เรื่องที่เฉินผิงฆ่าเฟ่ยชิงผิงถือเป็นเรื่องใหญ่ในเขตตะวันตกเฉียงใต้ เป็นไปไม่ได้เลยที่คนอื่นๆ จะไม่รู้เรื่องนี้
โจวเทียนเฉิงแค่ถามคนไปเรื่อยก็รู้เรื่องนี้แล้ว
"คุณโจว แน่นอนว่าผมยินดีรับใช้ครับ แต่ยังไงก็ตาม ก็อย่างที่คุณรู้ จี้หรูเสว่ยังคงรักษาพรหมจรรย์มาโดยตลอด เธอจะไม่มีวันยอมยกให้ใคร ผมเกรงว่า...”
เซียวต๋ากลัวว่าจี้หรูเสว่จะไปทำอะไรรุนแรงเข้า คงจะน่าปวดหัวไม่น้อยถ้าทั้งสองฝ่ายมีปัญหากัน
“คุณเซียว ผมแค่ต้องการให้คุณพาจี้หรูเสว่เข้ามาในสำนักอสูรศักดิ์สิทธิ์ ที่เหลือผมจะจัดการเอง” โจวเทียนเฉิงพูดเรียบๆ
เซียวต๋าเพ่งมองโจวเทียนเฉิง เขารู้ว่าชายคนนี้จะไม่ยอมเลิกราหากยังไม่บรรลุเป้าหมาย เซียวต๋าจึงกัดฟันแน่น “ได้ครับ ผมจะพาจี้หรูเสว่มาหาคุณ”
“ฮ่าๆๆ! คุณนี่ฉลาดนะครับ คุณเซียว ถ้างั้นผมจะรออยู่ตรงนี้อย่างใจเย็นแล้วกัน” โจวเทียนเฉิงหัวเราะเสียงดัง
ในขณะเดียวกันที่ตำหนักบงกชชาด จี้หรูเสว่กับเสี่ยวหมินรู้สึกร้อนรนและกินอะไรไม่ลงเป็นเวลาหลายวัน
“พี่จี้หรูเสว่ เฉินผิงถูกสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ฆ่าตายจริงๆ เหรอ? ฉันไม่อยากจะเชื่อเลย หรือว่าพวกสมาพันธ์จะปล่อยข่าวปลอม?”
เสี่ยวหมินไม่อยากเชื่อว่าเฉินผิงจะมาตายแบบนั้น
กระนั้นจี้หรูเสว่ก็ไม่ได้ตอบอะไร เพราะเธอรู้ว่าโดยปกติแล้วสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้แห่งจิงตูจะไม่ปล่อยข่าวปลอม
แต่ถึงยังไงจี้หรูเสว่ก็ไม่เชื่อว่าเฉินผิงจะตายง่ายๆ แบบนี้
ในตอนนั้น จี้หรูเสว่ยังคงนึกถึงคืนนั้นที่เธอคิดว่าเฉินผิงเสียชีวิตแล้ว
เรื่องผิดปกติที่เกิดขึ้นในตอนที่เฉินผิงเพิ่มระดับพลังพิสูจน์ให้เห็นว่าเขาแตกต่างจากผู้ฝึกยุทธ์ทั่วไป บางทีเขาอาจจะกลับมามีชีวิตเหมือนครั้งที่แล้วก็ได้
ทันใดนั้น ผู้ฝึกยุทธ์ของตำหนักบงกชชาดก็เข้ามาแจ้งจี้หรูเสว่ “คุณหญิงจี้ คนของสำนักอสูรศักดิ์สิทธิ์มาที่นี่ค่ะ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...