หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1314

เฉินผิงจ้องมองมาที่หนิงจื้อ จากนั้นก็พลันพุ่งเข้าใส่ฝ่ายแรกอีกครั้งหนึ่ง เมื่อเห็นเช่นนี้ หนิงจื้อก็เขวี้ยงหมัดสวนออกมา

ตู้ม!

คลังสมบัติระเบิดหลังจากเสียงระเบิดดังสนั่น พลังดังกล่าวทำให้คฤหาสน์ที่อยู่ห่างออกไปพังถล่มลงมา

ฝุ่นควันที่เกิดขึ้นทุกหนแห่ง บดบังมิให้เห็นคู่ต่อสู้

เฉินผิงแขนสั่นเล็กน้อย จากนั้นสีหน้าของเขาก็มืดมนจนน่ากลัว

หนิงจื้อเป็นแค่เจ้ายุทธ์ครึ่งขั้นเท่านั้น ดังนั้นย่อมไม่มีทางที่จะมีพลังเช่นนั้นได้ และยิ่งไม่มีทางที่จะสามารถสกัดการโจมตีของเฉินผิงได้

แต่หนิงจื้อไม่เพียงแค่สกัดมันได้ แต่แขนของเฉินผิงกลับต้องทนรับแรงสะท้อนกลับอันมหาศาลอีกต่างหาก

นี่ไม่ใช่หนิงจื้อ

ถึงเฉินผิงจะคิดกับตนเองเช่นนั้น เขาก็ตระหนักได้ถึงความน่าขบขันของความคิดดังกล่าว หากมิใช่หนิงจื้อแล้วจะเป็นใครไปได้เล่า?

หมอกควันค่อยๆ สลายไป คู่ต่อสู้ยืนห่างกันสามเมตรแล้วมองหน้ากันโดยไม่ขยับตัว หมัดเมื่อสักครู่ได้ทำลายทุกสิ่งทุกอย่างรอบตัวไปจนสิ้น

“แกเป็นแค่เจ้ายุทธ์ครึ่งขั้น” เฉินผิงกล่าวกับหนิงจื้อ “แต่จู่ๆ แกก็แข็งแกร่งขนาดนั้น แม้แต่ร่างกายก็ทรหดขึ้นด้วย? หรือแกจะใช้วิชามารอะไร ?”

ถ้าหากเป็นหนิงจื้อยืนอยู่ตรงหน้าเขาจริงๆ มันจะต้องใช้วิชาเวทย์เพื่อเพิ่มพลังให้ตัวเองในระยะเวลาอันสั้น

“ไม่ใช่เรื่องที่แกต้องกังวลไปหรอก สิ่งที่แกต้องรู้ก็คืออีกไม่นานแกก็จะตายแล้ว”

ขณะที่หนิงจื้อมองเฉินผิงด้วยสายตาเย็นชา พลังของเขาก็เพิ่มขึ้นไม่หยุด

พลังกดดันแผ่ออกมาอย่างท่วมท้นล้นหลาม ราวกับว่ากำลังป่าวประกาศถึงการมาเยือนแห่งราชันย์ของหนิงจื้อ

“พวกเราก็มาดูซิว่าใครกันแน่ที่จะต้องตาย”

เฉินผิงหรี่ตา ขณะที่ทั้งร่างกลายเป็นแสงสีทองสายหนึ่ง หมัดสีทองขนาดเท่ากำปั้นพุ่งใส่หนิงจื้อ ครอบคลุมระยะห่างสามเมตรระหว่างพวกเขาในชั่วพริบตาเดียว

ตู้ม!

พลังของเจ้ายุทธ์ครึ่งขั้นจะเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วภายในไม่กี่วันได้ยังไงกัน?