หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1299

คนธรรมดาสามัญพวกนั้นไม่อาจรับมือกับพลังที่ลอยอยู่ในอากาศได้ เนื่องจากการต่อสู้อันดุเดือดระหว่างเจ้ายุทธ์ทั้งสองฝ่ายในห้องอันคับแคบ

เฉินผิงถอยหลังไปสองสามก้าว ถึงแม้ว่าจู้จื่อซานจะยังอยู่กับที่ ทว่าสีหน้ากับเหยเก

จู้จื่อซานเป็นเจ้ายุทธ์มานานแล้ว มิหนำซ้ำเขายังแข็งแกร่งยิ่งกว่าเฉินผิงเสียอีก แต่จากการแลกหมัดเมื่อสักครู่นี้ ทำให้จู้จื่อซานเกิดความรู้สึกเบิกบานใจเพราะเขาสัมผัสได้อย่างชัดเจนถึงภัยคุกคามชีวิตจากพลังหมัดของเฉินผิง

เขาบอกได้เลยว่าเฉินผิงพร้อมจะสละชีพเพื่อให้บรรลุเป้าหมายของตนเอง

อย่างไรเสีย หลังจากมนุษย์ตัดสินใจที่จะเผชิญหน้ากับความตาย ก็จะอันตรายและเป็นภัยคุกคามได้มากที่สุด

ถ้าหากจู่ๆ เฉินผิงเกิดเสียสติจนตัดสินใจระเบิดตัวเองขึ้นมาล่ะก็ จู้จื่อซานคงไม่มีทางหนีรอดไปจากที่นั่นได้ ไม่ว่าเขาจะมีฝีมือสักแค่ไหนก็ตาม

“เฉินผิง อย่านึกว่าเพียงเพราะมีคุณชี่หนุนหลังอยู่ แล้วแกจะทำอะไรศูนย์บัญชาการของสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ได้ตามอำเภอใจนะ ถ้าหากแกบีบให้ฉันจนมุมและสิ้นไร้ทางเลือก ฉันก็กล้าสังหารแกทิ้งเหมือนกัน!” จู้จื่อซานเอ่ยวาจาข่มขู่คุกคามใส่เฉินผิง

“หุบปากไปซะ ปล่อยแฟนของฉันไป มิฉะนั้นแกก็ตายเสียเถอะ!” เฉินผิงดวงตาแดงก่ำเพราะเจตจำนงสังหารที่โอบล้อมร่างเพิ่มทวีขึ้น

เมื่อเห็นท่าทางของเฉินผิงก็พาลให้จู้จื่อซานรู้สึกปวดหัวนัก ถ้าหากเขาสังหารเฉินผิง ก็ไม่รู้ว่าจะอธิบายกับคุณชี่อย่างไรดี

ทว่าหากสถานการณ์ยังยืดเยื้อต่อไป จู้จื่อซานก็เกรงว่าเฉินผิงจะระเบิดตัวเอง

หลังจากครุ่นคิดอยู่สักชั่วขณะ จู้จื่อซานก็เอ่ยขึ้นมาว่า “ก็ได้ รอสักครู่ก็แล้วกัน ฉันจะพาตัวแฟนของแกมาที่นี่”

เฉินผิงขมวดคิ้วใส่จู้จื่อซาน เขาไม่คาดว่าฝ่ายหลังจะรีบตอบตกลงเร็วถึงเพียงนั้น

เฉินผิงคิดว่าจะต้องเป็นกับดักแน่ๆ แต่ถึงเขาจะรู้ว่าเป็นแผน เขาก็ได้แต่ยอมรับไว้เท่านั้นแล้ว

“ถ้าหากฉันไม่เห็นแฟนของตัวเองภายในห้านาที ฉันจะสังหารทุกคนในสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ให้หมดเกลี้ยง” เฉินผิงเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“อย่าห่วงไปเลย ใช้เวลาไม่ถึงห้านาทีหรอกน่า” จู้จื่อซานยกยิ้มมุมปาก จากนั้นก็เดินเข้าไปชั้นในสุดของอาคารามพันธ์ศิลปะการต่อสู้

หลังจากก้าวผ่านประตูไปแล้ว จู้จื่อซานก็ผุดรอยยิ้มขึ้นมา จากนั้นก็เปิดประตูลับที่เผยให้เห็นคนสวมชุดขาวสี่คนที่มีรูปร่างหน้าตาเหมือนกัน

“พวกแกสี่คน รีบสังหารเจ้าคนที่อยู่ในห้องโถงซะ” จู้จื่อซานเอ่ยกับทั้งสี่คน

เขาสังเกตเห็นพลังอันน่าคร้ามเกรงไม่กี่สายที่พุ่งเข้ามาหาเขา หลังจากนั้นไม่นาน พลังก็รวมเข้าด้วยกันเป็นหนึ่งเดียวแล้วพุ่งมาข้างหน้าราวกับลูกกระสุนปืนใหญ่

เมื่อเห็นเช่นนั้น เฉินผิงก็เขวี้ยงหมัดออกไปอย่างว่องไว

พลังมังกรอันน่าสะพรึงกลัวพุ่งไปข้างหน้า จากนั้นปะทะเข้ากับพลังที่รวมเข้าด้วยกัน

ตู้ม!

แรงระเบิดที่เกิดขึ้นทำให้คลื่นพลังลมปราณอันแกร่งกล้าแผ่กระจายออกไปทั่ว หากมิใช่เพราะมีวงแหวนอาคมปกป้องเอาไว้ โครงสร้างของสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ก็คงถล่มลงมาแล้ว

เฉินผิงร่างกายซวนเซ จากนั้นเขาก็จ้องมองไปข้างหน้าด้วยสีหน้าบูดบึ้ง

“อายุเพียงเท่านั้นก็เป็นถึงเจ้ายุทธ์แล้ว แกมันช่างมีพรสวรรค์โดดเด่นเสียจริงๆ เชียว ถึงกระนั้น ก็มิใช่ว่าแกจะบ้าระห่ำถึงขนาดบุกเข้ามาในศูนย์บัญชาการของสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้เพียงลำพังหรอกเหรอ?”

เมื่อสิ้นเสียงลง ก็มีคนสวมชุดขาวสี่คนปรากฎตัวขึ้นตรงหน้าเฉินผิง