เมื่อตกค่ำแล้วอากาศก็เย็นลงเล็กน้อย ถนนในจิงตูก็ไม่ได้พลุกพล่านมากนัก
กู่หลิงเอ๋อร์และเพื่อนเธออีกสองคนซ่อนอยู่ในตรอกหนึ่ง พวกเธอกำลังรอคนตระกูลหนิงเดินผ่านมาแถวนี้
เพราะมีคนตระกูลหนิงสองคนเข้าร้านอาหารบนถนนเส้นนี้ไปเมื่อครู่ กู่หลิงเอ๋อร์คิดว่าอีกไม่นานพวกเขาต้องออกมา
ไม่นานนัก ชายหนุ่มสองคนที่เมามายก็เดินกอดคอกันออกมาจากร้านและเข้ามาใกล้พวกเธอ
พวกเขาไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นคนตระกูลหนิงที่กู่หลิงเอ๋อร์กับเพื่อนทั้งสองกำลังรออยู่พอดี
“พวกมันมาแล้ว คนตระกูลหนิงทั้งสองคนเมามากด้วย เราจัดการพวกมันได้ง่ายมากแน่ๆ” อู่เม่ยเอ๋อร์กระซิบบอกเมื่อเห็นพวกเขาเดินเข้ามา
“ไปกันเถอะ”
เสี่ยวหลานจับมืออู่เม่ยเอ๋อร์และเดินเข้าไปในตรอกนั้น
“ระวังด้วยนะ คนตระกูลหนิงสองคนนั้นน่าจะเป็นปรมาจารย์ยุทธ์” กู่หลิงเอ๋อร์ร้องเตือน
กู่หลิงเอ๋อร์และพวกของเธอทำร้ายปรมาจารย์ยุทธ์ได้สำเร็จเมื่อก่อนหน้านี้ก็เพราะว่าพวกเขาไม่ทันได้ระวังตัว
แต่ตอนนี้ตระกูลหนิงระวังตัวแจ มันจึงไม่ง่ายเลยที่จะลงมือกับปรมาจารย์ยุทธ์อีกครั้ง
“ไม่ต้องห่วง พวกเขาเมามากขนาดนี้ เราจัดการได้ง่ายๆ อยู่แล้วล่ะ” เสี่ยวหลานกล่าวด้วยความมั่นใจ
ขณะที่สมาชิกตระกูลหนิงสองคนเดินเซเข้าไปในตรอก เสี่ยวหลานกับอู่เม่ยเอ๋อร์ก็ตรงเข้าไปทักทายพวกเขา
“นี่ สุดหล่อจ๊ะ! จะไปไหนกันเหรอ?” เสี่ยวหลานถามพลางเลิกคิ้วยั่วยวน
ขณะนั้นเองสายตาของชายสองคนนั้นก็เป็นประกายเมื่อเห็นเสี่ยวหลานและอู่เม่ยเอ๋อร์
“ฮ่าๆๆ โชคดีจริงๆ ที่คืนนี้มาเจอสาวสวยสองคนแบบนี้! ดีเลย ฉันกำลังเบื่ออยู่พอดี คุณไปสนุกกับพวกเราหน่อยไหมล่ะ?”
มีหนึ่งคนในนั้นหัวเราะออกมาอย่างหื่นกระหายก่อนจะคว้าแขนของเสี่ยวหลาน
เสี่ยวหลานหลบทันก่อนจะพูดว่า “รีบไปไหนล่ะคะ? ไปหาที่ทางให้ดีๆ ก่อนดีกว่าไหม เราจะมาทำแบบนี้บนถนนได้ยังไงล่ะ!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...