“ดูเหมือนพวกคุณจะชอบระเบิดตัวเองกันนักใช่ไหม?”
จากนั้นก็มีเสียงแผ่วเบาดังขึ้นมาจากทางเข้าหมู่บ้านคนโฉด
ทุกคนรีบหันหน้าไปไปยังทิศทางของเสียงด้วยสีตกตะลึงเช่นเดียวกัน
ยามที่เฉินผิงปรากฎตัวขึ้นตรงหน้าพวกเขา แทบไม่มีใครอยากเชื่อสายตาตนเองเลย โดยเฉพาะจ้าวฉวางกับจ้าวลี่กั๋ว
“เฉินผิง... คุณยังมีชีวิตอยู่?”
จ้าวฉวางรีบวิ่งเข้ามาหาเฉินผิง โดยไม่ลังเลแม้ชั่วขณะเดียว
“คุณจ้าว นี่ไม่ใช่คุณเฉินหรอกเหรอ? คุณไปได้ข่าวลวงมาจากที่ไหนกัน?” เมื่อเขาเห็นเฉินผิงปรากฎตัว ติงปู้ต้าก็ถามจ้าวลี่กั๋วด้วยความฉุนเฉียว
“ผะ ผม...”
จ้าวลี่กั๋วเองก็มีสีหน้าสับสนเช่นกัน เขาไม่เข้าใจว่าเฉินผิงยังมีชีวิตอยู่ได้อย่างไรกัน
“เอาล่ะ อย่าไปโทษเขาเลยครับ ผมเคยตายไปแล้วครั้งหนึ่ง” เฉินผิงยิ้มเรื่อแล้วเริ่มเล่าสิ่งที่เขาประสบพบเจอมาให้สี่คนโฉดฟัง
เมื่อพวกเขาได้ยินว่าเฉินผิงสังหารหนิงต้าไห่และทำลายตระกูลหนิงแล้ว ทุกคนต่างมองเขาด้วยความตกตะลึง
เกือบทุกคนรู้ว่าตระกูลหนิงที่อยู่ในยุทธภพแห่งจิงตูแข็งแกร่งสักเพียงใด แต่เฉินผิงก็กำจัดพวกเขาได้
หลังจากอธิบายเรื่องบางอย่างอีกเล็กน้อย เฉินผิงก็รีบเดินเข้ามาในหอคอยสะกดมาร
ถึงแม้ว่าเฉินผิงจะชนะการต่อสู้กับหนิงต้าไห่ แต่ร่างกายของเขาก็ยังได้รับบาดเจ็บอยู่มาก โดยเฉพาะพลังวิญญาณที่ถูกเขานำไปใช้มากที่สุด
ก่อนจะมุ่งหน้าไปที่สมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ เขาต้องเข้าไปถึงหอคอยสะกดมารชั้นบนสุดให้ได้
ใช้เวลาถึงสามวันกว่าพลังวิญญาณของเฉินผิงจะฟื้นคืนสู่สภาพเดิมเต็มที่
แต่คราวนี้กลับพบเรื่องที่ยากยิ่งต่อการฝึกบำเพ็ญฌานของเขา
เพราะแม้แต่พลังของเขาในตอนนี้ ไม่ว่าเขาจะอยู่ในหอคอยสะกดมารหรือไม่ ความเร็วในการฝึกฝนของเขาก็ช้าลงมาก
ก่อนที่จะบรรลุถึงระดับเจ้ายุทธ์ เฉินผิงสามารถฟื้นฟูพลังวิญญาณของตนเองในหอคอยสะกดมารได้อย่างรวดเร็ว
แต่คราวนี้เขากลับต้องใช้เวลาถึงสามวัน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...