ต่งลี่ฉวินตะลึงจนตัวแข็งเมื่อได้ยินเฉินผิงพูดแบบนั้น คุณชี่ก็ยังมาไม่ถึง แล้วเขาจะขอให้คุณเฉินทำแบบนั้นได้อย่างไรกัน? หรือจะเป็นเพราะว่าคุณชี่ได้ให้คำแนะนำกับคุณเฉินเอาไว้ก่อนแล้ว? แต่มันก็ยิ่งดูไม่สมเหตุสมผลไปใหญ่ เพราะการที่คุณเฉินกล้าฆ่าคนที่นี่ก็เท่ากับไม่เคารพคุณชี่ไม่ใช่เหรอ? แล้วคุณชี่จะขอให้คุณเฉินทำแบบนั้นไปทำไมกันล่ะ?
ไม่ว่าจะขบคิดอีกสักกี่สิบตลบ แต่ต่งลี่ฉวินก็ยังไม่อาจจะเข้าใจได้ ในที่สุดเขาก็หยุดคิดและทำตามที่เฉินผิงแนะนำ
สิบนาทีต่อมา ในที่สุดคุณชี่ก็มาถึงพร้อมกับมีสิงจวินที่เดินตามมาติดๆ
เมื่อคุณชี่เข้ามาในห้อง กลิ่นคาวเลือดที่คลุงอยู่ก็เตะจมูกเขาขณะที่หันไปเห็นศพชายผู้นั่นแน่นิ่งอยู่บนพื้น
เขาเพียงแต่ขมวดคิ้วเล็กน้อยโดยไม่กล่าวอะไร และเดินเลยไปนั่งในที่นั่งของประธาน
แต่ในขณะเดียวกันนั้นทันทีที่สิงจวินเห็นศพก็ถามขึ้นว่า “นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้น?”
จู้จื่อซานรีบตอบคำถามนั้นของสิงจวิน “หัวหน้าสิง ศพนั่นเป็นหลักฐานจากการกระทำของเฉินผิง พวกเราหวังว่าคุณชี่จะอธิบายเรื่องนี้ได้ เราทุกคนมาที่นี่ก็เพราะคุณชี่เชิญพวกเรามา แต่ที่เฉินผิงกล้าฆ่าคนในงานนี้แถมยังเป็นที่กระทรวงยุติธรรมแห่งนี้อีกด้วย มันจะไม่เป็นการหยามเกียรติคุณชี่เกินไปหน่อยเหรอ?”
จู้จื่อซานกำลังเติมฟืนเข้าในกองไฟ เขาอยากเห็นว่าคุณชี่จะจัดการกับเรื่องนี้ยังไง
แต่ทว่าทุกคนก็ต้องแปลกใจที่คุณชี่นั้นเพียงแค่โบกมือแล้วสั่ง “ทำความสะอาดซะ แล้วก็มาเริ่มการประชุมกันได้แล้ว”
สิงจวินพยักหน้ารับคำสั่ง แล้วจึงเรียกคนให้มาจัดการกับศพ
ทุกคนต่างตะลึงกับภาพที่เห็น แม้แต่จู้จื่อซานก็ต้องขมวดคิ้วเพราะความงุนงง
อะไรกัน? ทั้งๆ ที่เฉินผิงฆ่าคนที่นี่ แต่คุณชี่กลับไม่อยากรู้เลยว่าเกินอะไรขึ้น? นี่มันจะไม่เป็นการปกป้องเฉินผิงจนเกินพอดีไปหน่อยเหรอ?
จู้จื่อซานมองดูคุณชี่ด้วยความสับสน และต้องการถามว่าเขาจะเอายังไงกับเรื่องนี้ “คุณชี่ บางที---”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...