หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1279

ไม่มีใครในตระกูลหนิงที่จะสามารถเข้ามาขวางเฉินผิงได้

ความเห็นมากมายหลั่งไหลเข้ามาในสภายุทธจักร

ความเห็นหนึ่งกล่าวว่า เฉินผิงนี่น่าทึ่งมาก! เขาบุกเข้าไปในบ้านตระกูลหนิงตามลำพัง แถมยังน่าหวาดกลัวจนหนิงต้าไห่ต้องหนีไป!

อีกความเห็นหนึ่งเสริมว่า บ้าเอ๊ย เขาฆ่าปรมาจารย์ยุทธ์ของตระกูลหนิงตายไปสองคนด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียวเท่านั้น สุดยอดไปเลยจริงๆ!

หนิงต้าไห่ต้องกลัวเขามากแน่ๆ เขาเพิ่งจะโม้ว่าฆ่าเฉินผิงไปได้เมื่อสองสามวันก่อน แต่ตอนนี้เฉินผิงมาพิสูจน์แล้วว่าเขาคิดผิด

ตอนนี้เฉินผิงต้องเป็นเจ้ายุทธ์แล้วแน่เลย พวกคุณดูการโจมตีล่าสุดของเขาสิ

ผู้คนมากมายต่างเฝ้าดูการถ่ายทอดสดและให้ความเห็นกันในห้องแชท

ทันใดนั้น ก็มีใครบางคนถอดโพสต์เกี่ยวกับการท้าสู้ที่ปักหมุดอยู่ด้านบนกระดานข่าวของสภายุทธจักรออกไป

กระนั้น ก็กลับมาคนสังเกตเห็นอย่างรวดเร็ว

เขาพิมพ์ความเห็นไว้ว่า เฮ้ย โพสต์ที่ซินเผิงเฟยท้าสู้กับเฉินผิงหายไปแล้ว สงสัยจะกลัวล่ะมั้ง

เออมันหายไปจริงด้วย ซินเผิงเฟยคงจะกลัวเขาจนฉี่ราดเลยสินะ

ฉันว่าคงไม่มีใครกล้าพูดอะไรต่อให้เฉินผิงจะได้เป็นที่หนึ่งในอันดับเสรี

เขาน่าทึ่งมากที่กลายเป็นเจ้ายุทธ์ได้ภายในเวลาแค่สั้นๆ เท่านั้นเอง

ผู้คนต่างล้อเลียนซินเผิงเฟยและอิจฉาเฉินผิง

แต่เฉินผิงไม่ได้ดูสภายุทธจักรอยู่ในตอนนี้ และเขาก็ไม่วอกแวกไปกับเรื่องพวกนั้น สิ่งที่เขาทำมีเพียงนั่งรอหนิงต้าไห่อยู่เช่นนั้นเอง

เฉินผิงคอยจับตาดูเวลาอยู่ตลอด ถ้าเขาไม่มาภายในหนึ่งชั่วโมง ฉันจะฆ่าคนตระกูลหนิงสองคนตามที่พูดเอาไว้

ในตอนนั้น หนิงต้าไห่กับหนิงจื้อกำลังดูสภายุทธจักรอยู่ เมื่อเห็นว่าเฉินผิงฆ่าปรมาจารย์ยุทธ์ไปสองคนด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียวโดยไม่เหลือโอกาสให้สองคนนั้นได้สู้กลับเลย หนิงต้าไห่ก็มีสีหน้าบูดบึ้ง

เขาไม่คิดเลยว่าพลังของเฉินผิงจะเพิ่มสูงขึ้นมากภายในเวลาแค่สองสามวันเท่านั้น เขาเองยังเทียบเฉินผิงไม่ติดเลย

เพราะอย่างไรเสีย มิตรภาพก็ไม่มีอยู่จริงเมื่อมีผลประโยชน์มาเกี่ยวข้อง

“ทำไมเราไม่ไปหาประธานจู้แล้วให้เขาคุยกับเฉินผิงในฐานะที่เขาเป็นถึงหัวหน้าสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ล่ะครับ? เราจะให้เฉินผิงทุกอย่างตามที่เขาต้องการตราบใดที่เขาเลิกตั้งป้อมกับเรา เพราะยังไงแค้นนี้ อีกสิบปีก็ยังไม่สาย พอผมได้เป็นเจ้ายุทธ์เมื่อไร ผมจะไปตามล่าเฉินผิงเอง” หนิงจื้อพูดกับพ่อของเขา

“การหาคนมาช่วยไกล่เกลี่ยน่ะเป็นทางออกที่ดีที่สุดแล้ว แต่จู้จื่อซานไม่ใช่ตัวเลือกที่ดีเลย เพราะเฉินผิงไม่ฟังคำของเขาอย่างแน่นอน มีคนเดียวเท่านั้นที่เขาจะฟังในตอนนี้” หนิงต้าไห่กล่าวพลางหรี่ตา

“ใครเหรอครับ?” หนิงจื้อสงสัย

“คุณชี่ไงล่ะ”

ในตอนนี้ คุณชี่เป็นคนเดียวที่เฉินผิงจะรับฟัง

“แต่คุณชี่จะยอมเหรอครับ? เขาอยู่ข้างเฉินผิงมาตลอดเลยนะ” หนิงจื้อพูดตรงประเด็น

“ต้องลองดูก่อน ฉันแน่ใจว่าคุณชี่ไม่อยากให้วงการศิลปะการต่อสู้ในจิงตูต้องโกลาหลอยู่แบบนี้เช่นกัน”

สิ้นคำนั้น หนิงต้าไห่ก็โบกแท็กซี่เพื่อไปหาคุณชี่ในทันที