หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1263

ในฐานะผู้นำตระกูลหนิง ไม่เคยมีใครกล้าพูดดูถูกเขาด้วยท่าทีแบบนี้มาก่อนเลย

นาทีต่อมา หนิงต้าไห่ก็ปล่อยพลังลมปราณออกจากฝ่ามือเข้าใส่เฉินผิง

“ไอ้เด็กเลว! ฉันจะฉีกร่างแกเป็นชิ้นๆ และทำลายจุดชีพจรตันเถียนแกให้สิ้น ฉันอยากให้แกทรมานไปจนตลอดชีวิตที่เหลือ!” หนิงต้าไห่คำรามพร้อมกับปล่อยเจตจำนงสังหารออกมา!

เฉินผิงไม่ได้รอรับการโจมตีนั้นอย่างสบายๆ แก่นมังกรในร่างเขาส่องประกายขึ้นมาก่อนที่มังกรสีทองจะหมุนตัวอยู่เหนือหัวของเขา

เฉินผิงปล่อยพลังมังกรออกมาเต็มรูปแบบ เขาไม่อาจจะยืนหยัดอยู่ได้หากไม่ปล่อยพลังออกมาทั้งหมด

เมื่อเห็นมังกรทองหมุนวนอยู่เหนือหัวเฉินผิง หนิงต้าไห่ก็ผงะไปเล็กน้อย แต่เขาก็ไม่หยุดการโจมตี คลื่นพลังที่หนิงต้าไห่ปล่อยออกไปนั้นดูราวกับว่าจะฉีกเฉินผิงออกมาเป็นชิ้นๆ อย่างไรอย่างนั้น

ขณะเดียวกัน เฉินผิงก็ปล่อยพลังลมปราณออกไปต้านเขาไว้

ในเมื่อไม่สามารถหลบหนีการโจมตีของหนิงต้าไห่ได้ เฉินผิงก็ทำได้เพียงสู้กับเขาไปตัวต่อตัว

ตูม!

พลังอันมหาศาลแผ่ออกไปทั่วจนทำให้พื้นดินสั่นไหว แม้แต่จี้หรูเสว่กับคนอื่นๆ ที่อยู่ไกลกว่าร้อยเมตรก็รู้สึกได้ถึงแรงกดดันมหาศาลจนต้องรีบป้องกันตัวเองอย่างรวดเร็ว

เมื่อฝุ่นควันจางหายไปแล้ว หลุมใหญ่อีกหลุมก็ปรากฏขึ้นบนพื้น ประกายสีทองรอบตัวเฉินผิงหายไปและถูกแทนที่ด้วยบาดแผลอันเปื้อนเลือดทั่วร่างกายของเขา

ความสามารถของเฉินผิงไม่ได้ดีไปกว่าหนิงต้าไห่เลย แม้ว่าเขาจะใช้พลังมังกรจนถึงขีดสุดแล้ว เขาก็ยังคงต้านการโจมตีของหนิงต้าไห่ไว้ไม่ไหว

เฉินผิงนอนอยู่ในหลุมลึกด้วยสีหน้างุนงงขณะจ้องมองไปบนท้องฟ้า ในเวลานั้นท้องฟ้ากลับกลายเป็นสีเทา

เฉินผิงกัดฟันและค่อยๆ ลุกขึ้นยืน

แม้ร่างกายของเขาจะมีบาดแผลเต็มไปหมด เฉินผิงก็ยังยืนขึ้นมาได้

หนิงต้าไห่ตัวสั่นด้วยความโกรธเมื่อเห็นว่าเฉินผิงยังสามารถลุกขึ้นยืนได้อยู่อีก

หากใครรู้เข้า หนิงต้าไห่ก็คงต้องอับอายเป็นแน่

เจ้ายุทธ์ที่เปี่ยมประสบการณ์อย่างเขาไม่สามารถทำลายรองเจ้ายุทธ์ได้ภายในสามกระบวนท่า นั่นย่อมไม่เป็นผลดีต่อชื่อเสียงของหนิงต้าไห่

“ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าฉันจะเอาชนะแกไม่ได้…”

หนิงต้าไห่กัดฟันแน่น ก่อนจะมีแสงสีแดงวาบส่องออกมาจากฝ่ามือเขา แสงสีแดงนั้นสว่างจ้ากว่าดวงอาทิตย์เสียอีก

ตุบ! ตุบ! ตุบ!

นั่นทำให้หนิงต้าไห่รู้สึกราวกับว่าเขาถูกคู่ต่อสู้ท้าทายและดูถูกเป็นอันมาก

“ฉันจะให้แกตายไปอย่างช้าๆ…”

หนิงต้าไห่ดึงเฉินผิงออกมาจากปากหลุ่มด้วยมือของเขา โดยการเหยียดมือและสร้างคลื่นดูดขนาดใหญ่

เฉินผิงกัดฟันและใช้พลังจิตตวิสุทธิจากจุดชีพจรตันเถียนของเขา ด้วยหวังว่าจะใช้พลังวิญญาณและใช้โอกาสนี้โจมตีหนิงต้าไห่คืน

น่าเสียดายที่เขาไม่สามารถรวบรวมพลังวิญญาณของเขาได้เลย

รอยยิ้มชั่วร้ายปรากฏขึ้นบนใบหน้าของหนิงต้าไห่ขณะที่เขาคว้าเฉินผิงขึ้นมาด้วยมือเพียงข้างเดียว

สำหรับเฉินผิง เขาดูซีดเซียวลงไปมากเมื่อมาถึงตอนนี้

"ไม่ต้องกังวลหรอกนะ ฉันไม่ได้อยากจะฆ่าแก ฉันอยากให้แกทุกข์ทรมานไปตลอดชีวิต แกเป็นต้นเหตุแห่งความทุกข์ของลูกชายฉัน ฉันไม่ปล่อยแกไปง่ายๆ หรอก...”

หนิงต้าไห่เหวี่ยงเฉินผิงลงกับพื้น