หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1336

ชายชราลืมตาขึ้นในตอนที่จู้จื่อซานเปิดประตูและเดินเข้ามา เพียงมองเห็นจู้จื่อซานแต่ไกลเขาก็ถามขึ้นด้วยรอยยิ้มชื่นชมยินดี “ยินดีต้อนรับครับนายท่าน อยากให้ผมทำนายดวงชะตาให้ไหม เชิญนั่งก่อนครับ!”

เขาลุกขึ้นยืน แล้วรีบเช็ดถูเก้าอี้ด้วยแขนเสื้อของตน ขณะเชื้อเชิญให้จู้จื่อซานนั่งลง

ดูจากการแต่งเนื้อแต่งตัวและเสือผ้าอาภรร์ของจู้จื่อซานแล้ว ชายชราเดาว่าเขาต้องเป็นลูกค้ารายใหญ่จ่ายหนักอย่างแน่นอน

“ฉันไม่ได้มาที่นี่เพื่อดูดวง!” จู้จื่อซานส่ายหัว

ชายชราตกตะลึงไปชั่วครู่ แล้วถามด้วยความงุนงงว่า “นายท่านครับ กระผมเป็นหมอดู ถ้านายท่านไม่มาเพื่อให้กระผมช่วยดูดวงชะตาแล้วมาเพื่อจุดประสงค์อื่นใดอีหรือครับ?”

“ฉันอยากให้แกช่วยเขียนยันต์โบราณให้สักหน่อย” จู้จื่อซานเข้าเรื่อง

“ยันต์โบราณอย่างนั้นเหรอ?” สีหน้าของชายชราพลันเปลี่ยนไปเขาชะงักไปครู่หนึ่งก่อนจะพูดต่อว่า “นายท่านเข้าใจผิดแล้วล่ะครับ กระผมเป็นหมอดูจะไปรู้อะไรเกี่ยวกับอักขระมนตราโบราณ กระผมเขียนไม่เป็นหรอกครับ ทำไม่ได้ครับ...”

แทนที่จะพยายามโน้มน้าวชายชราต่อไป จู้จื่อซานควักเหรียญตราออกมาจากกระเป๋าและวางลงบนโต๊ะเสียงดัง

ทันทีที่เห็นเหรียญตรานั้น สีหน้าของชายชราพลันเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึม

“ฉันรู้ว่าแกเป็นใคร หยุดเล่นละครตบตาฉันได้แล้วจอมเวทย์หน้าด่าง เอาเครื่องรางออกมาเขียนยันต์ให้ฉันเดี๋ยวนี้ เสร็จงานนี้แล้วฉันจะไม่มายุ่งกับแก” จู้จื่อซานพูดอย่างเย็นชา

หลังจากชำเลืองดูจู้จื่อซานและเหรียญตราของเขาแล้ว ชายชราก็ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้

เขาเดินไปยังที่นอน พลิกผู้ห่มขึ้นและหยิบกระดาษสีเหลืองสองสามแผ่นพร้อมกับลูกประคำชาดเส้นหนึ่ง เขาสูดหายใจเข้าลึกจากนั้นก็เริ่มขีดเขียนลงบนกระดาษ

ไม่ถึงอึดใจ ชายชราที่ตอนนี้มีเหงื่อไหลโชกก็เขียนยันต์สะกดรอยเสร็จสองแผ่น

จู้จื่อซานรีบหยิบเอายันต์สะกดรอยสองแผ่นนั้นมาเก็บไว้ในกระเป๋าทันที