หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1256

“ฮึ่ม! อวดดีจริงนะ” เฟ่ยชิงผิงอุทานออกมา “โจมตี!”

สาวกของตำหนักอสูรศักดิ์สิทธิ์พุ่งเข้าหาเฉินผิงอย่างรวดเร็ว

ร่างของเฉินผิงสั่นเล็กน้อยขณะที่พลังวิญญาณอันน่ากลัวจำนวนหนึ่งถูกปล่อยออกมาจากตัวเขา และมันส่งให้เหล่าสาวกพวกนั้นกระเด็นลอยออกไปไกล

อวัยวะภายในของคนที่อ่อนแอกว่านั้นแตกออกและเสียชีวิตไปในทันใด

ตอนนี้เขาเป็นถึงรองเจ้ายุทธ์แล้ว ถ้าเขาไม่มีความเกรงกลัวที่ต้องเผชิญหน้ากับเจ้ายุทธ์หน้าใหม่ ปรมาจารย์ยุทธ์เหล่านี้ก็ไม่ได้ต่างอะไรไปจากมดปลวกในสายตาของเขา

เฟ่ยชิงผิงขมวดคิ้ว “เหมือนว่าผมจะประเมินคุณต่ำไปสินะ”

นาทีที่พูดประโยคนั้นจบ ความแข็งแกร่งในฐานะเจ้ายุทธ์ก็ปะทุออกมาจากร่างเขา เขาโยนหมัดใส่เฉินผิงทันที

กำปั้นของเขาเปรียบได้กับค้อนยักษ์ที่สามารถทุบพื้นดินให้แยกออกจากกันได้ไม่ยาก

เฉินผิงกระโดดหลบอย่างง่ายดาย แต่หมัดนั้นก็ทำลายคฤหาสน์ไปครึ่งหนึ่ง

“ผมรู้ว่าคุณมีร่างเกราะทองคำเฉินผิง แต่มันก็ไร้ค่าเมื่อต้องมาสู้กับกำปั้นเหล็กของผมนะ!” เฟ่ยชิงผิงโจมตีเฉินผิงอีกโดยไม่รอช้า

คิ้วของเฉินผิงขมวดอยู่เล็กน้อย ดูเหมือนว่าการเป็นคนดังจะไม่ดีเอาเสียเลย เพราะรายละเอียดวิธีการต่อสู้ต่างๆ ของฉันถูกเปิดเผยไปทั่วในสภายุทธจักร แล้วแบบนี้คู่ต่อสู้ของฉันคงแค่ไปค้นชื่อฉันในสภาก็รู้แล้วว่าฉันจะสู้ยังไงน่ะสิ

“หมัดเซิ่งกวง!” แสงสีทองห่อหุ้มกำปั้นของเขาก่อนที่จะส่งออกไปยังคู่ต่อสู้

เขาต้องการจะรู้ว่าการที่เขาเป็นรองเจ้ายุทธ์นี้มันแข็งแกร่งแค่ไหน บางทีการต่อสู้ของฉันกับเฟ่ยชิงผิงอาจจะทำให้ฉันมีโอกาสได้บรรลุเป้าหมายก็เป็นได้!

ตูม!

หมัดทั้งสองปะทะกันทำให้คฤหาสน์ถล่มลงมาจนหมดสิ้น

ทั้งสองกระโจนขึ้นไปบนอากาศจากซากปรักหักพังก่อนจะร่อนลงสู่ใจกลางหุบเขาที่อยู่ไม่ไกลจากคฤหาสน์นั้นนัก

“ไอ้ชั่ว! แกกล้าดียังไงมาดูถูกฉัน! ฉันใช้เวลาฝึกฝนมาเป็นสิบกว่าปีเพื่อจะได้เป็นเจ้ายุทธ์เช่นนี้! แกมันไม่เคารพฉันเลยนี่!” เมื่อพูดจบ พลังลมปราณอันแสนน่ากลัวก็ระเบิดออกมาจากร่างเขาขณะที่เขาพุ่งเข้าใส่เฉินผิง

ทั้งคู่สู้กันข้ามหุบเขา เสียงระเบิดสนั่นหวั่นไหวขณะที่พวกเขาทั้งสองกระโจนจากกลางเขาขึ้นไปบนยอดเขา

เป็นผลให้ยอดเขาระเบิดกระจายหายไปกับตา

หลังจากแลกหมัดกันไปเป็นร้อย เฟ่ยชิงผิงก็เริ่มเหนื่อยล้าขณะที่เฉินผิงกลับยิ่งโจมตีอย่างดุดันมากขึ้น

เฉินผิงตื่นเต้นเพราะได้ใช้เฟ่ยชิงผิงเป็นการฝึกตัวเองแทนที่จะรีบจบการต่อสู้ให้เร็วที่สุด ฉันอาจจะได้กลายเป็นเจ้ายุทธ์ในขณะที่ต่อสู้กับเขาอยู่ก็เป็นได้!

เฟ่ยชิงผิงจ้องมองเฉินผิงอย่างประหลาดใจขณะที่เขาเหนื่อยหอบ “ไม่แปลกใจเลยที่คนในวงการศิลปะการต่อสู้ของจิงตูจะอยากสังหารแก! แกทำให้ฉันที่เป็นถึงเจ้ายุทธ์แทบหมดแรงจากการต่อสู้ ทั้งที่แกเป็นแค่รองเจ้ายุทธ์!”

นาทีนั้น เขารู้สึกเหมือนจะไร้เรี่ยวแรง พลังลมปราณในตัวเขาเหลือเพียงน้อยนิดเท่านั้น

“คิดว่าควรเรียกตัวเองว่าเจ้ายุทธ์อยู่อีกเหรอ? พลังที่คุณมีแค่นี้รองเจ้ายุทธ์คนไหนก็เอาชนะคุณได้ไม่ยากหรอกนะ” เฉินผิงเย้ย