หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1273

หลังจากนั้นพักหนึ่ง จ้าวอู๋ฉีก็บอกว่า “คุณเฉิน คุณเพิ่งจะได้เป็นเจ้ายุทธ์ ผมว่าคุณไม่ควรจะประเมินตระกูลหนิงต่ำไปนะ เพราะพวกเขาก็เป็น…”

ทันใดนั้น เฉินผิงก็โบกมือและพูดแทรกว่า “ผมรู้! ผมเข้าใจว่ามันมักจะมีคนที่เก่งกว่าเราอยู่เสมอ แต่ที่ผมกล้าท้าตระกูลหนิง ไม่ใช่เพราะผมโอหังอะไรหรอกนะ ที่ผมทำไปเพราะตระกูลหนิงสมควรตายแล้วต่างหาก”

จ้าวอู๋ฉีกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่คุณชี่ขัดเขาไว้ก่อน

“ในเมื่อเฉินผิงต้องการท้าสู้กับตระกูลหนิงก็ปล่อยเขาทำไป จ้าวอู๋ฉี คุณช่วยประกาศการท้าทายครั้งนี้ออกไปให้เขาด้วย ประกาศให้ชัดเจนว่าตระกูลหรือสำนักอื่นไม่มีสิทธิ์เข้ามาแทรกแซงการท้าทายในครั้งนี้ ไม่อย่างนั้น ถ้าเกิดอะไรขึ้นแล้วจะมาโทษผมไม่ได้นะ!” คุณชี่บอกจ้าวอู๋ฉี

ถึงอย่างไร คุณชี่ก็รู้ว่าเฉินผิงมีศัตรูมากมายในจิงตูนอกเหนือจากตระกูลหนิง

สำนักและตระกูลอื่นจะใช้โอกาสนี้ในการโจมตีเฉินผิงถ้าหาเขาบาดเจ็บสาหัสหลังจากต่อสู้กับตระกูลหนิงแล้ว

จะพูดอีกอย่างก็คือ คุณชี่ตั้งใจช่วยเขาจัดการปัญหาที่ไม่ควรจะเกิดขึ้นนั่นเอง

“ขอบคุณครับ คุณชี่”

เฉินผิงเข้าใจว่าคุณชี่ต้องการช่วยเหลือเขา

“ไม่ต้องหรอก เพราะยังไงการช่วยคุณก็เท่ากับช่วยตัวผมเองด้วยเหมือนกัน” คุณชี่กล่าว

แม้ว่าเฉินผิงจะไม่รู้เหตุผลเบื้องหลังของคุณชี่ แต่เขาก็ซาบซึ้งใจในความช่วยเหลือของคุณชี่มากนัก

พอออกจากกระทรวงยุติธรรมไปแล้ว เฉินผิงก็เริ่มสืบว่าเกิดอะไรขึ้นกับตระกูลหนิงบ้างเมื่อสองวันที่ผ่านมา

จริงๆ แล้ว เขากระตือรือร้นอยากจะรู้ว่าใครที่จ้องทำร้ายตระกูลหนิงเช่นนั้น

ในเวลานั้น จ้าวอู๋ฉีก็ประกาศข่าวว่าเฉินผิงกลับมาที่จิงตูแล้ว และเขาต้องการท้าสู้กับตระกูลหนิง โดยประกาศออกไปผ่านสภายุทธจักรตามคำสั่งของคุณชี่

ยิ่งไปกว่านั้น จ้าวอู๋ฉียังแจ้งด้วยว่า คุณชี่ได้ประกาศเตือนไม่ให้ตระกูลทั้งหลายในวงการศิลปะการต่อสู้เข้ามาแทรกแซงในขณะที่เฉินผิงต่อสู้กับตระกูลหนิงเป็นเด็ดขาด

ประกาศนั้นทำให้โลกแห่งศิลปะการต่อสู้โกลาหลขึ้นมาตามที่คาดการณ์เอาไว้

นักสู้ทุกคนที่ได้ยินว่าเฉินผิงตายแล้วเมื่อสองวันก่อนต่างตกใจที่รู้ว่าเขากลับมาจิงตูแล้ว และหวังอยากจะให้มีการท้าสู้กับตระกูลหนิงด้วย

แม้ว่าจะมีภาพของเฉินผิงมายืนยันคำอ้างว่าเขาตายแล้ว แต่ทุกคนก็ไม่กังขาหรือดูแคลนประกาศที่ออกมาจากกระทรวงยุติธรรมเองโดยตรง

ทำไมจู่ๆ เขาถึงได้อ้างว่ากลับมาจิงตูแล้วและยังออกประกาศท้าสู้กับตระกูลของเราอีกด้วยนะ?

ลึกๆ แล้วเขาก็กลัวเมื่อต้องเผชิญหน้ากับพ่อตัวเอง

“ฉันไม่เชื่อว่าเฉินผิงมันจะยังไม่ตาย ถ้ามันยังอยู่มันก็ต้องพิการไปแล้ว!”

หนิงต้าไห่เชื่อสายตาตัวเองมากกว่าเชื่อข่าวในสภายุทธจักร

ไม่นานนัก หนิงต้าไห่ก็ถามหนิงจื้อว่า “แต่ตอนนี้อย่าเพิ่งใส่ใจกับเรื่องในสภายุทธจักรเลย แกเจอผู้หญิงสองคนนั้นหรือยัง?”

“ผมเจอที่อยู่ของสองคนนั้น และส่งลูกน้องไปจับตัวพวกมันแล้วครับ ผมว่าอีกสักพักก็คงจะกลับมาที่นี่กันแล้วล่ะ” หนิงจื้อรายงาน

“ดี เมื่อผู้หญิงสองคนนั้นโดนจับได้แล้ว ฉันจะจับพวกมันถอดเสื้อผ้าออกแล้วให้เดินประจานไปรอบเมือง ดูซิว่าจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนได้อีก” หนิงต้าไห่กัดฟันแน่นยามที่เขาพูดออกมา

“พอจับพวกนั้นได้แล้ว ผมขอเก็บไว้สักคนนึงนะครับ ผมไม่ได้ทำตามใจตัวเองมานานมากแล้ว…”

ในนาทีนั้น เสียงแหลมเล็กก็ดังขึ้นในความคิดของหนิงจื้อ

หนิงจื้อตกใจและรีบหันไปมองหนิงต้าไห่ เขาวางใจเมื่อเห็นว่าหนิงต้าไห่ไม่ได้สังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงของสีหน้าเขาเลย