หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1286

คลื่นพลังอันมหาศาลกระจายไปทั่วทุกสารทิศ พวกที่คิดว่าตนเองถอยออกมาไกลแล้ว ถูกพลังกระแทกจนล้มลง ส่วนพวกที่อ่อนแอถูกสังหารทันที ร่างของพวกเขาแหลกเป็นชิ้นๆ

พวกเขาเพียงแค่อยู่ตรงนั้นเพื่อชมดูการแสดงดีๆ ไม่มีใครคาดคิดว่าพวกเขาจะต้องลงเอยด้วยความตาย

เฉินผิงกัดฟันพร้อมเผชิญหน้ากับคลื่นพลังอันน่าสะพรึงกลัว ในทางกลับกัน ก็ทำให้หนิงต้าไห่ถึงกับเซถอยหลัง

ตู้ม!

หลังจากเสียงราวฟ้าคำรนดังกึกก้อง อสูรก็เหาะขึ้นกลางอากาศพร้อมแสงวูบวาบมากมายที่ปะทุขึ้น จากนั้นอสูรก็หายวับไปในอากาศ

ในขณะเดียวกัน มังกรทองก็กู่ร้องคำรามแล้วกลับไปอยู่ในร่างของเฉินผิง

ฝ่ายหลังถึงกับถอนหายใจ เขาเองก็รู้สึกประหลาดใจกับสิ่งที่ตนเองทำลงไป หลังจากบรรลุขั้นวิญญาณใหม่ พลังมังกรก็ยิ่งแข็งแกร่งไปด้วย

ทุกคนกำลังจ้องมองเฉินผิงอย่างไม่เชื่อสายตา พลางกลืนน้ำลายดังเอื๊อก ผนึกมารโลหิตของหนิงต้าไห่ถูกปลุกกระตุ้นด้วยการเผาผลาญแก่นโลหิตของเขา นั่นเป็นสิ่งที่เขาฝึกฝนมาตลอดหลายปีเชียวนะ! ส่วนอสูรก็เป็นตัวแทนสถานะพลังขั้นสูงสุดของหนิงต้าไห่! ถึงกระนั้นเขาก็ยังไม่มีโอกาสสู้เฉินผิงได้เลย!

“เป็นไปได้ยังไงกัน? เป็นเช่นนี้ไปได้ยังไงกัน?” หนิงต้าไห่รู้สึกตกตะลึงอย่างถึงที่สุด ฉันใช้หมดทุกวิธีแล้ว แต่ก็ยังไม่สามารถเอาชนะเฉินผิงได้! พลังของมันไม่เหมือนกับเมื่อไม่กี่วันก่อนเลย ถึงมันเพิ่งจะบรรลุถึงขั้นนี้ แต่ดูเหมือนจะเกิดระยะห่างอันมหาศาลระหว่างพลังของฉันกับมัน ไม่มีทางที่ฉันจะสามารถเอาชนะมันได้เลย

“แค่นั้นเองน่ะเหรอ?” เฉินผิงมองหนิงต้าไห่ด้วยสายตาเย็นชา

หนิงต้าไห่ยังเอาแต่เงียบ ทว่าพลังของเขากลับถดถอยลงอย่างรวดเร็ว เป็นผลทำให้เขากลายเป็นคนธรรมดาสามัญ

ตุ้บ! ตุ้บ!

เมื่อมาถึงตรงนั้น เขาก็ใช้อุโมงค์ลับของบ้านตระกูลหนิงเพื่อหนีไปจากสถานที่เกิดเหตุ

เมื่อเห็นคนตระกูลหนิงที่กำลังคุกเข่า หนิงต้าไห่ก็แลดูผิดหวังและอับจนหนทาง

“ฉันแพ้แล้วเฉินผิง แกอยากจะทำอะไรฉันก็เชิญ แต่ได้โปรดปล่อยคนอื่นไป ปล่อยลูกชายฉันไป” เมื่อรู้ว่าตนใกล้จะตาย หนิงต้าไห่จึงหวังว่าคนตระกูลหนิงที่เหลือจะรอดไปได้

“แกคิดว่าจะมีทางเป็นไปได้งั้นเหรอ? ตอนนั้นตระกูลหนิงไว้ชีวิตผู้คนของหมู่บ้านคนโฉดหรือเปล่าล่ะ? พวกเขาหลายสิบคนต้องมาตายเพราะฉัน หน้าที่ของฉันก็คือต้องล้างแค้นให้พวกเขา!” แววตาของเฉินผิงเต็มเปี่ยมไปด้วยเจตจำนงสังหาร เขาจะไม่ไว้ชีวิตคนจากตระกูลหนิงเพราะพวกมันต่างมือเปื้อนเลือด ถ้าหากฉันแสดงความเมตตากับพวกมัน ก็ถือว่าฉันกำลังโหดเหี้ยมกับตนเองอยู่น่ะสิ ยิ่งไปกว่านั้นก็ไม่มีความเห็นอกเห็นใจในยุทธภพ พอดีว่าฉันไม่ใช่นักบุญ ใครมันกล้าขวางทางฉัน มันต้องตาย!

“ฉันยินดียกกิจการและของล้ำค่าทั้งหมดที่ตระกูลหนิงครอบครองให้แก ฉันจะยกให้แกหมดทุกอย่างเลย ขออย่างเดียวคือให้แกปล่อยลูกชายฉันไป” หนิงต้าไห่ที่ไม่รู้ว่าหนิงจื้อได้หลบหนีไปแล้ว ยังคงเป็นห่วงฝ่ายหลัง