หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1291

เมื่อต่งลี่ฉวินกับต่งเจียห่าวเดินออกมา พวกเขาก็เห็นเฉินผิงที่เปรอะเปื้อนไปด้วยเลือด กำลังยืนอยู่ตรงประตูทางเข้า

“เฉินผิง คุณได้รับบาดเจ็บงั้นเหรอ” ต่งเจียห่าวรีบเข้าไปตรวจดูแผลของเฉินผิงด้วยท่าทีตื่นตกใจ

แต่เฉินผิงกลับยิ้มระเรื่อ “แค่บาดแผลเล็กๆ น่ะ”

“คุณเฉิน ผมมียาจินชวงกับยาปู่ชี่ ผมจะให้คนไปเอามาให้เดี๋ยวเลย!” ขณะที่เดินเข้ามาใกล้ฝ่ายหลัง ต่งลี่ฉวินก็เอ่ยกับเฉินผิงอย่างนอบน้อม

“ไม่ต้องหรอกครับประมุขต่ง แค่บาดแผลเล็กๆ เท่านั้นเอง ไม่นานก็หายแล้วล่ะครับ” เฉินผิงตอบด้วยความซาบซึ้งใจ

เมื่อสังเกตน้ำเสียงของเฉินผิงแล้ว ต่งลี่ฉวินก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก เขารีบขยับตัวไปด้านข้างแล้วผายมือเชิญเฉินผิงเข้าไปในบ้าน “เข้ามาข้างในก่อนสิครับ คุณเฉิน”

เฉินผิงเดินตามเข้าไป หลังจากเขานั่งลง ต่งลี่ฉวินก็รินกาแฟให้เขาถ้วยหนึ่ง

ขอบอกตามตรงว่าเฉินผิงสังเกตเห็นท่าทีกระวนกระวายของตงลี่ฉวินแล้ว จากนั้นเขาก็ยิ้มเรื่อให้ชายชรา

“เฉินผิง ผมได้ยินมาว่าคุณสังหารหนิงต้าไห่งั้นรึ?” ต่งเจียห่าวเอ่ยถามขึ้นมา

เฉินผิงผงกศีรษะ “ใช่แล้ว แต่เขาระเบิดตัวเองน่ะ”

“ระเบิดตัวเองเหรอ?”

ทั้งต่งเจียห่าวและต่งลี่ฉวินต่างรู้สึกตื่นตะลึง

พวกเขารู้ว่าการระเบิดตัวเองของเจ้ายุทธ์รุนแรงสักเพียงใด หนิงต้าไห่ระเบิดตนเอง แต่เฉินผิงกลับยังมีชีวิตอยู่ สิ่งที่เขาได้รับคือบาดแผลเพียงไม่กี่แห่ง เท่านั้นก็เพียงพอให้ทราบแล้วว่าเฉินผิงแข็งแกร่งถึงขนาดไหนกัน

“งั้นหนิงจื้อก็ตายเพราะการระเบิดตัวเองของหนิงต้าไห่ไปแล้วงั้นรึ?” ต่งเจียห่าวเอ่ยถามด้วยความอยากรู้