หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1266

“คุ-คุณยังไม่ตาย! คุณยังไม่ตายจริงๆ ด้วย!” จี้หรูเสว่น้ำตาไหลด้วยความดีใจ

เฉินผิงอยากจะลูบหลังเธอ แต่เขาก็ค้นพบว่าขยับมือตัวเองไม่ได้เลย

ด้วยความมึนงง เขาพยายามจะลุกขึ้นนั่งแต่ขาของเขาก็ไม่ยอมขยับ

เขาควบคุมได้เพียงจิตใจตัวเองเท่านั้น แต่ร่างกายเขาควบคุมไม่ได้เลย

เฉินผิงตื่นตระหนกในทันที

เขาค่อยๆ ตรวจดูร่างกายของตัวเอง แล้วก็ต้องประหลาดใจเมื่อเห็นว่าจิตวิญญาณอมตะของเขาได้แปรเปลี่ยนไปเป็นร่างสีทองแล้ว

และร่างสีทองเล็กๆ นั้นก็ดูเหมือนเขาราวกับแกะ!

หรือนั่นจะเป็นขั้นวิญญาณใหม่?

เฉินผิงตื่นเต้นจนเกือบจะตะโกนออกมาเสียงดัง

เขาไม่คิดไม่ฝันมาก่อนว่าจะบรรลุขั้นวิญญาณใหม่ได้เช่นนี้ นี่ถือเป็นพรจากสวรรค์จำแลงมาเหรอ!

เฉินผิงอดคิดถึงตอนที่สู้กับหนิงต้าไห่ไม่ได้

หนิงต้าไห่บดหยี้จุดชีพจรตันเถียนและจิตวิญญาณอมตะของเขาไปจนสิ้น!

หรือเราจะต้องทำลายจิตวิญญาณอมตะไปเสียก่อนเพื่อให้บรรลุขั้นวิญญาณใหม่? หากไม่ทำลายของเก่าก่อน ก็คงไม่สามารถสร้างของใหม่ได้สินะ ใช่ไหม?

ในที่สุด เฉินผิงก็รู้ว่าทำไมเขาบรรลุขั้นต่อไปไม่ได้เสียที เขาไม่เคยคิดจะทำลายจิตวิญญาณอมตะเลย เพราะไม่รู้ว่าก่อนว่าต้องทำเช่นนั้นเพื่อให้บรรลุขั้นต่อไปได้!

ความรู้ที่แท้จริงเกิดจากการฝึกฝนอย่างต่อเนื่อง ด้วยเหตุนี้ เฉินผิงจึงต้องคิดค้นและเสาะหาหลายสิ่งด้วยตนเอง

จี้หรูเสว่ดีใจที่ได้เห็นเฉินผิงยังมีชีวิตและสบายดี

“หยุดร้องไห้เถอะ ช่วยผมให้ลุกขึ้นหน่อย!” เฉินผิงบอกเธอ

จี้หรูเสว่รู้สึกประหลาดใจที่ได้ยินเช่นนั้น “เฉินผิง คุณลุกไม่ได้นะ คุณยังทำอะไรไม่ได้ทั้งนั้นนอกจากนอนอยู่นิ่งๆ เพราะกระดูกของคุณแหลกเหลวไปหมดแล้ว”

เฉินผิงขมวดคิ้ว ไม่แปลกใจเลยที่ควบคุมร่างกายตัวเองไม่ได้ กลายเป็นว่ากระดูกฉันแหลกเหลวไปหมด งั้นการบรรลุขั้นวิญญาณใหม่จะมีประโยชน์อะไรล่ะ?

เมื่อเห็นท่าทีของเขา จี้หรูเสว่ก็ให้คำมั่นกับเขาทันที “ไม่ต้องห่วงนะ ฉันจะไปหาหมอมารักษาคุณให้ได้ แต่ถ้าคุณจะรักษาไม่หาย ฉันก็จะดูแลคุณไปตลอดชีวิตที่เหลือ”

การจะเอาคำว่าซับซ้อนมาอธิบายอารมณ์ของเฉินผิงในตอนนั้นมันก็ยังไม่พอกับสิ่งที่เขารู้สึกจริงๆ

เปรี้ยง!