หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1275

“เฉินผิง… เฉินผิง…”

กู่หลิงเอ๋อร์และหญิงสาวอีกสองคนร้องออกมาขณะที่ตื่นเต้นและแปลกใจที่ได้เห็นหน้าเขา

ทั้งสามสาวไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเองที่ได้เห็นเฉินผิงอย่างนี้

กู่หลิงเอ๋อร์ตัวสั่นขณะที่เสียงของเธอก็แหบพร่า

เมื่อชายตระกูลหนิงทั้งสองได้ยินว่าคนที่เขาเจอนั้นคือเฉินผิง พวกเขาก็หน้าซีดขาวราวกับกระดาษ!

“แก… แกคือเฉินผิงเหรอ? แกตายไปแล้วไม่ใช่เหรอ?” หนึ่งในนั้นถามด้วยเสียงสั่นเครือ

“อ้อ ผมตายแล้วฟื้นไง!”

บนใบหน้าเฉินผิงมีรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ฉาบอยู่ขณะที่เขาย่างสามขุมเข้ามาใกล้

“อย่า… อย่าเข้ามานะ ไม่งั้น ฉันจะทำร้ายพวกเธอเดี๋ยวนี้!”

ชายตระกูลหนิงทั้งสองคนรีบเข้าไปจับตัวกู่หลิงเอ๋อร์กับพวกเอาไว้ด้วยความตั้งใจจะใช้ทั้งสามเป็นตัวประกัน

แต่ทว่า เฉินผิงไม่หยุดเดิน เขากลับยิ่งพุ่งเข้ามาเร็วขึ้นเรื่อยๆ

“ปล่อยทั้งสามคนเดี๋ยวนี้แล้วคุณจะรอด แต่ถ้ากล้าทำอะไรพวกเธอแม้แต่ปลายเส้นผมแล้วล่ะก็ ผมจะฆ่าพวกคุณทิ้งซะ!”

เสียงของเฉินผิงมีอำนาจและนิ่งสงบ แต่ทุกคำทำให้ความกลัวครอบงำจิตใจของคนตระกูลหนิงทั้งสองเป็นอย่างมาก!

“หยุดนะ อย่าเข้ามา…” หนึ่งในนั้นตื่นกลัวและเสียงก็สั่นจนคุมแทบไม่ได้

แม้ว่าเขาจะเป็นปรมาจารย์ยุทธ์ แต่ก็รู้สึกหวาดหวั่นมาก!

“พวกคุณหูหนวกเหรอ? ผมบอกว่าให้ปล่อยทั้งสามคนไปไง…”

ท่าทีของเฉินผิงเคร่งเครียดมากขึ้น และในพริบตาเดียว เขาก็ดูเหมือนเพชฌฆาตที่พร้อมโจมตี!

ลมกระโชกแรงพัดผ่านเฉินผิง มันนำพากลิ่นอายของเจตจำนงสังหารซึ่งเขาแผ่ออกมาใส่ชายตระกูลหนิงทั้งสองคนนั้น

ชายทั้งสองคนตัวสั่น พวกเขารู้สึกเหมือนตกลงไปในถังน้ำแข็งที่เย็นเฉียบ

“ปล่อยพวกเธอซะ…” ทันใดนั้น เฉินผิงก็คำรามออกมาเสียงดังสนั่น

ด้วยความตื่นตระหนก ชายทั้งสองปล่อยหญิงสาวทุกคนและทรุดตัวลงคุกเข่าบนพื้น