หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1294

อย่างไรเสีย สมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ก็คงต้องเกรงคุณชี่

ติงปู้ต้าอยากจะพูดอะไรสักอย่าง แต่เขากลับถูกเฉินผิงโบกมือตัดบท

“ผมตัดสินใจแล้ว ไม่จำเป็นต้องพูดอะไรอีก”

เมื่อกล่าวจบ เฉินผิงก็หันหลังเดินออกไปจากหมู่บ้านคนโฉด

สี่คนโฉด จ้าวลี่กั๋วและคนอื่นๆ รีบออกไปส่งเฉินผิง

แต่พวกเขาเพิ่งจะมาถึงตรงทางออก กลับสังเกตเห็นกลิ่นอายอันน่าสะพรึงกลัวที่มาจากบริเวณที่ไม่ห่างไกลกันนัก

ทันใดนั้นก็มองเห็นชายชุดดำทั้งเจ็ดคนปรากฎตัวขึ้นในระยะไกล พวกมันเข้ามาใกล้ทางเข้าหมู่บ้านด้วยอัตราความเร็วที่น่าตื่นตกใจ

จากนั้น พวกมันก็มาถึงตรงหน้าเฉินผิง พวกมันต่างจ้องมองมาที่เขาด้วยสายตาเย็นชา

ชายชุดดำทั้งเจ็ดคนดวงตาไร้แววราวกับซากศพ พวกมันไม่แม้แต่จะกระพริบตาเสียด้วยซ้ำไป

นอกเหนือไปจากนั้น กลิ่นอายที่แผ่ออกมาจากร่างของพวกมันยังพกพาพลังปราณภูตผีกินศพอีกด้วย

เฉินผิงขมวดคิ้ว ขณะที่สีหน้าเคร่งขรึมจริงจังผุดขึ้นบนใบหน้า เขาไม่เคยสัมผัสถึงกลิ่นอายเช่นนั้นมาก่อนเลย

“จ้าวอสูรเจ็ดดารา?” ติงปู้ต้ากล่าวพลางหน้าถอดสี

“นั่นมันอะไรน่ะ? ดาวมารงั้นเหรอ? ทำไมผมกลับสัมผัสได้ถึงพลังปราณภูตผีกลืนกินศพจากคนพวกนี้กันเล่า?” เฉินผิงเอ่ยถามขึ้นมา

“คนพวกนี้ไม่ใช่คนอีกต่อไปแล้วครับ คุณเฉิน พวกมันเป็นแค่ซากศพเท่านั้นแหละ” ติงปู้ต้าอธิบาย

“ซากศพงั้นรึ?” เฉินผิงรู้สึกสับสน เขาไม่เข้าใจเอาเสียเลยว่าซากศพสามารถแผ่กลิ่นอายน่าสะพรึงกลัวออกมาได้อย่างไร และพวกมันถึงกับสามารถเคลื่อนไหวได้อย่างไรกัน

“เรื่องมันยาวน่ะครับ คุณเฉิน แต่จ้าวอสูรเจ็ดดาราไม่ได้หมายถึงคนพวกนี้หรอก มันหมายถึงคนที่ควบคุมคนพวกนี้ต่างหากล่ะครับ จ้าวอสูรเจ็ดดาราคือผู้ฝึกวิชามาร เขามุ่งความสนใจไปที่การควบคุมร่าง คล้ายๆ กับราชาซากศพของราชาพิษนั่นแหละ ราชาพิษจะใช้กู่ฉงควบคุมความนึกคิด แต่จ้าวอสูรเจ็ดดาราจะใช้พลังจิต นอกเหนือไปจากนั้น หุ่นเชิดผีดิบของจ้าวอสูรเจ็ดดาราสามารถอยู่ในรูปแบบใดก็ได้ ตราบใดที่เป็นซากศพ จ้าวอสูรเจ็ดดาราก็สามารถควบคุมมันได้ แต่จ้าวอสูรเจ็ดดาราหายตัวไปหลายปีแล้ว เช่นนั้นทำไมจู่ๆ หุ่นเชิดผีดิบถึงได้ปรากฎตัวขึ้นที่นี่เล่า? ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อดูจากกลิ่นอายของพวกมันแล้ว อย่างน้อยๆ ก็ต้องมีเจ้ายุทธ์ถึงสี่คน” ติงปู้ต้าอธิบายด้วยสีหน้าสับสน

หลังจากฟังคำอธิบายของเขาแล้ว เฉินผิงก็พลันเข้าใจขึ้นมาทันที ฉันไม่แปลกใจเลยที่คนพวกนี้จะมีพลังปราณภูตผีกลืนกินศพอยู่ภายในกลิ่นอายของพวกมันด้วย

ตอนที่เขาร่อนลงสู่พื้น ก็เกิดเสียงดังคล้ายเสียงฟ้าร้อง ไม่นานก็เห็นหลุมอยู่ใต้บริเวณที่เขายืนอยู่

สีหน้าของเฉินผิงกลับกลายเป็นอึมครึม ขณะที่ร่างของเขาเริ่มเปล่งแสงสีทอง เริ่มมีเกล็ดก่อตัวอยู่ทั่วทั้งตัว เขาได้ปลุกกระตุ้นร่างเกราะทองคำขึ้นมาแล้ว

กระบี่พิฆาตมังกรปรากฏอยู่ในมือข้างที่ยื่นออกมา เฉินผิงพุ่งใส่หุ่นเชิดผีดิบด้วยสายตาอาฆาตแค้น

“ในเมื่อพวกแกก็ตายไปแล้ว กล้าดียังไงถึงได้คิดจะมาสังหารฉัน?” เฉินผิงรู้สึกโกรธจัด

เขาไม่รู้ว่าจ้าวอสูรเจ็ดดาราเป็นใครกันแน่ แต่ฝ่ายหลังคิดจะให้เขาตาย เฉินผิงย่อมไม่มีทางสงบจิตสงบใจได้

กระบี่พิฆาตมังกรลุกเป็นไฟ จากนั้นมันก็แทงทะลุหน้าอกของหุ่นเชิดผีดิบ

เฉินผิงนึกว่าเขาสังหารหุ่นเชิดได้ในกระบี่เดียว ทว่าตอนที่เขากำลังจะชักกระบี่ออก หุ่นเชิดผีดิบก็ซัดฝ่ามือใส่หน้าอกของเฉินผิง

แรงปะทะของหุ่นเชิดรุนแรงมากเสียจนเหวี่ยงเฉินผิงออกไปไกล หุ่นเชิดที่ถูกกระบี่แทงไม่แม้แต่จะกระพริบตา ทว่ามันกลับรีบไล่ตามเฉินผิงมา