หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1248

“ไม่ต้องขอบคุณผมหรอก ท่านหญิงจี้! มันไม่ได้ยากเย็นอะไรเลย” เฉินผิงยิ้ม

“มันอาจไม่ได้ยากเย็นเข็นใจ แต่คุณได้ช่วยชีวิตของคนในตำหนักบงกชชาดเอาไว้ คุณเฉิน เราจะตอบแทนคุณแน่ในสักวันหนึ่ง!” จี้หรูเสว่กล่าว

“คุณเอ่ยชมมากเกินไปแล้ว ผมไม่ได้ทำอะไรมากเลย ท่านหญิงจี้” เขาไม่ได้คิดจะให้ตำหนักแห่งนี้ต้องตอบแทนอะไรเขาเลย

“คุณคือผู้ช่วยชีวิตพวกเราไว้ เฉินผิง คุณควรจะอยู่ที่ตำหนักเราอีกสักสองสามวัน เราจะได้ตอบแทนคุณ!” เสี่ยวหมินพูดขณะที่พาเขาเข้าไปในห้องโถง

ระหว่างมื้อกลางวัน จี้หรูเสว่ก็ลงมือเตรียมอาหารด้วยตัวเองไว้ให้กับเฉินผิงจนเต็มโต๊ะไปหมด

เขาจ้องมองอาหารพวกนั้นและแปลกใจที่หัวหน้าตำหนักอย่างเธอเป็นผู้ปรุงมันขึ้นมาเอง

“คุณโชคดีมากเลยนะเฉินผิง! อาหารที่พี่สาวฉันทำอร่อยจริงๆ เลยนะ!” เสี่ยวหมินตักอาหารใส่จานให้เฉินผิงขณะที่พูดอยู่

“ทักษะการทำอาหารของท่านหญิงจี้นี่ช่างน่าประทับใจจริงๆ!” เขาพยักหน้า

“คุณกินได้ตามที่ต้องการเลยนะคะ คุณเฉิน แล้วคุณไม่ต้องเรียกฉันว่าท่านหญิงจี้แล้วก็ได้ค่ะ จะเรียกว่าจี้หรูเสว่ หรือหรูเสว่เฉยๆ ก็ได้!” เมื่อจี้หรูเสว่พูดจบ แก้มเธอก็แดงซ่าน

เธอเขินจนไม่กล้าสบตากับเฉินผิง

นั่นทำให้เขาชะงักไป เขาไม่ได้เรียกเธอเช่นนั้นเพราะพวกเขายังไม่ได้สนิทกันถึงขั้นนั้นเลย

ดังนั้นเขาจึงพูดว่า “ผมจะเรียกคุณว่าคุณจี้ก็แล้วกัน!”

สีหน้าของจี้หรูเสว่เจือไปด้วยความผิดหวังเล็กน้อย แต่เธอก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา

“คุณอยู่ที่ตำหนักบงกชชาดนานอีกหน่อยได้ไหมคะ? เฉินผิง” เสี่ยวหมินถาม

เขาส่ายหน้า “ผมมีเรื่องต้องทำอีกมาก คงจะอยู่ที่นี่นานไม่ได้หรอกครับ”

ใกล้จะสิ้นปีแล้ว สิ่งที่เขาต้องการมากที่สุดในเวลาที่เหลือตอนนี้ก็คือการฝึกวิชา เพราะเขาจะได้ไปช่วยแม่และซูอวี่ฉีได้สักที