หนิงต้าไห่นิ่งเงียบไป เพราะเขาก็ไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรดี
ถ้าเฉินผิงได้บรรลุแล้วจริงๆ ก็ไม่มีใครบอกได้ว่าใครจะรอดจากการต่อสู้ครั้งนี้
สิ่งที่สำคัญที่สุดคือความสัมพันธ์ของเฉินผิงกับคุณชี่
หากเฉินผิงอยู่ในแดนใต้ เขาก็ยังตามไล่ล่าเฉินผิงได้
แต่เมื่อเฉินผิงกลับมาที่จิงตู นั่นแปลว่าเขาต้องการให้คุณชี่คอยปกป้องและหนุนหลัง
ถ้าเขาท้าทายเฉินผิงและใกล้เอาชนะเฉินผิงได้ เขาก็ไม่แน่ใจว่าคุณชี่จะมาช่วยเฉินผิงไว้อีกไหม
มันเป็นเรื่องที่ไม่มีใครแน่ใจได้เลย
เฉินผิงก่อเรื่องขึ้นมาในบ้านตระกูลหนิงและถูกคนของตระกูลหนิงทำร้าย เมื่อพวกเขากำลังจะฆ่าเฉินผิง คุณชี่ก็กลับมาปรากฏตัวขึ้น
เห็นได้ชัดว่าคุณชี่ไม่อยากให้เฉินผิงตาย
ดังนั้น หนิงต้าไห่จึงตกอยู่ในที่นั่งลำบาก เขาไม่รู้เลยว่าควรจะสู้กับเฉินผิงดีหรือไม่
หลังจากคิดตรึกตรองอยู่นาน หนิงต้าไห่ก็หันไปพูดกับหนิงจื้อว่า “พรุ่งนี้ออกไปกับพ่อ ตอนนี้อย่าเพิ่งขัดแย้งอะไรกับเฉินผิง เขามีคุณชี่หนุนหลังอยู่ ถ้าเราสู้กับเขา เราก็อาจจะทำร้ายตัวเองเช่นกัน ในท้ายที่สุดแล้ว คนที่จะได้ประโยชน์มากที่สุดจะกลายเป็นสำนักและตระกูลอื่นเท่านั้นเอง”
“พ่อครับ พ่อหมายความว่าเราควรจะหนีไปซ่อนและยอมรับความพ่ายแพ้งั้นเหรอ?” หนิงจื้อถามขณะที่จ้องมองหนิงต้าไห่
“บ้าเอ๊ย แกหมายความว่ายังไงที่ว่ายอมรับความพ่ายแพ้? เราแค่เลี่ยงไม่เจอเขาต่างหาก” หนิงต้าไห่พูดขณะจ้องมองลูกชาย
หนิงจื้อกะพริบตาก่อนจะโพล่งออกมาว่า “พ่อ ผมหาคนมาจัดการกับเฉินผิงได้นะครับ!”
เมื่อได้ยินอย่างนั้น หนิงต้าไห่ก็นิ่งไปก่อนจะถามว่า “ใคร?”
“ผู้นำในตระกูลระดับสูงของโม่เป่ยครับ เขาคือหลัวจินโย่ว” หนิงจื้อตอบพลางยิ้มอย่างชั่วร้าย
“ผู้นำตระกูลหลัวงั้นเหรอ? ตระกูลหลัวมีความแค้นอะไรกับเฉินผิงกันล่ะ?” หนิงต้าไห่ถามด้วยความสับสน
“อ้อ มีแน่ครับพ่อ”
หนิงจื้อยิ้มขณะเล่าให้พ่อฟังว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง
เมื่อหนิงต้าไห่รู้ว่าหนิงจื้อฆ่าหลัวเสียงตายและหลัวจินโย่วคิดว่าเฉินผิงเป็นคนทำ เขาก็ทำหน้าบูดบึ้ง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...