามาให้ผมเป็นล้านผมก็ไม่กล้า!”
เลี่ยวเฟยสยงเห็นว่าในเวลานี้ ทำได้แค่ตามขอโทษเฉินผิง นี่ก็ถือว่าอยู่ใต้ชายคาบ้านคนอื่น ก็ต้องก้มหัวกันเป็นธรรมดา!
“นายรู้จักฉัน?” เฉินผิงขมวดคิ้วเล็กน้อย!
เลี่ยวเฟยสยงยิ้มอย่างเขินๆ “ในงานเลี้ยงของท่านกู่ ผมเคยเจอหน้าคุณเฉิน หัวหน้าองค์กรของพวกเราก็ถูกคุณเฉินทำบาดเจ็บ…”
“ในเมื่อนายรู้ว่าฉันทำให้เฝิงซื่อไห่บาดเจ็บ ทำไมนายไม่มาแก้แค้นฉัน แถมยังเกรงอกเกรงใจฉันแบบนี้” เฉินผิงรู้สึกงุนงง สำนักจวี้อี้กับองค์กรมังกรแดงไม่ถูกกันมาตลอด ตอนนี้เฉินผิงยังทำให้เฝิงซื่อไห่บาดเจ็บ ตามหลักแล้วคนขององค์กรมังกรแดงเจอเขา ต้องเป็นศัตรูกันจึงจะถูกสิ!
แต่เลี่ยวเฟยสยงที่อยู่ต่อหน้านี้ กลับเกรงอกเกรงใจกับตนเองมาก แถมยังพูดให้เกียรติมากอีกต่างหาก!
“คุณเฉินก็พูดเล่นไป อย่างความสามารถของคุณเฉินแล้ว นอกจากว่าผมไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้ว จะกล้าไปแก้แค้นคุณเฉินได้ยังไง…”
เลี่ยวเฟยสยงพูดตามความจริง
เฉินผิงยิ้ม เขาไม่คิดว่าเลี่ยวเฟยสยงคนนี้จะซื่อสัตย์แบบนี้ ลูกผู้ชายยืดได้หดได้ ก็นับได้ว่าเป็นฮีโร่!
“ตอนนี้บอกฉันได้หรือยัง ว่าใครซื้อชีวิตของฉัน”
เฉินผิงถาม
“สิงจวิน เขาให้ผมมาหนึ่งล้าน ให้ผมทำแบบนี้…” เลี่ยวเฟยสยงกล้าปิดบังที่ไหน เขาคงจะไม่ตามกฎอะไรแล้วทิ้งชีวิตของตนเองไป!
เฉินผิงยิ้มเยือกเย็น เขาเดาออกตั้งนานแล้วว่าสิงจวินเป็นคนทำ!
เขาหันหลังเดินออกจากห้องทำงาน เลี่ยวเฟยสยงถึงได้รู้ตัวว่าเหงื่อเปียกโชกไปทั้งตัว!
“พี่สยง หัวหน้าองค์กรถูกไอ้หมอนี่ทำบาดเจ็บจริงหรือครับ ดูวัยรุ่นมาก…”
หลังจากที่เฉินผิงจากไป ชายบึกบึนคนหนึ่งถามด้วยสีหน้าตะลึง
เลี่ยวเฟยสยงสีหน้าอึมครึม “ประกาศลงไป ก่อนที่หัวหน้าองค์กรจะกลับมา ห้ามใครไปยุ่งกับอสูรร้ายตัวนี้…”
“รับทราบครับ!” พอพยักหน้า ชายบึกบึนสี่คนก็รีบลงไปประกาศทันที!
ส่วนห้องจัดเลี้ยงในขณะนี้ สิงจวินพาคนดื่มกันจนหนำใจ เห็นเฉินผิงถูกพาตัวไป สิงจวินดีใจอย่างมาก ชุยจื้อหย่วนเองก็ดีใจอย่างมาก!
คนหนึ่งก็ผู้จัดการ คนหนึ่งก็ผู้จัดการแผนก สองคนนี้มีความสุขแล้ว งั้นคนอื่นๆ จะไม่มีความสุขได้ยังไงกัน!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...