หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1349

“ฉะ-เฉินผิง!”

เซียวต๋าไม่รู้เลยว่าเฉินผิงมาปรากฏตัวอยู่ด้านหลังของเขา

ทันทีที่โจวเทียนเฉินได้ยินชื่อของเฉินผิง เขาหมุนตัวไปมาอย่างร้อนรน สีหน้าของเขาซีดลงทันทีเมื่อเห็นเฉินผิงยืนอยู่ที่ประตูทางเข้าห้องโถง

“คุณกล้าดียังไง เซียวต๋า?”

ดวงตาของเขาหรี่ลง เฉินผิงพูดกับเซียวต๋าด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา ทุกๆ คำที่ออกมาจากปากของเขาแฝงไปด้วยเจตนาสังหารอย่างรุนแรง

เมื่อเห็นสีหน้าของเฉินผิง ความกลัวเกาะกินไปถึงขั้วหัวใจของเซียวต๋า ตัวของเขายิ่งสั่นเทามากขึ้น ก่อนจะผงะถอยไปด้านหลัง

“คะ-คุณเฉิน ผมอธิบายได้ครับ”

เซียวต๋าพยายามแก้ต่าง ทั้งๆ ที่ยังตัวสั่น

“มีอะไรจะแก้ตัวอีกมั้ย? คุณจี้อยู่ที่นี่ใช่มั้ย? ปล่อยเธอเดี๋ยวนี้!” เฉินผิงสั่งอย่างเฉยเมย

เซียวต๋าเซถอยหลังไปหลายก้าว ก่อนที่เขาจะหันไปหาโจวเทียนเฉิงในที่สุด

“คุณคือเฉินผิงสินะ เด็กหนุ่มผู้ถูกตามล่าโดยสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้แห่งจิงตู?” โจวเทียนเฉิงมองเฉินผิงตั้งแต่หัวจรดเท้า แล้วเขาก็พูดต่อ “จี้หรูเสว่อยู่ที่เตียงของฉัน และตอนนี้เธอก็เป็นผู้หญิงของฉันแล้ว ฉันไม่อนุญาตให้นายพาเธอไปเด็ดขาด”

ทันทีที่เฉินผิงได้ยินว่าจี้หรู่เสว่นั้นถูกย่ำยีโดยชายผู้นี้ เขาก็ระเบิดพลังรัศมีออกมาทันที อุณหภูมิทั่วทั้งในห้องโถงลดลงอย่างกะทันหัน

รังสีสังหารรุนแรงแผ่ขยายไปทั่วในอากาศ

“ถ้าแกแตะต้องคุณจี้จริงๆ ละก็ ฉันคงต้องให้ทั้งตระกูลโจวชดใช้ด้วยชีวิต!”

เฉินผิงกัดฟันแน่น ดวงตาของเขาฉายแววเย็นยะเยือก

“แกต้องการให้ทั้งตระกูลโจวนั้นชดใช้ค่าเสียหายด้วยชีวิตของพวกเราอย่างนั้นเหรอ? นี่มันเรื่องตลกสิ้นดี!”

ใบหน้าของโจวเทียนเฉิงค่อยๆ เผยรอยยิ้ม ทันใดนั้นก็มีชายสองคนในชุดคลุมพุ่งออกมาจากด้านหลังอย่างรวดเร็ว

เมื่อโจวเทียนเฉิงเห็นชายทั้งสอง ความมั่นใจของเขาก็พุ่งสูงขึ้นทันที

“โจวเฟิง โจวอวี่ ฆ่าไอ้เด็กอวดดีคนนี้ซะ! เขาตะโกนสั่งชายทั้งสองที่วิ่งเข้ามา”

“รับทราบ!” คนทั้งสองพยักหน้า

ขณะที่เขาทั้งสามคนก้าวเท้าออกมาด้านหน้าเพื่อเผชิญหน้ากับเฉินผิง พลังรัศมีของเขาก็ยิ่งรุนแรงมากขึ้น

อีกทางด้านหนึ่ง เฉินผิงจับจ้องไปที่ชายทั้งสามด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความเหยียดหยาม มีความสามารถเพียงแค่นี้ แต่กลับกล้าท้าทายฉันอย่างนั้นหรือ?

อย่างไรก็ตาม เฉินผิงแค่หัวเราะเยาะพวกเขาเท่านั้น ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ได้วางแผนที่จะหลบเลี่ยงหรือตอบโต้

ขณะที่เซียวต๋ายังคงสงสัยในความเฉยชาของเขา เขาสังเกตเห็นแสงสีทองส่องประกายระยิบระยับบนร่างของชายคนนั้น

เมื่อร่างเกราะทองคำถูกใช้งาน ชั้นของเกล็ดสีทองก็ปกคลุมไปทั่วทั้งร่างกายของเฉินผิง

ในขณะนั้น เขาดูเหมือนนักรบสวมชุดเกราะสีทอง เข้าเผชิญหน้ากับชายสามคนของตระกูลโจวอย่างไม่เกรงกลัว

ตูม! ตูม! ตูม!

เสียงระเบิดดังอึกทึกถึงสามครั้ง ทั้งสามคนโจมตีเฉินผิงอย่างไม่หยุดยั้ง คลื่นพลังลมปราณทำให้ทุกอย่างในห้องโถงใหญ่กลายเป็นฝุ่นผง

แต่ทว่า เฉินผิงกลับไม่สะทกสะท้านแม้แต่น้อย แม้ว่าพวกเขาจะโจมตีพร้อมกัน สีหน้าของเขายังคงไม่เปลี่ยนแปลง แม้แต่ผมสักเส้นของเขาก็ไม่ได้รับอันตราย

“ปะ-เป็นไปได้ยังไงกัน?”

โจวเทียนเฉิงอ้าปากค้าง เขามองเฉินผิงด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัว

โจวเฟิงและโจวอวี่ต่างสบตากัน ความหวาดกลัวเริ่มปรากฏชัดขึ้นในดวงตาของพวกเขา