“คุณไม่คู่ควรจะสู้กับผมหรอกถ้าเราสู้กันตัวต่อตัว” เฉินผิงกระตุ้น
ฉันอาจจะไม่สามารถเอาชนะหนิงต้าไห้ได้เพียงลำพัง แต่ต้องแพ้ราบคาบแน่ถ้าเขาโจมตีฉันพร้อมกับคนของเขาแบบนี้
“อวดดีจริงๆ!” ดวงตาของหนิงต้าไห่หรี่ลงขณะเขาโบกมือ “ถอยออกไป พวกแกทุกคนเลย อย่าขยับจนกว่าฉันจะสั่ง”
หนิงต้าไห่สั่งถอนกำลังคนของเขาออก
เฉินผิงหันไปหาจี้หรูเสว่ “คุณจี้ พาเสี่ยวหมินกับสาวกตำหนักบงกชชาดกลับเข้าไปในตำหนักก่อน อย่าเข้ามาใกล้พวกเราไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม”
“คุณเฉิน ชายคนนี้เป็นเจ้ายุทธ์นะคะ ฉันกลัวว่า…”
จี้หรูเสว่สัมผัสได้จากรัศมีของหนิงต้าไห่ว่าเขาเป็นเจ้ายุทธ์ เธอกลัวว่าเฉินผิงจะสู้เขาไม่ได้
“ไม่ต้องห่วงนะ เฟ่ยชิงผิงเองก็เป็นเจ้ายุทธ์ แต่ผมก็ยังเอาชนะเขามาได้เลย”
เฉินผิงยิ้มเพื่อให้เธอมั่นใจ “การต่อสู้ครั้งนี้คุณช่วยอะไรไม่ได้มากหรอก ไม่อย่างนั้นคุณก็ต้องมาสละชีวิตโดยเปล่าประโยชน์ ดังนั้นไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ก็ต้องไม่มีใครก้าวเข้ามายุ่งเรื่องนี้ พวกคุณอาจจะทำให้ผมเสียสมาธิ เช่นนั้นความช่วยเหลือของคุณอาจจะย้อนกลับมาทำร้ายผมก็ได้”
จี้หรูเสว่เข้าใจว่าคนที่มีความสามารถอย่างเธอนั้นไม่สามารถเข้าไปแทรกแซงการต่อสู้ระหว่างเจ้ายุทธ์ได้อย่างแน่นอน
“ถ้าอย่างนั้นก็ได้ค่ะ แต่คุณต้องระวังตัวด้วยนะ”
จี้หรูเสว่พยักหน้า
ไม่นานนัก จี้หรูเสว่ก็ล่าถอยกลับเข้าไปในพื้นที่ของตำหนักพร้อมกับคนของเธอ โดยปล่อยให้เฉินผิงอยู่กับหนิงต้าไห่ตามลำพัง
“ฉันรู้ว่าแกพยายามกระตุ้นให้ฉันสู้กับแกตัวต่อตัว ไอ้เด็กเมื่อวานซืน แต่กลยุทธ์ของแกมันก็ไร้ประโยชน์เมื่อต้องมาเผชิญหน้ากับพลังที่แข็งแกร่งของฉัน”
รัศมีที่น่ากลัวแผ่ออกมาจากร่างของหนิงต้าไห่ คลื่นพลังลมปราณแต่ละระลอกพุ่งเข้าใส่เฉินผิงราวกับว่าหนิงต้าไห่กำลังปามีดใส่เขา
เฉินผิงขมวดคิ้วกับการโจมตีครั้งนี้ ฉันไม่คิดเลยว่าเขาจะรีบโจมตีฉันขณะที่ฉันยังไม่ทันได้ตั้งตัวแบบนี้
วื้ด!
ในวินาทีต่อมา พลังลมปราณก็ทิ้งรอยเลือดเอาไว้บนร่างกายของเฉินผิง
ตูม!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...