“ไม่ต้องกังวลครับคุณโจว ผมรู้ว่าต้องทำยังไง อย่าลืมยาเสริมพลังที่คุณสัญญาไว้—”
ก่อนที่เซียวต๋าจะพูดจบ โจวเทียนเฉิงก็ทุบที่อกของเขาและให้คำมั่น “วางใจได้ครับคุณเซียว ผมเป็นคนรักษาคำพูด แค่ยาเสริมพลังหนึ่งร้อยเม็ด ตระกูลของผมหามาได้สบาย”
จากนั้นเซียวต๋าก็ยิ้มอย่างพอใจ แล้วเขาก็รอให้จี้หรูเสว่มาถึงอย่างเงียบๆ
ไม่นานจี้หรูเสว่ก็มาถึงสำนักอสูรศักดิ์สิทธิ์พร้อมกับผู้ฝึกยุทธ์สองคน นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอมาที่ สำนักอสูรศักดิ์สิทธิ์นับตั้งแต่ที่เธอได้เป็นพันธมิตรกับพวกเขา ครั้งนี้เธอจึงไม่ได้พาคนติดตามมาด้วยมากนัก
เมื่อเห็นว่าจี้หรูเสว่มาถึงแล้ว โจวเทียนเฉิงก็พาคนอื่นๆ ไปซ่อนที่ด้านหลังห้องโถงและแอบมองเธอผ่านรูบนผนัง
ทันทีที่เซียวต๋าเห็นจี้หรูเสว่ เขาก็รีบขอโทษอย่างสุภาพ “ขออภัยที่ทำให้คุณต้องเดินทางมาถึงที่นี่นะครับ คุณหญิงจี้”
“โอ้ คุณสุภาพกับฉันเกินไปแล้วค่ะ คุณเซียว เห็นคนส่งสารพูดเหมือนกับว่ามีเรื่องเร่งด่วน คุณมีเรื่องสำคัญจะคุยกับฉันเหรอคะ?” จี้หรูเสว่ถามพลางจ้องไปที่เซียวต๋า
“เชิญนั่งก่อนครับคุณหญิงจี้ มาดื่มชาแล้วคุยกันไปด้วยดีกว่า ผมเตรียมชาคุณภาพเยี่ยมเอาไว้โดยเฉพาะ” เซียวต๋าผายมือให้เธอนั่ง
จี้หรูเสว่นั่งลงบนเก้าอี้ เธอไม่ได้ระวังตัวแต่ก็ไม่ได้ดื่มชา เธอถามอีกครั้งว่า “คุณเซียว ถ้าคุณมีเรื่องด่วนคุณก็ควรจะรีบบอกฉันนะคะ”
จี้หรูเสว่อยากรู้มากว่าอะไรเป็นสาเหตุที่ทำให้เซียวต๋าเรียกตัวเธอมาอย่างเร่งด่วน
“คุณหญิงจี้ คุณรู้จักโจวเทียนเฉิงจากตระกูลโจวหรือเปล่าครับ” เซียวต๋าถาม
จี้หรูเสว่พยักหน้า "รู้จักอยู่แล้วค่ะ เขาเป็นคนบ้าตัณหาที่มีภรรยาหลายสิบคนใช่ไหมคะ? เขามีชื่อเสียงอยู่พอตัวในแถบนี้ ว่าแต่มันเกี่ยวอะไรกับเขาคะ?"
จี้หรูเสว่รู้สึกขอบคุณเซียวต๋าเป็นอย่างมาก ในเมื่อเขาทำให้ตระกูลโจวขุ่นเคืองก็เพราะฉัน ฉันจะไม่มีวันปล่อยให้ตำหนักบงกชชาดนั่งอยู่เฉยๆ หากสำนักอสูรศักดิ์สิทธิ์เผชิญปัญหา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...