หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1254

เมื่อเซียวต๋าเห็นเฉินผิงมาถึง เขาก็ยืนขึ้น “สวัสดีครับ คุณเฉิน! ผมมาที่นี่ในนามของประมุขเฟ่ยเพื่อเชิญคุณไปที่ตำหนักอสูรศักดิ์สิทธิ์ คุณเห็นไหมว่าประมุขเฟ่ยนั้นได้ยินชื่อเสียงของคุณมามาก และเขาก็สนใจอยากจะพบกับคุณ!”

“เขาอยากพบผมเหรอ? นี่ไม่ใช่แผนการอะไรใช่ไหม? ผมฆ่าลูกทูนหัวของประมุขคุณไปแล้ว เขาไม่ได้จะต้องการแก้แค้นหรอกเหรอ?” เฉินผิงถามด้วยความระแวดระวัง

ว่ากันว่า หากมีใครสักคนชื่นชมมาก มันมักจะมีเหตุผลอยู่เบื้องหลังเสมอ

เขาไม่มีความเกี่ยวข้องอะไรกับตำหนักอสูรศักดิ์สิทธิ์ ยิ่งไปกว่านั้น เขาลงมือสังหารลูกทูนหัวของเฟ่ยชิงผิง แล้วเฟ่ยชิงผิงจะมาเชิญเขาไปพบเช่นนี้หรือ?

ใครๆ ก็ดูออกว่าเรื่องนี้มันไม่ชอบมาพากล…

“ฮ่าๆ คุณนี่ช่างอารมณ์ขันเสียจริงเลยนะคุณเฉิน เซี่ยงชงเป็นหนึ่งในลูกทูนหัวหลายคนที่ประมุขเฟ่ยมี แล้วทำไมประมุขเฟ่ยจะต้องสนใจด้วยล่ะ? เขายังมีลูกทูนหัวอีกเป็นสิบๆ คน เซี่ยงชงนั้นไม่ได้สำคัญขนาดนั้นหรอก” เซียวต๋ายิ้ม

เมื่อเฉินผิงได้ยินเช่นนั้น เขาก็รู้ว่าเซี่ยงชงไม่ได้มีค่าอะไรต่อเฟ่ยชิงผิงเลย แต่กระนั้น เซี่ยงชงก็ยังใช้ชื่อพ่อทูนหัวของเขามาทำอะไรตามอำเภอใจได้ถึงเพียงนี้

เมื่อเห็นว่าเซียวต๋าไม่ใช่คนเจ้าเล่ห์ เฉินผิงก็พยักหน้า “ก็ได้ ผมจะไปพบประมุขของคุณ!”

หลังจากได้คุยกับจี้หรูเสว่อีกสองสามคำ เขาก็มุ่งหน้าไปยังตำหนักอสูรศักดิ์สิทธิ์กับเซียวต๋าทันที

พวกเขาขับรถจากตำหนักบงกชชาดไปจนถึงตำหนักอสูรศักดิ์สิทธิ์โดยใช้เวลาสองชั่วโมง

เมื่อมาถึงตำหนักอสูรศักดิ์สิทธิ์ เฉินผิงก็ได้รู้ความหมายที่แท้จริงของคำว่าหรูหรา

ตำหนักนี้เต็มไปด้วยคฤหาสน์ที่มีการออกแบบแบบดั้งเดิม สภาพแวดล้อมก็น่าอยู่มาก ราวกับว่าเป็นรีสอร์ทสำหรับนักท่องเที่ยวก็มิปาน

เซียวต๋าพาเขาไปที่คฤหาสน์หลังหนึ่ง และเมื่อพวกเขาเข้าไปในอาคาร ก็ได้เห็นที่นั่งขนาดยักษ์ที่มีหนังเสือประดับอยู่บนนั้น

เฟ่ยชิงผิงผู้เป็นประมุขแห่งตำหนักอสูรศักดิ์สิทธิ์นั่งอยู่ประจำที่ของตนเอง โดยมีปรมาจารย์ยุทธ์สองคนยืนอยู่ข้างกาย

ท่าทีของเขาเคร่งเครียดขึ้นทันที เพราะไม่คิดว่าเฟ่ยชิงผิงจะโจมตีทันทีที่ได้เจอกัน สุดท้ายแล้วมันก็คือกับดักสินะ

จากนั้นเขาก็เดินมานั่งข้างเฉินผิง “ผมอยากรู้ว่าคุณทำให้วงการศิลปะการต่อสู้ในจิงตูเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ และหนีออกมาจากเมืองนั้นด้วยพละกำลังของรองเจ้ายุทธ์ได้ยังไง”

เรื่องนี้ทำให้เขาสับสนและไม่คาดคิดว่ามันจะเกิดขึ้น เพราะเฉินผิงเป็นคนที่มีชื่อเสียงในโลกยุทธภพแห่งจิงตูแต่เขาก็มีพละกำลังและความแข็งแกร่งเพียงแค่ระดับหนึ่งเท่านั้น

หากคนเหล่านั้นต้องการฆ่าเฉินผิง พวกเขาก็ทำได้โดยง่าย แต่เฉินผิงก็ยังอยู่ดีมีสุขมาจนถึงทุกวันนี้

“หากคุณเชิญผมมาเพื่อจะถามคำถามเพียงแค่นี้ ผมเกรงว่าผมคงจะต้องกลับไปเดี๋ยวนี้เลยครับ” เฉินผิงยืนขึ้นด้วยความตั้งใจที่จะกลับออกไปทันที

“ดูเหมือนคุณจะเป็นวัยรุ่นที่ใจร้อนมากเลยนะ คุณออกจากจิงตูมาถึงที่นี่เพื่อหาที่หลบภัยไม่ใช่เหรอ? ผมรู้จักคนมากมายในวงการศิลปะการต่อสู้ของจิงตูที่ต้องการจะฆ่าคุณ แต่ถ้าคุณพักที่ตำหนักอสูรศักดิ์สิทธิ์ ผมก็รับประกันให้ได้ว่าคุณจะปลอดภัยแน่ ไม่ใช่แค่นั้นนะ ผมจะรับคุณเป็นลูกทูนหัวด้วย และเมื่อเป็นเช่นนั้น ก็จะไม่มีใครกล้าเป็นศัตรูกับคุณเด็ดขาด แม้แต่คนในจิงตูก็ยังต้องเคารพผมเลย” น้ำเสียงของเฟ่ยชิงผิงเต็มไปด้วยความหยิ่งยโส

นาทีที่เฉินผิงได้ยินว่าเฟ่ยชิงผิงจะรับเขาเป็นลูกทูนหัว เขาก็ขำออกมา

แน่นอนว่าเขาเป็นเป็นรองเจ้ายุทธ์ แต่มันก็ไม่ยากถ้าจะจัดการกับเฟ่ยชิงผิง