หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1272

ที่กระทรวงยุติธรรมแห่งจิงตู คุณชี่รู้เรื่องที่คนตระกูลหนิงกว่าสิบคนโดนลอบสังหารแล้ว

“จ้าวอู๋ฉี คุณคิดว่าคนร้ายเป็นใคร?” เขาถามจ้าวอู๋ฉี

“คุณชี่ครับ ผมยังไม่มีคำตอบแน่ชัด แต่หนิงต้าไห่สังหารเฉินผิงไปไม่นานมานี้ ส่วนคุณเฉินเองก็มีคนที่จงรักภักดีต่อเขาอยู่มาก ดังนั้นอาจจะเป็นคนจากหมู่บ้านคนโฉด แดนไร้เงา หรือหุบเขายาก็เป็นได้ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ผมเดาว่าคนร้ายไม่ได้แข็งแกร่งอะไรมากนัก เพราะเขาฆ่าแค่ปรมาจารย์อาวุโสหลังจากสังหารปรมาจารย์ยุทธ์ไปได้สองคนครับ” จ้าวอู๋ฉีวิเคราะห์

“ว่าแต่ ผมสงสัยจังเลยว่าทำไมเฉินผิงถึงได้มีเสน่ห์มัดใจคนได้ขนาดนั้น ถึงทำให้ผู้คนต่างจงรักภักดีกับเขา…” คุณชี่พูดด้วยความทึ่ง

จ้าวอู๋ฉีส่ายหน้าและตอบว่า “ผมก็ไม่รู้เช่นกันครับ เท่าที่รู้ก็คือพวกเขาเคารพเฉินผิงมากและมักจะทำตามคำสั่งของเฉินผิงอยู่เสมอ”

“คุณคิดว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นในสองวันมานี้เป็นฝีมือเฉินผิงเองหรือเปล่า?” จู่ๆ คุณชี่ก็ถามขึ้นมา

จ้าวอู๋ฉีงุนงงพักหนึ่งก่อนจะตอบว่า “คุณชี่ครับ คุณสงสัยว่าคุณเฉินยังไม่ตายเหรอครับ?”

“ผมก็ยังรู้สึกว่ามันยากจะเชื่อนะว่าเฉินผิงตายไปอย่างง่ายดายแบบนั้น!” คุณชี่พูดพลางถอนหายใจแรง

จ้าวอู๋ฉีส่ายหน้าและตอบอย่างมั่นใจว่า​ “ผมแน่ใจว่าไม่ใช่ฝีมือของเฉินผิงแน่ๆ อันที่จริง เขาสามารถบุกเข้าไปที่บ้านของตระกูลหนิงและสู้กับหนิงต้าไห่กันจนตายไปข้างนึงได้เลยนะครับ การลอบสังหารและซุ่มโจมตีคนอื่นแบบนี้ไม่ใช่วิถีการต่อสู้ของคุณเฉินเลย”

ก่อนที่จ้าวอู๋ฉีจะพูดจบ เฉินผิงก็เข้ามาพร้อมกับเสียงหัวเราะอันดังลั่น “ฮ่าๆ ผมไม่คิดเลยนะว่านายพลจ้าวจะเข้าใจผมได้ดีขนาดนี้…”

จ้าวอู่ฉีเบิกตากว้างด้วยความไม่อยากจะเชื่อสายตาที่ได้เห็นเฉินผิง

“คุณ… คุณเฉิน นี่… นี่คุณยังไม่ตายเหรอ?”

จ้าวอู๋ฉีไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง จากรูปที่เขาได้เห็นมาก่อนหน้านี้ ร่างของเฉินผิงเต็มไปด้วยบาดแผลฉกรรจ์และมันสาหัสเกินกว่าจะจำร่างของเขาได้

“คุณชี่พูดถูกแล้วล่ะ ผมจะไปตายง่ายตายดายขนาดนั้นได้ยังไงเล่า?”