หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1271

ร้านอาหารชื่อดังในจิงตูนั้นเป็นพื้นที่ที่ได้รับความนิยมของเหล่านักสู้ที่มักจะเลือกมากินดื่มกันที่นั่น

เมื่อทุกคนกำลังเพลิดเพลินกับอาหารค่ำ สาวสวยหุ่นดีสองคนก็เข้ามาในร้านอาหารและดึงดูดความสนใจของทุกคนไปทันที

สาวสวยทั้งสองคนคืออู่เม่ยเอ๋อร์และเสี่ยวหลาน พวกเธอไม่สนใจสายตาที่มองมาและเข้าไปนั่งที่โต๊ะของตัวเอง

พวกเธอไม่ได้มาที่ร้านอาหารนี้เพื่อทานอาหารแต่กลับมีจุดประสงค์อื่นแอบแฝงอยู่

หลังจากนั่งลงแล้ว เสี่ยวหลานกับอู่เม่ยเอ๋อร์ก็มองไปยังผู้ชายสองคนที่ทานอาหารอยู่ไม่ไกลจากพวกเธอนัก

นอกเหนือจากรัศมีความเป็นปรมาจารย์ยุทธ์ที่ปกคลุมอยู่ ยังมีคำว่า “หนิง” ปักอยู่ที่ชายแขนเสื้อของทั้งสองคนด้วย

ดูจากเสื้อผ้าที่แสนพิเศษเหล่านั้น บอกได้เลยว่าคนทั้งสองนั้นเป็นคนของตระกูลหนิงเป็นแน่

ไม่นานนัก บริกรหญิงก็เข้ามาและถามเสี่ยวหลานกับอู่เม่ยเอ๋อร์ว่า “คุณผู้หญิงคะ อยากสั่งอาหารเลยไหมคะ?”

“อ้อ ขอโทษทีนะ พวกเรากำลังรออีกคนนึงอยู่น่ะ เดี๋ยวค่อยสั่งแล้วกันนะคะ” เสี่ยวหลานตอบบริกรหญิงคนนั้น

หลังจากที่บริกรหญิงหันหลังเดินออกไปโดยไม่พูดอะไรออกมา อู่เม่ยเอ๋อร์กับเสี่ยวหลานก็จ้องคนตระกูลหนิงทั้งสองคนนั้นต่อ

เมื่อรู้สึกว่ามีคนมองมา คนตระกูลหนิงทั้งสองก็หันมามองอู่เม่ยเอ๋อร์กับเสี่ยวหลาน

ทั้งสองสบตากันและส่งยิ้มเจ้าเล่ห์ให้แก่กัน จากนั้นพวกเขาก็ลุกขึ้นมาอย่างพร้อมเพรียงก่อนจะเดินมานั่งที่โต๊ะเดียวกันกับอู่เม่ยเอ๋อร์และเสี่ยวหลาน

“สาวน้อย รังเกียจไหมถ้าเราจะมานั่งตรงนี้กับพวกคุณ?” หนึ่งในนั้นถามขึ้นมา

“ไม่หรอกค่ะ เราจะรังเกียจและปฏิเสธคนที่จะมาจ่ายค่าอาหารของเราได้ยังไงล่ะคะ?”

เสี่ยวหลานยิ้มและขยิบตาให้ท่าคนที่มานั่งลงตรงข้างเธอ

ทันใดนั้น ชายคนนั้นก็จ้องมองเสี่ยวหลานพร้อมกับสายตาเป็นประกายและรอยยิ้มบนใบหน้า

ชายอีกคนที่นั่งข้างอู่เม่ยเอ๋อร์ก็หลงใหลไปกับการจ้องมองอันเย้ายวนของเธอด้วย

“หนุ่มๆ คะ ในนี้คนเยอะจังเลย เราออกไปที่อื่นกันดีกว่าไหม?” เสี่ยวหลานแนะนำ

ลึกๆ แล้ว เธอรู้ว่าคนตระกูลหนิงทั้งสองตกหลุมพรางพวกเธอเข้าไปเสียแล้ว

แม้ว่าจะมีคนในวงการศิลปะการต่อสู้แห่งจิงตูแค่ไม่กี่คนเท่านั้นที่กล้าแตะต้องตระกูลหนิง แต่หนิงต้าไห่ก็คิดไม่ออกเลยว่าใครอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้

“ไอ้พวกขยะ! พวกแกทุกคนมันเป็นแค่ขยะ! ทำไมถึงหาเบาะแสเรื่องนี้ไม่ได้เลยทั้งที่ผ่านไปสองวันแล้ว?” หนิงต้าไห่คำรามออกมาใส่สมาชิกตระกูลหนิงระดับสูง

ในสถานการณ์เช่นนี้ ทุกคนทำได้เพียงก้มหน้าและพึมพำเท่านั้น

“พ่อครับ แน่ชัดแล้วว่าคนที่อยู่เบื้องหลังนั้นต้องการจะทำร้ายตระกูลหนิง จากที่ผมตรวจสอบมา มีผู้หญิงสองคนที่ดูเหมือนว่าจะมีส่วนรู้เห็นเรื่องนี้ครับ!” หนิงจื้อพูดกับหนิงต้าไห่

หนิงต้าไห่ขมวดคิ้วเมื่อได้ยินเช่นนั้น “ผู้หญิงสองคนเหรอ? คนที่ตายไปบางคนเป็นถึงปรมาจารย์ยุทธ์เชียวนะ ผู้หญิงที่ไหนจะมาแข็งแกร่งไปกว่าพวกเขาได้ล่ะ?”

“ผู้หญิงสองคนนั้นไม่ได้แข็งแกร่งพอหรอกครับ ในหมู่คนตระกูลหนิงที่ตายไป มีเพียงสองคนเท่านั้นที่เป็นปรมาจารย์ยุทธ์ พอพวกเราระมัดระวังมากขึ้น พวกเธอก็ตั้งเป้าไปที่ปรมาจารย์อาวุโสเท่านั้นครับ”

หนิงจื้อหยุดพูดพักหนึ่งก่อนจะเสริมว่า “ดังนั้น พวกเธอจึงไม่ได้แข็งแกร่งอะไรมาก แต่ที่สังหารปรมาจารย์ยุทธ์ได้ก็เพราะว่าพวกเธอยั่วยวนเขาจนไม่ทันระวังตัวต่างหาก”

“ไม่ว่าจะต้องใช้เงินเท่าไร ก็ต้องสืบต่อไปให้รู้แน่ชัดว่าสองคนนั้นเป็นใคร ฉันอยากจะรู้นักว่าคนบ้าที่ไหนถึงได้มาจ้องทำร้ายตระกูลหนิงของเราแบบนี้” หนิงต้าไห่ตะคอก

หนิงจื้อพยักหน้าตอบและออกไปสืบเรื่องนี้ต่อพร้อมกับลูกน้องของเขา