เส้นเลือดบนขมับของจู้จื่อซานปูดโปน เขาไม่คิดเลยว่ากระบวนท่าสุดท้ายของเฉินผิงจะรุนแรงถึงเพียงนี้
เมื่อเขาทอดสายตาไปยังจุดที่ห่างจากเขาไปไม่ไกล เขาก็เห็นเฉินผิงนอนนิ่งอยู่บนพื้นไม่ขยับเขยื้อน
หลังจากเดินไปตรงจุดนั้น เขาก็พบว่าเฉินผิงที่บาดเจ็บสาหัสนั้นไม่หายใจแล้ว
“บ้าเอ้ย ไอ้เด็กนี่โหดชะมัด ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่าเขาจะสละอายุขัยของตัวเองเพื่อฆ่าฉัน” จู้จื่อซานสบถขณะมองดูร่างของเฉินผิง
อย่างไรก็ตาม เขารู้สึกโล่งใจที่เฉินผิงตายซะได้ ในที่สุดเขาก็สามารถรายงานให้เบื้องบนรับทราบได้สักที
ขณะที่จู้จื่อซานกำลังจะหันหลังกลับ จู่ ๆ เขาก็หยุดเดิน เหมือนกำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่างอยู่
เขาจึงหันกลับมาหาเฉินผิงก่อนจะยกเท้าขึ้น จากนั้นก็กระทืบลงบนอกของเฉินผิง
หน้าอกของเฉินผิงฉีกออกในทันที เผยให้เห็นอวัยวะภายในร่างกายของเขา
ตอนนั้นจู้จื่อซานถึงได้แน่ใจว่าเฉินผิงตายแล้ว
เขากลัวว่าเฉินผิงจะฟื้นขึ้นมา ขนาดหนิงต้าไห่ที่น่าจะฆ่าเฉินผิงไปเมื่อตอนนั้นแถมเขายังถ่ายรูปศพของเฉินผิงเอาไว้ด้วยซ้ำ ถึงกระนั้นเฉินผิงก็ยังกลับมามีชีวิตอีกครั้ง
จู้จื่อซานกลัวว่าเฉินผิงจะฟื้นกลับมาอีกครั้งหลังจากที่เขาไปแล้ว เป็นสาเหตุที่เขากระทืบร่างของเฉินผิงซ้ำ
แม้แต่พระเจ้าก็ไม่อาจช่วยเฉินผิงที่อยู่ในสภาพนี้ได้ จู้จื่อซานจึงเดินจากไปด้วยความโล่งใจ
เป็นอีกครั้งที่ข่าวการเสียชีวิตของเฉินผิงแพร่กระจายไปทั่วสภาผู้ฝึกยุทธ์
ครั้งล่าสุดที่เกิดขึ้นนั้นหนิงต้าไห่เป็นคนแจ้งข่าว คราวนี้เป็นสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้
เฉินผิงตายไปแล้วถึงสองครั้ง ฉันสงสัยว่าคราวนี้เขาจะตายถาวรหรือเปล่า
สมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้เป็นคนประกาศการตายของเขาในครั้งนี้ และประธานจู้เป็นคนฆ่าเขา เพราะงั้นฉันคิดว่าคงไม่มีอะไรผิดพลาดหรอก
เฉินผิงมันบ้าที่ไปขวางทางสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้เขาคงอยากตายจริงๆ
พอคุณชี่ไม่ได้หนุนหลังเขาอีก เฉินผิงก็โดนฆ่า นี่แหละโลกแห่งความเป็นจริง...
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...