หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1254

เมื่อเซียวต๋าเห็นเฉินผิงมาถึง เขาก็ยืนขึ้น “สวัสดีครับ คุณเฉิน! ผมมาที่นี่ในนามของประมุขเฟ่ยเพื่อเชิญคุณไปที่ตำหนักอสูรศักดิ์สิทธิ์ คุณเห็นไหมว่าประมุขเฟ่ยนั้นได้ยินชื่อเสียงของคุณมามาก และเขาก็สนใจอยากจะพบกับคุณ!”

“เขาอยากพบผมเหรอ? นี่ไม่ใช่แผนการอะไรใช่ไหม? ผมฆ่าลูกทูนหัวของประมุขคุณไปแล้ว เขาไม่ได้จะต้องการแก้แค้นหรอกเหรอ?” เฉินผิงถามด้วยความระแวดระวัง

ว่ากันว่า หากมีใครสักคนชื่นชมมาก มันมักจะมีเหตุผลอยู่เบื้องหลังเสมอ

เขาไม่มีความเกี่ยวข้องอะไรกับตำหนักอสูรศักดิ์สิทธิ์ ยิ่งไปกว่านั้น เขาลงมือสังหารลูกทูนหัวของเฟ่ยชิงผิง แล้วเฟ่ยชิงผิงจะมาเชิญเขาไปพบเช่นนี้หรือ?

ใครๆ ก็ดูออกว่าเรื่องนี้มันไม่ชอบมาพากล…

“ฮ่าๆ คุณนี่ช่างอารมณ์ขันเสียจริงเลยนะคุณเฉิน เซี่ยงชงเป็นหนึ่งในลูกทูนหัวหลายคนที่ประมุขเฟ่ยมี แล้วทำไมประมุขเฟ่ยจะต้องสนใจด้วยล่ะ? เขายังมีลูกทูนหัวอีกเป็นสิบๆ คน เซี่ยงชงนั้นไม่ได้สำคัญขนาดนั้นหรอก” เซียวต๋ายิ้ม

เมื่อเฉินผิงได้ยินเช่นนั้น เขาก็รู้ว่าเซี่ยงชงไม่ได้มีค่าอะไรต่อเฟ่ยชิงผิงเลย แต่กระนั้น เซี่ยงชงก็ยังใช้ชื่อพ่อทูนหัวของเขามาทำอะไรตามอำเภอใจได้ถึงเพียงนี้

เมื่อเห็นว่าเซียวต๋าไม่ใช่คนเจ้าเล่ห์ เฉินผิงก็พยักหน้า “ก็ได้ ผมจะไปพบประมุขของคุณ!”

หลังจากได้คุยกับจี้หรูเสว่อีกสองสามคำ เขาก็มุ่งหน้าไปยังตำหนักอสูรศักดิ์สิทธิ์กับเซียวต๋าทันที

พวกเขาขับรถจากตำหนักบงกชชาดไปจนถึงตำหนักอสูรศักดิ์สิทธิ์โดยใช้เวลาสองชั่วโมง

เมื่อมาถึงตำหนักอสูรศักดิ์สิทธิ์ เฉินผิงก็ได้รู้ความหมายที่แท้จริงของคำว่าหรูหรา

ตำหนักนี้เต็มไปด้วยคฤหาสน์ที่มีการออกแบบแบบดั้งเดิม สภาพแวดล้อมก็น่าอยู่มาก ราวกับว่าเป็นรีสอร์ทสำหรับนักท่องเที่ยวก็มิปาน

เซียวต๋าพาเขาไปที่คฤหาสน์หลังหนึ่ง และเมื่อพวกเขาเข้าไปในอาคาร ก็ได้เห็นที่นั่งขนาดยักษ์ที่มีหนังเสือประดับอยู่บนนั้น

เฟ่ยชิงผิงผู้เป็นประมุขแห่งตำหนักอสูรศักดิ์สิทธิ์นั่งอยู่ประจำที่ของตนเอง โดยมีปรมาจารย์ยุทธ์สองคนยืนอยู่ข้างกาย

ท่าทีของเขาเคร่งเครียดขึ้นทันที เพราะไม่คิดว่าเฟ่ยชิงผิงจะโจมตีทันทีที่ได้เจอกัน สุดท้ายแล้วมันก็คือกับดักสินะ