หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1301

เหล่าต้าหันไปทางเฉินผิงพลางเอ่ยด้วยท่าทีข่มขู่คุกคามว่า “ฉันไม่แปลกใจเลยที่แกจะกล้าบุกเข้ามาที่นี่ตามลำพัง กลายเป็นว่าแกค่อนข้างมีฝีมือทีเดียว”

“พูดพล่ามไร้สาระมาพอแล้ว! วันนี้ฉันควรจะกำจัดภัยให้แก่ปวงชนด้วยการสังหารพวกแกสี่คนทิ้งซะ!” เฉินผิงแผดเสียงอย่างเกรี้ยวกราด

“แกนึกว่าตัวเองสูงส่งนักรึไง!” เหล่าต้าตอบพลางแค่นเสียง

“ให้ตายสิวะ... ไอ้เด็กเวรตัวนี้แข็งแกร่งมากเสียจนแทบจะฆ่าฉันได้อยู่แล้ว...”

เหล่าซื่อที่หายดีแล้ว ขยับแขนไปมา

“ดูท่าทางแล้ว ไอ้เด็กบ้าตัวนี้ก็เพิ่งจะเลื่อนขึ้นสู่ระดับเจ้ายุทธ์เท่านั้นเอง มันแข็งแกร่งถึงขนาดนั้นได้ยังไงกัน?”

เหล่าซานเองก็มีสีหน้าสับสน

“เหลวไหลทั้งเพ ถ้าหากมันไม่แข็งแกร่ง ประธานจู้จะสั่งให้พวกเราเป็นคนลงมืองั้นเหรอ? ตอนนี้พวกเราร่วมมือกันสังหารไอ้เด็กบ้าตัวนี้ มันก็จะเป็นหินรองเท้าชั้นดีให้พวกเรา ไม่นานทั่วทั้งยุทธภพแห่งจิงตูก็จะเต็มไปด้วยคนของเรา...”

หลังจากกล่าวจบ เหล่าต้าก็เดินไปข้างหน้า

คนที่เหลือเองก็เดินตามมาด้วย จากนั้นพลังของพวกเขาก็ปะทุขึ้นทั่วร่าง

ถึงจะประจันหน้ากับผู้ฝึกวิชามารระดับเจ้ายุทธ์ เฉินผิงไม่รู้สึกตื่นตระหนกหรือคิดจะถอยหนีแม้แต่น้อย เพลิงพิโรธลุกโชติช่วงในแววตาของเขา จากนั้นร่างของเขาก็แผ่จิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ออกมา

“ผู้ฝึกวิชามารสมควรตาย...”

เมื่อกล่าวจบ เฉินผิงก็เขวี้ยงหมัดไปข้างหน้าราวกับลูกกระสุนปืนใหญ่ที่ยิงออกไป จากนั้นก็จู่โจมด้วยหมัดอันทรงพลัง

ฉันต้องชิงลงมือก่อน ถึงแม้ว่าทั้งสี่คนนี้จะสามารถฟื้นฟูอาการบาดเจ็บได้ แต่ฉันรู้ว่าพวกมันต้องร่วมมือกันจึงจะทำเช่นนั้นได้ มิฉะนั้นก็คงไม่หายดีเร็วขนาดนั้นหรอก ขอเพียงฉันลงมือได้เร็วพอ พวกมันก็จะช่วยอีกฝ่ายฟื้นฟูอาการบาดเจ็บมิได้อีก

เฉินผิงปลดปล่อยพลังมังกรพร้อมกับหมัดดังกล่าว เขากลายร่างเป็นมังกรทองพลางส่งเสียงกู่ร้องคำรามเสียงดังแสบแก้วหู จากนั้นเขาก็พุ่งเข้าใส่แฝดทั้งสี่

พลังวิญญาณของเขาน่าสะพรึงกลัวมากเสียจนทำให้ทั้งสี่คนพลันหน้าถอดสี

เมื่อเห็นมังกรทองกำลังเร่งความเร็งมาหา พวกเขาก็ไม่กล้าลังเลใจอีกต่อไป แต่ละคนเขวี้ยงหมัดออกมา จากนั้นก็รวมพลังกันเพื่อสร้างโล่โปร่งแสงเอาไว้ข้างหน้าตนเอง

ตู้ม!