หวังหันหันไม่ได้บอกความเก่งกาจของพี่สยงคนนี้กับเฉินผิงตามจริง เพราะเธอรู้ว่า ตอนนี้ในใจของเฉินผิงนั้นภาคภูมิใจสุดขีด ถ้าพูดแบบนี้ เฉินผิงก็จะยิ่งไม่กลับแน่นอน!
เฉินผิงมองอู๋อีฟาน แล้วก็มองหวังหันหันแล้วพูดว่า “หันหัน เธอกับอู๋อีฟานไปกันก่อนเถอะ อีกสักพักฉันก็กลับบ้าน…”
หวังหันหันเห็นเฉินผิงไม่ไป ในใจก็ร้อนรนอย่างมาก จึงได้แต่พูดตามจริง “พี่เฉินผิง เมื่อกี้อีฟานบอกแล้วว่า พี่สยงคนนั้นเก่งมาก พวกเราอย่าไปหาเรื่องเขาจะดีกว่า…”
“ไม่เป็นไร ฉันไม่กลัว!” เฉินผิงยิ้มเบาๆ!
อู๋อีฟานเห็นเฉินผิงไม่ฟังคำเตือน จึงได้แค่ตำหนิเสียงดัง “นายอย่าคิดตนเองมีความสามารถหน่อย ก็รู้สึกว่าไร้คู่ต่อกร พี่สยงคนนี้เป็นถึงผู้ช่วยที่มีความสามารถของหัวหน้าองค์กรมังกรแดง ต่อสู้เก่งมาก อย่างแบบนี้ สองสามคนก็คงจะสู้เขาไม่ไหว นายยังกล้าอยู่ต่ออีกเหรอ”
“ทำไมจะไม่กล้า” สีหน้าเฉินผิงไม่แยแส…
“นาย…” อู๋อีฟานโกรธอย่างมาก สุดท้ายจึงได้แค่ดึงหวังหันหัน แล้วพยายามลากให้เธอไปอย่างสุดความสามารถ “หันหัน พวกเราไปกันเถอะ อย่าไปสนใจเขาเลย ตอนนี้เขาไปหาเรื่ององค์กรมังกรแดง ไม่มีทางที่จะเป็นแสงพระอาทิตย์ในวันพรุ่งนี้อยู่แล้ว พวกเราตายเป็นเพื่อนเขา มันไม่คุ้มกันหรอกนะ…”
หวังหันหันถูกอู๋อีฟานฉุดกระชากลากไป ผู้ชายรูปร่างอ้วนท้วมแม้ไม่อยากให้อู๋อีฟานกับหวังหันหันจากไป แต่ตอนนี้เลี่ยวเฝยสยงยังมาไม่ถึง เขาไม่กล้าออกเสียง จะได้ไม่โดนเฉินผิงทำร้ายอีก!
อู๋อีฟานลากหวังหันหันจากไปไม่นาน ก็เห็นรถสองสามคันวิ่งมาด้วยความเร็วสูง จากนั้นจอดอยู่หน้าแผงลอยขายอาหาร!
เจ้าของแผงลอยขายอาหารเห็นแบบนี้ ก็ตกใจกลัวจนแอบเข้าไปในบ้าน ส่วนผู้คนที่นั่งกินข้าวและมุงดูกันอยู่รอบๆ ก็แยกย้ายกันไปทันที แต่มีพวกที่ใจกล้าหน่อยก็แอบดูอยู่ไกลๆ!
พวกเขาต่างก็รู้จักเชื่อเสียงของเลี่ยวเฝยสยง ไม่มีใครกล้าจะไปหาเรื่องคนแบบนี้ ดีไม่ดีอาจตายได้!
ผู้ชายรูปร่างอ้วนท้วมเห็นแบบนั้น จึงรีบวิ่งเข้าไป เปิดประตูรถของรถคันแรกอย่างนอบน้อม!
เลี่ยวเฝยสยงคาบซิการ์แล้วเดินลงมาจากรถ ผู้คนที่แอบดูกันอยู่นั้นอิจฉากันไม่น้อย!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...