หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1290

“แกมาดูว่าฉันตายหรือยังใช่ไหมล่ะ?” เฉินผิงเอ่ยถามผู้อาวุโสจากสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้

ผู้อาวุโสของสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้มีสีหน้าเหยเกอยู่บ้าง แต่เขาก็ยังคงผงกศีรษะ

เขาไม่กล้าปกปิดสิ่งใดจากเฉินผิง

นอกเหนือไปจากนั้น เฉินผิงเพิ่งจะสังหารหนิงต้าไห่ไป คงมิใช่เรื่องยากที่ฝ่ายแรกจะทำกับแบบเดียวกันกับเขาเช่นกัน

เฉินผิงไม่เหมือนกับตัวเขาเมื่อไม่กี่เดือนก่อนอีกต่อไปแล้ว

ตอนที่เฉินผิงต่อสู้กับหลงเซียวเมื่อไม่กี่เดือนก่อน ผู้อาวุโสแห่งสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้มองข้ามเฉินผิงไปโดยสิ้นเชิง แต่เมื่อสิ่งต่างๆ พลิกผัน ตอนนี้พวกเขากลับเป็นฝ่ายที่ต้องยำเกรงเฉินผิง

เมื่ออยู่ต่อหน้าพลังที่แท้จริง ไม่ว่าใครก็ย่อมต้องก้มหัวให้

“บอกจู้จื่อซานด้วยว่าฉันยังมีชีวิตอยู่ บอกให้มันเตรียมตัวเอาไว้ได้เลย เพราะฉันจะเดินทางไปที่สมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ด้วยตัวเอง” เฉินผิงยิ้มอย่างเย็นชาให้แก่ผู้อาวุโสที่มีสีหน้าตื่นตระหนก

หลังจากพูดจบ เขาก็หันหลังเดินจากไป เขาไม่คิดจะต่อสู้กับผู้อาวุโสเพราะเขาต้องการให้ฝ่ายหลังกลับไปรายงานให้จู้จื่อซานได้ทราบ

เมื่อเห็นเงาร่างของเฉินผิงคล้อยหลังไปแล้ว ผู้อาวุโสก็ค่อยๆ ถอนหายใจยาวเหยียดออกมา

“มันช่างน่ากลัวเหลือเกิน” ผู้อาวุโสพึมพำพลางปาดเหงื่อตรงหน้าผากออกไป จากนั้นเขาก็รีบหันหลังจากไปเช่นเดียวกัน

ตระกูลต่งไม่มีชื่อเสียงเกียรติยศดังเช่นเก่าก่อนอีกต่อไปแล้ว

เนื่องจากตระกูลต่งเป็นศัตรูกับตระกูลหนิงมาโดยตลอด นับตั้งแต่หนิงต้าไห่ออกจากการฝึก ตระกูลต่งก็ตัดสินใจย้ายข้างไปอยู่ฝั่งตระกูลหนิงแทน

ต่งลี่ฉวินนั่งอยู่ในห้องโถงพลางมองบ้านตระกูลต่งที่มีสภาพแลดูน่าสลดใจ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยแววระทมทุกข์

“พ่อครับ หนิงต้าไห่ตายแล้ว เฉินผิงเป็นคนฆ่ามันเอง” ต่งเจียห่าวรายงานให้ทราบทันทีที่เข้ามาในห้อง

ต่งลี่ฉวินพลันตื่นตกใจกับข่าวอันปัจจุบันทันด่วน

เขาแจ่มแจ้งในขีดความสามารถของหนิงต้าไห่ ถึงเขาจะต่อสู้กับฝ่ายหลัง ก็คงยากจะบอกได้ว่าใครจะเป็นผู้ชนะ แต่หนิงต้าไห่มีโอกาสที่จะชนะสูงกว่านิดหน่อย

“เป็นเฉินผิง สหายของนายน้อยต่งขอรับ” บ่าวรับใช้ตอบ

เมื่อได้ยินว่าจู่ๆ เฉินผิงก็มาเยือนอย่างกะทันหัน ต่งลี่ฉวินก็ถึงกับลุกพรวดด้วยความตื่นตกใจ เขาเริ่มหัวใจเต้นแรง

นั่นเป็นเพราะเขาไม่ล่วงรู้ถึงเหตุผลที่อยู่เบื้องหลังการมาเยือนอย่างกะทันหันของเฉินผิง

เฉินผิงเพิ่งจะสังหารหนิงต้าไห่ ตอนนี้จู่ๆ เขาก็มาที่นี่อย่างกะทันหัน เขาจะมาสังหารฉันใช่ไหม?

เมื่อนึกได้เช่นนั้น ต่งลี่ฉวินก็พลันสีหน้าซีดเผือดขึ้นมาทันที

“พ่อครับ ออกไปพบกันเถอะ ผมมั่นใจว่าเฉินผิงไม่ทำอะไรพ่อหรอกครับ” ต่งเจียห่าวกล่าวด้วยความมั่นใจ

ต่งลี่ฉวินผงกศีรษะ อย่างไรเสีย สิ่งที่เขาทำได้ในตอนนี้ก็คือออกไปดูว่าเฉินผิงต้องการอะไร มิสู้เผชิญหน้ากันไปเลยเสียดีกว่า

เมื่อกล่าวจบ ต่งลี่ฉวินจึงออกไปจากห้องโถงพร้อมต่งเจียห่าว