หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1247

“ผมไม่เคยได้ยินชื่อตำหนักอสูรศักดิ์สิทธิ์มาก่อนเลย” กลายเป็นว่าเฉินผิงไม่รู้จักตำหนักอสูรศักดิ์สิทธิ์มาก่อน!

นั่นทำให้เซี่ยงชงโมโหมาก

“นี่คุณต้องการจะต่อสู้จริงๆ ใช่ไหม? เฉินผิง” เขาถามด้วยความเดือดดาล

“อ้อ จะว่าอย่างนั้นก็ได้!” เฉินผิงพยักหน้า

“คุณต้องลงโทษเขานะ เฉินผิง! เขาเป็นคนเลวที่เอาแต่มองตำหนักบงกชชาดด้วยสายตาโรคจิตเช่นนี้มานานแล้ว เขาถึงกับเคยบอกว่าอยากจะนอนกับผู้หญิงทุกคนในตำหนักบงกชชาดด้วยซ้ำ!” เสี่ยวหมินเหลือบมองเซี่ยงชงขณะพูดกับเฉินผิง

“ไม่ต้องห่วงนะ ผมจะทำให้เขากลายเป็นขันทีที่ไม่อาจะมีความต้องการกับผู้หญิงคนไหนอีกต่อไปเลย” เฉินผิงตอบ

“แกล้ำเส้นมากไปแล้ว เฉินผิง! แกคิดว่าฉันกลัวแกเหรอ? ฉันเป็นถึงรองเจ้ายุทธ์นะ! ลูกน้องฉันแต่ละคนก็เป็นปรมาจารย์ยุทธ์ทั้งนั้น! แกคิดว่าแกจะต่อกรกับพวกเราได้เหรอถ้าพวกเราผนึกกำลังกัน?” เซี่ยงชงคำรามออกมาด้วยความเดือดดาล

ในไม่ช้า รัศมีที่มีพลังแข็งแกร่งก็ถูกปล่อยออกมาจากร่างกายของเซี่ยงชงและเริ่มเข้าห่อหุ้มร่างของเฉินผิง

คนที่ยืนอยู่ข้างหลังเขาก็ทำเช่นเดียวกันด้วย

ทว่า เฉินผิงไม่ได้ใส่ใจเลย เขามั่นใจว่าเขาสามารถจัดการรองเจ้ายุทธ์และปรมาจารย์ยุทธ์อีกสองสามคนได้ไม่ยากนัก

พลังที่น่าพรั่นพรึงนั้นรุดออกมาจากร่างกายของเซี่ยงชงทำให้เกิดลมกระโชกแรง เซี่ยงชงปล่อยหมัดใส่เฉินผิงพร้อมกับเสียงคำรามที่เต็มไปด้วยความโมโห

“ฮึ่ม!” เฉินผิงยกมือขึ้นอย่างสบายๆ ก่อนจะคว้ากำปั้นของเซี่ยงชงไว้ได้

นั่นทำให้เซี่ยงชงถึงกับอึ้งก่อนที่เขาจะพยายามดิ้นหนีอย่างว่องไว

น่าเสียดายที่ไม่ว่าเขาพยายามเท่าไร เขาก็ไม่สามารถหนีการเกาะกุมของเฉินผิงไปได้

“คุณกล้ามากที่จะมาหาเรื่องผู้หญิงทั้งที่มีพลังที่น่าสมเพชขนาดนี้เนี่ยนะ” เฉินผิงกล่าวพลางทำหน้าเหยียดหยาม

เซี่ยงชงอ้าปากค้างขณะที่ความหวาดหวั่นคืบคลานเข้ามาบนใบหน้า เขาไม่คิดเลยว่าความสามารถของเขาในฐานะรองเจ้ายุทธ์จะเทียบกับเฉินผิงไม่ติดเช่นนี้

ในเวลานั้นปรมาจารย์ยุทธ์ที่อยู่ข้างหลังเซี่ยงชงต่างก็ตื่นตระหนก ขณะที่พวกเขายังคงยืนอยู่ในท่าที่พร้อมต่อสู้ แต่ก็ไม่มีใครกล้าพอจะเคลื่อนไหวเลยแม้แต่น้อย

ความสามารถของเฉินผิงนั้นเหนือจินตนาการของพวกเขา ถ้าหากรองเจ้ายุทธ์อย่างเซี่ยงชงยังเอาชนะเฉินผิงไม่ได้ พวกเขาก็มั่นใจว่าจะต้องตายแน่ถ้าพวกเขาสู้กับเฉินผิง

ขณะนั้น จี้หรูเสว่เปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้วและเดินออกมา

“ใช่ ถ้าแกฆ่าฉัน พ่อทูนหัวของฉันไม่เอาแกไว้แน่!” เซี่ยงชงขู่

“ผมล่ะเกลียดจริงๆ เวลามีคนมาขู่ผม!” เฉินผิงพูดจบก็ส่งลูกตบเข้าไปที่หัวของเซี่ยงชงอย่างแรง

การโจมตีนั้นทำให้หัวของเซี่ยงชงระเบิดออกมาเหมือนลูกแตงโม เขาตายทันทีที่ถูกตบ

ผู้คนที่มากับเซี่ยงชงต่างก็รีบวิ่งหนีออกไปทันทีเมื่อเห็นเช่นนั้น และโชคดีที่เฉินผิงไม่ได้ใส่ใจจะจัดการกับพวกเขา

ความเงียบเข้าปกคลุมบรรยากาศทั้งหมดขณะที่ทุกคนต่างจ้องไปที่ซากศพของเซี่ยงชง

ใบหน้าของจี้หรูเสว่เต็มไปด้วยความหวาดกลัวขณะที่เธอเหลือบมองเฉินผิง

หลังจากนั้น เธอก็ตั้งสติได้ก่อนจะขอบคุณเฉินผิง “คุณเฉินคะ ขอบคุณนะคะ…”

สายตาเธอเต็มไปด้วยความรักและความชื่นชม ช่างเก่งกาจเหลือเกิน!

“ขอบคุณค่ะ คุณเฉิน…” ทุกคนในตำหนักต่างก็พูดขอบคุณเฉินผิง