หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1265

“ไม่ เป็นไปไม่ได้! เฉินผิงไม่มีทางตายหรอก!” เสี่ยวหมินน้ำตาไหลพรากและเขย่าตัวเฉินผิงอย่างแรง “เฉินผิง ฟื้นสิ! ฟื้นเดี๋ยวนี้นะ!” เธอร้องไห้ออกมาอย่างน่าสังเวช

อนิจจา ไม่ว่าเธอจะพยายามเขย่าร่างของเฉินผิงเท่าไร เขาก็ไม่ลืมตาขึ้นมาเลย และยังคงหมดสติอยู่เช่นนั้น

จี้หรูเสว่กัดปากตัวเองไว้แน่น ความผิดหวังเสียใจแล่นเข้าครอบงำหัวใจของเธอ และเธอก็อยากจะร้องไห้ออกมา แต่ทว่าในฐานะผู้นำของตำหนักบงกชชาด เธอจึงไม่สามารถร้องไห้ออกมาต่อหน้าเหล่าสาวกได้

เธอสั่งให้คนนำร่างของเฉินผิงเข้าไปในตำหนัก “พาคุณเฉินเข้าไปในตำหนักบงกชชาดก่อน!”

หลังจากร่างของเฉินผิงถูกนำมายังสวนของจี้หรูเสว่แล้ว เธอก็สั่งให้ทุกคนออกไป

จี้หรูเสว่ป้อนยาให้เสี่ยวหมินเพื่อให้เธอสงบใจลงก่อนและบอกให้เธอไปพักผ่อน

เธอหยิบถังน้ำมาและเริ่มเช็ดร่างกายของเฉินผิงให้สะอาดตามลำพัง

น้ำตาของจี้หรูเสว่ไหลอาบแก้ม เธอรู้จักเฉินผิงแค่เพียงไม่นาน แต่รู้ใจตัวเองว่าเธอหลงรักเขาไปแล้วแม้จะไม่มีหวังเลยก็ตาม

“ไม่ต้องห่วงนะ ฉันจะชำระร่างกายคุณให้สะอาดก่อนที่จะจากไป” จี้หรูเสว่พึมพำขณะเช็ดตัวให้เขา

ขณะนั้นเอง จิตใจของเฉินผิงก็เหมือนตกอยู่ในภวังค์

เขาต้องการลืมตาและฟื้นการควบคุมร่างกายของตัวเอง แต่เขาทำเช่นนั้นไม่ได้เลย

เขารู้สึกราวกับว่าสติได้หลุดลอยแยกออกมาจากร่างกายของเขาไปแล้ว

นี่ฉันตายแล้วเหรอ?

สิ่งที่เฉินผิงเห็นมีเพียงหมอกเท่านั้น ไม่มีอย่างอื่น เขาไม่แน่ใจว่าเขายังมีชีวิตอยู่หรือเปล่า

หลังจากผ่านไปนานพอสมควร จี้หรูเสว่ก็เช็ดร่างกายของเฉินผิงจนสะอาดแล้ว

แม้เธอจะยังเป็นสาวบริสุทธิ์อยู่ แต่เธอก็ละทิ้งเกียรติยศศักดิ์ศรีและความอับอายเอาไว้เบื้องหลังเพื่อทำความสะอาดร่างกายของเฉินผิง

เมื่อทำความสะอาดจนหมดจดแล้ว จี้หรูเสว่ก็นั่งอยู่ข้างเฉินผิงเงียบๆ

ตูม!