เฉินผิงมาถึงตรอกข้างอาคารสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้แห่งจิงตูอีกครั้ง
ตอนที่หนิงจื้อพาเขามาที่นี่เมื่อครั้งก่อน เขาก็เห็นซูอวี่ฉี
คราวนี้เฉินผิงมาที่นี่พร้อมวงแหวนจักรวาลเพื่อช่วยซูอวี่ฉีออกไป
ลำพังด้วยของล้ำค่าอย่างวงแหวนจักรวาล การช่วยเหลือซูอวี่ฉีก็ไม่น่าจะเป็นเรื่องยาก!
หลังจากกวาดตามองไปรอบๆ อยู่สักครู่ เฉินผิงก็พบว่าไม่มีใครสนใจ จากนั้นเขาก็หยิบวงแหวนจักรวาลซึ่งเปล่งแสงจางๆ นามที่มีการปลุกกระตุ้นออกมา
จากนั้น เฉินผิงก็โยนวงแหวนจักรวาลขึ้นกลางอากาศแล้วหลุ่มดำก็ปรากฎขึ้นมาทันที
เขารีบกระโดดลงไปในหลุมดำ จากนั้นก็ปรากฏตัวอยู่ภายในคุกใต้ดินของสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ในอีกไม่กี่วินาทีให้หลัง
ห้องขังในคุกใต้ดินต่างมีประตูเหล็กที่ลั่นกุญแจเอาไว้ เมื่อได้ยินเสียงความเคลื่อนไหว คนในห้องขังก็มองลอดประตูออกมา
แม้เฉินผิงจะไม่ทันสังเกตเห็นพวกเขา แต่เขาก็นึกขึ้นได้ว่าห้องขังที่ซูอวี่ฉีถูกขังอยู่ที่นี่จึงรีบวิ่งให้เร็วที่สุดเท่าที่ขาของตนเองจะเอื้ออำนวย
ตอนที่เฉินผิงมาถึงห้องขังของเธอ ซูอวี่ฉีกำลังนอนอยู่บนเตียง กลับกลายเป็นว่าสภาพแวดล้อมค่อนข้างดีเลยทีเดียว
ถึงกระนั้นก็ยังอยู่ในคุกจึงทำให้เธอปราศจากซึ่งอิสรภาพและแสงตะวัน
“อวี่ฉี...” เฉินผิงร้องเรียกเบาๆ
ตอนที่ซูอวี่ฉีได้ยินเสียงก็ถึงกับตัวสั่นระริก จากนั้นก็รีบลุกออกไปดู เมื่อเธอเห็นเฉินผิงก็รู้สึกตกตะลึงจนน้ำตาไหลทันที
เธอวิ่งเข้ามาที่ประตูห้องขัง พลางกุมมือของเฉินผิงเอาไว้แน่นผ่านลูกกรง
“เฉินผิง คุณมาทำอะไรที่นี่?” ซูอวี่ฉีเอ่ยถามด้วยความตื่นเต้น
“ผมมาช่วยคุณน่ะสิ ผมไม่อยากให้คุณต้องโดนขังอยู่ที่นี่ —” เฉินผิงยังไม่ทันพูดให้จบประโยค สายตาของเขาก็ทอดไปเห็นรูมากมายทั่วทั้งแขนของเธอ
ไอ้สารเลวจากสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้พวกนั้นกำลังจะเลี้ยงอวี่ฉีเพื่อเอาเลือดของเธอ! ให้ตายสิวะ! ฉันล่ะเกลียดที่ตัวเองช่างไร้ประโยชน์นัก! ฉันน่าจะมาช่วยเธอให้เร็วกว่านี้!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...