หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1295

“คุณเฉิน!”

จ้าวลี่กั๋วพร้อมกระบี่ในมือ พุ่งเข้ามาขวางหุ่นเชิดผีดิบเอาไว้

เมื่อเห็นหุ่นเชิดผีดิบที่ดูเหมือนจะมิได้รับบาดเจ็บแม้จะถูกกระบี่แทง ทำให้เฉินผิงต้องขมวดคิ้วแน่น

“นี่มันวิปริตเกินไปแล้ว” เฉินผิงพึมพำ เขาเหาะขึ้นกลางอากาศพลางหรี่ตา

ทันใดนั้นเอง เฉินผิงก็ปรากฎอยู่ตรงหน้าหุ่นเชิดผีดิบตนเดิมอีกครั้ง

ฉัวะ!

เฉินผิงชูกระบี่พิฆาตมังกรแล้วตวัดลงไปอย่างแรง

ปราณกระบี่อันน่าสะพรึงกลัวหลั่งไหลออกจากกระบี่พิฆาตมังกร

ทันใดนั้นกระบี่ก็ตัดแขนข้างหนึ่งของหุ่นเชิดผีดิบ จากนั้นแขนข้างที่ถูกฟันขาดก็ลอยกระเด็นออกไป

แต่กลับไม่มีทีท่าว่าจะมีโลหิตไหลออกมาจากแขนข้างที่ถูกฟันขาดเลยสักนิด

แม้จะเสียแขนไป ทว่าหุ่นเชิดผีดิบกลับพุ่งเข้าใส่เฉินผิง โดยไม่แม้แต่จะกระพริบตา

พลังลมปราณมุ่งเป้ามาที่เฉินผิง ฝ่ายหลังถึงกับสบถอยู่ในใจแล้วรีบถอยหลบพลังโจมตี

ตู้ม!

เกิดเสียงระเบิดดังขึ้นให้ได้ยิน ขณะที่ปรากฎหลุมตรงหน้าเฉินผิง

“พรวด!” เฉินผิงเอาสิ่งสกปรกในปากออกมา ก่อนจะหันกลับไปมองหุ่นเชิดผีดิบ “นี่มันวิปริตเกินไปแล้ว”

ทว่าก่อนที่เฉินผิงจะทันได้หายใจหายคอ หุ่นเชิดผีดิบก็พุ่งใส่เขาอีกครั้ง

ผีดิบอีกสองตัวเองก็พุ่งใส่เขาเช่นเดียวกัน

เป้าหมายของพวกมันคือเฉินผิง ดังนั้นต่อให้สี่คนโฉดคิดจะสกัดมิให้พวกมันไล่ตามเฉินผิงไป แต่ถึงกระนั้น หุ่นเชิดผีดิบก็จะพุ่งใส่เฉินผิงทุกเมื่อที่มีโอกาส

เฉินผิงมองหุ่นเชิดผีดิบที่กำลังพุ่งเข้าใส่เขาพลางขมวดคิ้วแน่น แววตาของเขาถูกโทสะแผดเผา

เขากุมกระบี่พิฆาตมังกร พลางตวัดไปข้างหน้าระหว่างที่กระแทกมือซ้ายออกไป