หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1270

“เอ่อ ฉันไม่เคยบอกเธอเรื่องนี้”

หลงอู่ลุกลี้ลุกลนเมื่ออู่เม่ยเอ๋อร์พูดเรื่องนี้ออกมาทันที เขารีบเก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋าอย่างรวดเร็ว

เขาไม่อยากให้กู่หลิงเอ๋อร์รู้ว่าเฉินผิงตายแล้ว เพราะมันอาจะทำให้เธอเสียใจจนไม่อาจทนไหว

ดูเหมือนหลงอู่จะไม่ค่อยสบายใจ กู่หลิงเอ๋อร์จึงถามไปว่า “คุณหลงคะ คุณปิดบังอะไรพวกเราอยู่หรือเปล่า? ทำไมต้องรีบเก็บโทรศัพท์อย่างนั้นด้วยล่ะคะ?”

“เปล่า… เปล่า ฉันไม่ได้มีความลับอะไร” หลงอู่รีบอธิบาย

เมื่อหลงอู่ไม่ทันได้สนใจ กู่หลิงเอ๋อร์ก็รีบฉกโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋าของเขา

เธอปลดล็อกโทรศัพท์และเห็นข่าวที่หนิงต้าไห่คร่าชีวิตเฉินผิงไป ทันใดนั้นเธอก็ตัวแข็งทื่อไปในทันที

เธอไม่อยากจะเชื่อแต่ภาพที่เห็นทำให้เธอล้มพับลงไปกับพื้น ราวกับว่าวิญญาณเธอได้หลุดลอยออกไปจากร่างแล้ว

โทรศัพท์ตกลงบนพื้นขณะที่กู่หลิงเอ๋อร์มองไปข้างหน้าด้วยความงุนงง

เธอไม่อยากจะเชื่อเลย

“ไม่ มันไม่จริง มันไม่จริง!” กู่หลิงเอ๋อร์ร้องออกมาก่อนที่น้ำตาจะไหล

เสี่ยวหลานและอู่เม่ยเอ๋อร์รีบเข้าไปปลอบโยนเธอ แต่ทว่าทั้งสองก็เงียบไปเมื่อเห็นข่าวว่าเฉินผิงถูกสังหาร

การตายของเฉินผิงทำให้พวกเธอเสียใจเป็นอย่างมาก

หลงอู่เองก็ยังสะอื้นไห้เงียบๆ เขาไม่รู้ว่าจะปลอบทั้งสามคนอย่างไรดี

ทุกคนร้องไห้อยู่นานจนน้ำตาแห้งเหือดไป

กู่หลิงเอ๋อร์ค่อยๆ ลุกขึ้นมา ดวงตาเธอเหือดแห้งแต่มันฉายแววเจตจำนงสังหารออกมาด้วย

“ฉันจะฆ่าทุกคนในตระกูลหนิงเพื่อแก้แค้นให้เฉินผิง เขาจะได้ตายตาหลับ!” เธอกัดฟันแน่นขณะที่รัศมีอันตรายแผ่ออกมาล้อมรอบกายเธอไว้