คนธรรมดาสามัญพวกนั้นไม่อาจรับมือกับพลังที่ลอยอยู่ในอากาศได้ เนื่องจากการต่อสู้อันดุเดือดระหว่างเจ้ายุทธ์ทั้งสองฝ่ายในห้องอันคับแคบ
เฉินผิงถอยหลังไปสองสามก้าว ถึงแม้ว่าจู้จื่อซานจะยังอยู่กับที่ ทว่าสีหน้ากับเหยเก
จู้จื่อซานเป็นเจ้ายุทธ์มานานแล้ว มิหนำซ้ำเขายังแข็งแกร่งยิ่งกว่าเฉินผิงเสียอีก แต่จากการแลกหมัดเมื่อสักครู่นี้ ทำให้จู้จื่อซานเกิดความรู้สึกเบิกบานใจเพราะเขาสัมผัสได้อย่างชัดเจนถึงภัยคุกคามชีวิตจากพลังหมัดของเฉินผิง
เขาบอกได้เลยว่าเฉินผิงพร้อมจะสละชีพเพื่อให้บรรลุเป้าหมายของตนเอง
อย่างไรเสีย หลังจากมนุษย์ตัดสินใจที่จะเผชิญหน้ากับความตาย ก็จะอันตรายและเป็นภัยคุกคามได้มากที่สุด
ถ้าหากจู่ๆ เฉินผิงเกิดเสียสติจนตัดสินใจระเบิดตัวเองขึ้นมาล่ะก็ จู้จื่อซานคงไม่มีทางหนีรอดไปจากที่นั่นได้ ไม่ว่าเขาจะมีฝีมือสักแค่ไหนก็ตาม
“เฉินผิง อย่านึกว่าเพียงเพราะมีคุณชี่หนุนหลังอยู่ แล้วแกจะทำอะไรศูนย์บัญชาการของสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ได้ตามอำเภอใจนะ ถ้าหากแกบีบให้ฉันจนมุมและสิ้นไร้ทางเลือก ฉันก็กล้าสังหารแกทิ้งเหมือนกัน!” จู้จื่อซานเอ่ยวาจาข่มขู่คุกคามใส่เฉินผิง
“หุบปากไปซะ ปล่อยแฟนของฉันไป มิฉะนั้นแกก็ตายเสียเถอะ!” เฉินผิงดวงตาแดงก่ำเพราะเจตจำนงสังหารที่โอบล้อมร่างเพิ่มทวีขึ้น
เมื่อเห็นท่าทางของเฉินผิงก็พาลให้จู้จื่อซานรู้สึกปวดหัวนัก ถ้าหากเขาสังหารเฉินผิง ก็ไม่รู้ว่าจะอธิบายกับคุณชี่อย่างไรดี
ทว่าหากสถานการณ์ยังยืดเยื้อต่อไป จู้จื่อซานก็เกรงว่าเฉินผิงจะระเบิดตัวเอง
หลังจากครุ่นคิดอยู่สักชั่วขณะ จู้จื่อซานก็เอ่ยขึ้นมาว่า “ก็ได้ รอสักครู่ก็แล้วกัน ฉันจะพาตัวแฟนของแกมาที่นี่”
เฉินผิงขมวดคิ้วใส่จู้จื่อซาน เขาไม่คาดว่าฝ่ายหลังจะรีบตอบตกลงเร็วถึงเพียงนั้น
เฉินผิงคิดว่าจะต้องเป็นกับดักแน่ๆ แต่ถึงเขาจะรู้ว่าเป็นแผน เขาก็ได้แต่ยอมรับไว้เท่านั้นแล้ว
“ถ้าหากฉันไม่เห็นแฟนของตัวเองภายในห้านาที ฉันจะสังหารทุกคนในสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ให้หมดเกลี้ยง” เฉินผิงเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา
“อย่าห่วงไปเลย ใช้เวลาไม่ถึงห้านาทีหรอกน่า” จู้จื่อซานยกยิ้มมุมปาก จากนั้นก็เดินเข้าไปชั้นในสุดของอาคารามพันธ์ศิลปะการต่อสู้
หลังจากก้าวผ่านประตูไปแล้ว จู้จื่อซานก็ผุดรอยยิ้มขึ้นมา จากนั้นก็เปิดประตูลับที่เผยให้เห็นคนสวมชุดขาวสี่คนที่มีรูปร่างหน้าตาเหมือนกัน
“พวกแกสี่คน รีบสังหารเจ้าคนที่อยู่ในห้องโถงซะ” จู้จื่อซานเอ่ยกับทั้งสี่คน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...