อู๋อีฟานอึ้งไป เธอจะรู้ได้ยังไงว่าเฉินผิงออกได้เท่าไหร่ เธอจึงต้องมองไปที่เฉินผิงแล้วถาม “พี่เฝยถามนาย นายอยากออกเท่าไหร่เพื่อแก้ปัญหานี้ ฉันบอกนายไว้เลยนะ ถ้าไม่ใช่พี่เฝยเห็นแก่หน้าฉัน ต่อให้นายออกเงิน พี่เฝยก็จะจัดการนายแน่!”
อู๋อีฟานพูดขู่เฉินผิง หวังว่าเฉินผิงจะออกเงินเยอะหน่อย ทำให้ผู้ชายคนนี้ไปซะ จะได้ไม่ต้องมาเจ็บตัว!
เห็นอู๋อีฟานพูดอวยตนเองขนาดนี้ ในที่สุดบนใบหน้าของผู้ชายรูปร่างอ้วนท้วมก็มีรอยยิ้มขึ้นมา!
“เลขนี้ได้ไหม” เฉินผิงค่อยๆ ชูนิ้วออกมาหนึ่งนิ้ว!
“แค่หนึ่งหมื่นก็จะให้ฉันไปเหรอ” ผู้ชายรูปร่างอ้วนท้วมเห็นแบบนั้น จึงพูดด้วยสีหน้าเยือกเย็น!
“เฉินผิง นายคิดยังไงเนี่ย ทำร้ายพี่เฝย แต่ออกแค่หนึ่งหมื่น ให้คนขอทานหรือไง…”
อู๋อีฟานพูดเอ็ดเฉินผิง แล้วพยายามส่งสายตาให้เฉินผิงอย่างสุดความสามารถ!
“ฉันไม่ได้หมายถึงหนึ่งหมื่น…”
เฉินผิงส่ายหัว!
“หนึ่งแสนก็น้อยเกินไป!” ผู้ชายรูปร่างอ้วนท้วมพูด!
ขณะนั้นเอง อู๋อีฟานก็รู้สึกลำบากใจขึ้นมา ตามหลักแล้วหนึ่งแสนก็ถือว่าไม่น้อยแล้ว ดูสภาพเฉินผิงแล้ว เพิ่งออกมาจากคุกด้วย ไม่มีทางที่จะมีเงินมากขนาดนั้นหรอก
“พี่เฝย พี่ดูสภาพมันสิ ฉันว่าหนึ่งแสนก็คือขีดสุดแล้วมันแล้ว มันเพิ่งออกมาจากคุก คงจะไม่มีเงินติดตัวมากขนาดนั้นหรอก!”
อู๋อีฟานกำลังขอร้องแทนเฉินผิง!
“เพิ่งออกมาจากคุก?” ผู้ชายรูปร่างอ้วนท้วมอึ้งไป “ไม่น่าถึงลงมือแรงขนาดนี้ กล้าไม่เบาน ฉันไม่สนว่ามันจะมีเงินไหม หนึ่งแสนก็จะให้ฉันไป เป็นไปไม่ได้…”
อู๋อีฟานเห็นผู้ชายไม่ตกลง จึงได้แต่มองไปที่เฉินผิงอีกครั้ง “นายออกเยอะหน่อย ถ้าไม่มีฉันยังพอมีบ้าง ให้นายยืมหมดเลย แต่ฉันบอกไว้ก่อนเลยนะ นายจะต้องคืนนะ อีกอย่างเงินนี้ฉันเห็นแก่หันหันหรอกนะถึงได้ให้ยืม!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...