หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1264

จากนั้น หนิงต้าไห่ก็เหยียบลงไปที่หัวเฉินผิงก่อนจะมองเขาด้วยสายตาเย็นชา

“ตาเฒ่าเอ๊ย! ถ้าคุณแน่จริงก็เอาสิ ฆ่าผมเลย! ถ้าผมยังรอดไปได้ ผมสาบานเลยว่าจะล้างตระกูลหนิงของคุณให้สิ้นซาก” เฉินผิงพูดขณะจ้องหนิงต้าไห่เขม็ง

“ไอ้ชั่ว! แกนี่มันดื้อด้านจริงๆ ใช่ไหม?”

หนิงต้าไห่โมโหมากและเตะเฉินผิงเข้าไปอีกครั้ง

ร่างของเฉินผิงลอยไปไกลราวกับลูกบอล

อวัยวะภายในของเขากระทบกระเทือน และเลือดก็ทะลักออกมาจากปาก!

หนิงต้าไห่เดินเข้ามาหาเฉินผิงพร้อมกับเตะเขาอีก

ครั้งแล้วครั้งเล่า!

หนิงต้าไห่ทำกับเฉินผิงราวกับเป็นลูกบอลในสนาม

นาทีนั้น เฉินผิงเป็นเหมือนเนื้อสดๆ ที่เคลือบไปด้วยเลือด เขาบาดเจ็บและมีแผลเต็มไปทั่วทั้งร่าง

“เฉินผิง…”

เมื่อเห็นเฉินผิงอยู่ในสภาพน่าสังเวชแบบนั้น เสี่ยวหมินก็อดจะพุ่งเข้าไปไม่ได้ แต่จี้หรูเสว่ห้ามเธอไว้

“ไม่…”

จี้หรูเสว่รัดตัวเสี่ยวหมินเอาไว้แน่น

เฉินผิงตะโกนมาที่เสี่ยวหมินกับจี้หรูเสว่ด้วยพลังทั้งหมดที่เขามี “ห้ามใครขยับ! อย่าขยับนะ!”

เลือดนั้นพุ่งออกมาจากปากเขาทุกครั้งที่อ้าปากพูดแต่ละคำออกมา

หนิงต้าไห่เริ่มต่อยเฉินผิง แต่เขาเลี่ยงส่วนสำคัญในร่างกายของเฉินผิงไว้ ในตอนนี้เขาไม่อยากฆ่าเฉินผิงแล้ว เขาอยากจะทำให้เฉินผิงต้องทนทุกข์ทรมานมากกว่า

ในตอนนั้นเฉินผิงเริ่มจะหมดสติไป

ไม่นานนัก ภาพของซูอวี่ฉีและแม่ของเขาก็ผุดขึ้นมาในใจ แม้ใบหน้าของแม่จะไม่ชัดเจน แต่ความใกล้ชิดที่เฉินผิงสัมผัสได้ก็ทำให้เขารู้สึกดีขึ้น

ภาพในอดีตผุดขึ้นมาในใจเรากับการฉายหนังวนไปซ้ำๆ

“นี่ฉันกำลังจะตายใช่ไหม?”

เฉินผิงกรีดร้องอยู่ในใจ เขาอยากจะสู้กลับ แต่ร่างกายของเขาก็ขยับอะไรไม่ได้เลย

หลังจากถูกทรมานอย่างยาวนานแล้ว ก็ไม่มีกระดูกชิ้นไหนของเฉินผิงที่ยังคงอยู่ในสภาพดี