หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1255

เพราะถึงอย่างไร เฟ่ยชิงผิงก็เป็นแค่เจ้ายุทธ์ที่เพิ่งสำเร็จวิชามาหมาดๆ เขาจึงไม่ได้แข็งแกร่งอะไรมากนัก

“ผมไม่ได้มีวิสัยที่อยากเป็นลูกของใครต่อใครหรอกนะ อีกอย่าง มีเรื่องมากมายที่ผมต้องไปจัดการ ผมดูแลตัวเองได้ คุณไม่จำเป็นต้องทำอย่างนี้หรอก ขอบคุณนะครับ” เฉินผิงไม่พูดจาอ้อมค้อมให้เสียเวลา

เฟ่ยชิงผิงถึงกับอึ้งไปเพราะไม่คิดว่าเฉินผิงจะปฏิเสธ

คนมากมายอยากจะเป็นลูกทูนหัวของเขาใจจะขาด แต่เขาก็เลือกลูกทูนหัวอย่างเข้มงวดมาก

แต่แล้วเฉินผิงกลับปฏิเสธเขาอย่างไม่ลังเล นั่นทำให้เขาประหลาดใจมาก

“คุณจะไม่คิดพิจารณาข้อเสนอของผมเลยเหรอ? เฉินผิง” เฟ่ยชิงผิงถาม

“ผมไม่จำเป็นต้องพิจารณาอะไรเลย แม้ว่าผมจะกลายเป็นลูกทูนหัวคุณแล้ว คุณก็ช่วยอะไรผมไม่ได้ ตำหนักอสูรศักดิ์สิทธิ์กล้าพอจะสู้กับสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้และพวกตระกูลหลงไหมล่ะ? ถ้าตระกูลหนิงเดินทางจากจิงตูมาที่นี่เพื่อจับตัวผม คุณกล้าจะปฏิเสธเขาไหม?” คำถามที่กระหน่ำออกมาจากปากเฉินผิงทำให้ประมุขแห่งตำหนักอสูรศักดิ์สิทธิ์ถึงกับงุนงง

และมันยังทำให้เฟ่ยชิงผิงหน้าแดงด้วยความอับอาย เพราะทุกคำที่เฉินผิงพูดออกมานั้นเป็นเสมือนเข็มทิ่มแทงใจดำของเขา

แท้จริงแล้ว ตำหนักอสูรศักดิ์สิทธิ์ไม่สามารถต่อกรกับสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ ตระกูลหลง หรือตระกูลหนิงได้เลย

ถ้าคนเหล่านั้นมาตามล่าเฉินผิง ตำหนักทั้งตำหนักก็ไม่กล้าที่จะขวางทางพวกเขา

แน่นอนว่ามันมีเพียงเหตุผลเดียวที่เฟ่ยชิงผิงต้องการให้เฉินผิงมาเป็นลูกทูนหัวของเขา

ตั้งแต่เขารู้ว่าเฉินผิงสังหารเซี่ยงชงไป เขาก็ไปตรวจสอบภูมิหลังของเฉินผิงในสภายุทธจักร

เขาจึงได้รู้ว่าเฉินผิงนั้นครอบครองของวิเศษเอาไว้มากมาย

ดังนั้นเขาจึงคิดจะรับเฉินผิงเป็นลูกทูนหัวเพราะเขาต้องการได้ของวิเศษเหล่านั้นมาเป็นของตัวเองโดยที่ไม่ต้องสู้จนเลือดตากระเด็น

ถ้าเฉินผิงเข้าร่วมตำหนักอสูรศักดิ์สิทธิ์ ของวิเศษทั้งหมดของเขาก็จะกลายเป็นของเฟ่ยชิงผิงทันที

เฉินผิงมองเซียวต๋าด้วยความรู้สึกซาบซึ้งใจ ก่อนจะพูดออกมาเรียบๆ ว่า “ผมว่าคุณควรถอยออกไปก่อนดีกว่าผู้อาวุโสเซียวต๋า เรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับคุณเลยครับ”

เซียวต๋ามองเฉินผิงด้วยความอับอายขายหน้าก่อนจะก้าวออกไป

เขาเป็นถึงผู้อาวุโสของตำหนักนี้ แต่เขาก็ไม่ได้มีอำนาจอะไรในตำหนักเลยเพราะเฟ่ยชิงผิงเป็นคนเดียวที่มีอำนาจตัดสินใจในที่แห่งนี้

“ผมจะให้โอกาสคุณเป็นครั้งสุดท้ายนะเฉินผิง ถ้าคุณส่งของวิเศษที่คุณครอบครองอยู่มาให้ผม ผมก็จะลืมเรื่องที่คุณฆ่าลูกทูนหัวของผมไป” เฟ่ยชิงผิงข่มขู่

เมื่อเฉินผิงได้ยินอย่างนั้น เขาก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมาทันที งั้นเขาก็ไม่ได้จะแก้แค้นให้เซี่ยงชงสินะ เขาแค่อยากได้ของวิเศษของฉันเท่านั้นเอง

“มาเอาไปสิ ถ้าคุณทำได้” เฉินผิงปล่อยแสงสีทองส่องประกายออกมาก่อนที่เกล็ดทองจะผุดขึ้นมาปกคลุมร่างของเขาไว้ทั้งหมด

นาทีนั้น เขาดูเหมือนนักรบที่สวมเกราะสีทองอร่ามตา