หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1277

หนิงต้าไห่นิ่งเงียบไป เพราะเขาก็ไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรดี

ถ้าเฉินผิงได้บรรลุแล้วจริงๆ ก็ไม่มีใครบอกได้ว่าใครจะรอดจากการต่อสู้ครั้งนี้

สิ่งที่สำคัญที่สุดคือความสัมพันธ์ของเฉินผิงกับคุณชี่

หากเฉินผิงอยู่ในแดนใต้ เขาก็ยังตามไล่ล่าเฉินผิงได้

แต่เมื่อเฉินผิงกลับมาที่จิงตู นั่นแปลว่าเขาต้องการให้คุณชี่คอยปกป้องและหนุนหลัง

ถ้าเขาท้าทายเฉินผิงและใกล้เอาชนะเฉินผิงได้ เขาก็ไม่แน่ใจว่าคุณชี่จะมาช่วยเฉินผิงไว้อีกไหม

มันเป็นเรื่องที่ไม่มีใครแน่ใจได้เลย

เฉินผิงก่อเรื่องขึ้นมาในบ้านตระกูลหนิงและถูกคนของตระกูลหนิงทำร้าย เมื่อพวกเขากำลังจะฆ่าเฉินผิง คุณชี่ก็กลับมาปรากฏตัวขึ้น

เห็นได้ชัดว่าคุณชี่ไม่อยากให้เฉินผิงตาย

ดังนั้น หนิงต้าไห่จึงตกอยู่ในที่นั่งลำบาก เขาไม่รู้เลยว่าควรจะสู้กับเฉินผิงดีหรือไม่

หลังจากคิดตรึกตรองอยู่นาน หนิงต้าไห่ก็หันไปพูดกับหนิงจื้อว่า “พรุ่งนี้ออกไปกับพ่อ ตอนนี้อย่าเพิ่งขัดแย้งอะไรกับเฉินผิง เขามีคุณชี่หนุนหลังอยู่ ถ้าเราสู้กับเขา เราก็อาจจะทำร้ายตัวเองเช่นกัน ในท้ายที่สุดแล้ว คนที่จะได้ประโยชน์มากที่สุดจะกลายเป็นสำนักและตระกูลอื่นเท่านั้นเอง”

“พ่อครับ พ่อหมายความว่าเราควรจะหนีไปซ่อนและยอมรับความพ่ายแพ้งั้นเหรอ?” หนิงจื้อถามขณะที่จ้องมองหนิงต้าไห่

“บ้าเอ๊ย แกหมายความว่ายังไงที่ว่ายอมรับความพ่ายแพ้? เราแค่เลี่ยงไม่เจอเขาต่างหาก” หนิงต้าไห่พูดขณะจ้องมองลูกชาย

หนิงจื้อกะพริบตาก่อนจะโพล่งออกมาว่า “พ่อ ผมหาคนมาจัดการกับเฉินผิงได้นะครับ!”

เมื่อได้ยินอย่างนั้น หนิงต้าไห่ก็นิ่งไปก่อนจะถามว่า “ใคร?”

“ผู้นำในตระกูลระดับสูงของโม่เป่ยครับ เขาคือหลัวจินโย่ว” หนิงจื้อตอบพลางยิ้มอย่างชั่วร้าย

“ผู้นำตระกูลหลัวงั้นเหรอ? ตระกูลหลัวมีความแค้นอะไรกับเฉินผิงกันล่ะ?” หนิงต้าไห่ถามด้วยความสับสน

“อ้อ มีแน่ครับพ่อ”

หนิงจื้อยิ้มขณะเล่าให้พ่อฟังว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง

เมื่อหนิงต้าไห่รู้ว่าหนิงจื้อฆ่าหลัวเสียงตายและหลัวจินโย่วคิดว่าเฉินผิงเป็นคนทำ เขาก็ทำหน้าบูดบึ้ง

หลังจากเงียบไปพักหนึ่ง หลงอู่ก็บอกว่า “เฉินผิง คุณไม่ควรประเมินตระกูลหลงกับสมาพันธ์ต่ำไปนะ คุณควรจะเตรียมตัวเอาไว้ให้ดี”

“ผมเข้าใจครับคุณหลง แต่ยังไงผมก็ยังอยากจะลองดู ผมเชื่อว่าพวกเขาไม่กล้าลอบสังหารผมในจิงตูแน่นอน และผมคิดว่าคุณชี่ก็จะไม่ยอมให้พวกเขาทำเช่นนั้นเหมือนกัน”

เฉินผิงกล้าทำอะไรห่ามๆ ก็เพราะมีคุณชี่คอยหนุนหลังอยู่ตลอด

“ทำไมคุณชี่ถึงได้ช่วยคุณมากนัก? เขามีเจตนาอะไรแอบแฝงหรือเปล่านะ?” หลงอู่พูดออกมาพลางขมวดคิ้วแน่น

“ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่คุณชี่บอกว่าการช่วยผมก็เท่ากับช่วยตัวเขาเองด้วย ผมฟังแล้วก็ยังไม่ค่อยเข้าใจเขาอยู่ดี” เฉินผิงตอบ

“คุณไม่ควรมีเจตนาร้ายกับเขา แต่ก็ไม่ควรลดความระมัดระวังด้วยเช่นกัน คุณจะต้องระวังตัวให้ดี และจำเอาไว้ว่าต้องระวังให้มากขึ้นเมื่อไปบ้านตระกูลหนิงในวันพรุ่งนี้นะ” หลงอู่เตือน

“เข้าใจครับ ไม่ต้องห่วงนะครับ คุณหลง”

เฉินผิงพยักหน้า

“นี่ก็ดึกแล้ว รีบพักผ่อนก่อนเถอะ พรุ่งนี้สมองจะได้ปลอดโปร่งและคิดได้อย่างรอบคอบมากขึ้น”

เมื่อพูดจบ หลงอู่ก็ขอให้กู่หลิงเอ๋อร์และคนอื่นกลับห้องไปนอนพัก เพราะเขากลัวว่าหญิงสาวทั้งสามจะรบกวนการพักผ่อนของเฉินผิง