หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1350

โจวเทียนเฉิง โจเฟิงและโจวอวี่ ทั้งสามคนไม่เพียงแค่โจมตีเฉินผิงพร้อมกันเท่านั้น แต่พวกเขาทั้งสามยังใช้ท่าไม้ตายสุดยอดของตัวเอง แต่ก็ยังไม่สามารถสร้างร่องรอยหรือบาดแผลใดๆ บนร่างกายของเขาได้เลย

แม้แต่คนธรรมดาสามัญก็ดูออกได้อย่างชัดเจนว่า ระดับพลังและความสามารถของพวกเขานั้น แตกต่างกับเฉินผิงเป็นอย่างมาก

เฉินผิงจ้องมองไปที่ชายทั้งสามที่กำลังตกตะลึง

“หึ”

เมื่อสิ้นเสียงฮึดฮัด ทันใดนั้น พลังปราณมหาศาลก็ระเบิดออกมาจากร่างของเฉินผิง

พลังปราณอันรุนแรงแผ่กระจายไปยังทุกทิศทุกทางโดยมีเขาเป็นศูนย์กลาง ก่อนที่ชายสามคนที่อยู่ตรงหน้าเขาจะทันได้รับมือ พวกเขาก็ถูกพลังงานอันมหาศาลพัดลอยออกไป

แคร๊ก!

ด้วยพลังโจมตีอันน่าสะพรึงกลัว คฤหาสน์ทั้งหลังเริ่มค่อยๆ พังทลายลงโดยไม่มีการเตือนล่วงหน้า

เฉินผิงใช้พลังปราณสัมผัสจนค้นพบห้องที่จี้หรูเสว่ถูกกักขังอยู่ เพียงชั่วพริบตา ร่างของเขาก็หายไป

เวลาเพียงไม่นาน เขาก็ปรากฏตัวต่อหน้าจี้หรูเสว่เสียแล้ว

จี้หรูเสว่มองดูชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าเขา กว่าที่เธอจะตั้งสติของเธอได้ เฉินผิงก็คว้าตัวเธอไว้ในอ้อมกอดของเขาเสียแล้ว

ขณะนั้น เศษอิฐและกระเบื้องต่างค่อยๆ ร่วงหล่นลงมาราวกับห่าฝน

เฉินผิงโอบกอดจี้หรูเสว่โดยใช้ตัวเองเป็นเกราะกำบัง และปล่อยให้เศษอิฐและเศษหินตกลงมาใส่เขาแทน

อย่างไรก็ตาม พวกมันไม่สามารถทำร้ายเขาได้เลย

หลังจากฝุ่นควันค่อยๆ จางลง เฉินผิงยังคงยืนอยู่อย่างสง่าผ่าเผยท่ามกลางเศษซากปรักหักพัง พร้อมกับจี้หรูเสว่ที่อยู่ในอ้อมแขน

จี้หรูเสว่กอดคอของเขาเอาไว้แน่น ขณะที่สายตาของเธอจับจ้องไปที่เขาแทบไม่กะพริบ

เห็นได้ชัดว่าเธอมีความรู้สึกมอบให้แก่เขา

“คะ-คุณยังไม่ตายจริงๆ เหรอ เฉินผิง?”

เธอกัดริมฝีปากสีกุหลาบของเธอเอาไว้แน่น น้ำตาค่อยๆ ไหลอาบแก้มของเธออย่างต่อเนื่อง

“ผมสบายดี ผมจะตายได้ยังไง? ผู้คนมากมายต่างต้องการจะเอาชีวิตผม น่าเสียดายที่พวกเขาฆ่าผมไม่ได้” เฉินผิงกล่าวยืนยันด้วยรอยยิ้ม

ขณะเดียวกันนั้นเอง โจวเทียนเฉิงที่ถูกซัดกระเด็นออกมา พยายามพยุงตัวของเขาลุกขึ้น ก่อนจะเช็ดรอยเลือดที่มุมปากของเขา

หอกจำนวนมากก่อตัวขึ้นเป็นรูปเป็นร่าง ลอยอยู่กลางอากาศราวกับลูกธนูแหลมคมที่หยักเป็นคันศรที่พร้อมยิงได้ตลอดเวลา

โจวเทียนเฉินสร้างผนึกไว้ที่มือของเขาอย่างรวดเร็วเช่นกัน พลังการต่อสู้อันน่าสะพรึงกลัวปะทุออกมา ตามด้วยลูกไฟส่องแสงระยิบระยับขนาดเท่าลูกฟุตบอลที่ปรากฏขึ้นกลางอากาศ

โจวอวี่เองก็ไม่ปล่อยโอกาสให้เสียเปล่าเช่นกัน เขารวบรวมพลังงานของเขาไว้ในขุดชีพจรตันเถียน เขาประกบฝ่ามือของเขา ก่อนที่เงาของกำปั้นจำนวนนับไม่ถ้วนปรากฏขึ้นรอบตัวเขา เงาเหล่านั้นแหลมคมราวกับใบมีด

เฉินผิงเฝ้าดูทั้งสามเตรียมความพร้อมในการโจมตีอย่างสงบนิ่ง ริมฝีปากของเขาโค้งขึ้นเป็นรอยยิ้มก่อนจะพูดขึ้น “กลับกลายเป็นว่าตระกูลโจวเชี่ยวชาญทางด้านพลังเวทย์สินะ ถ้าอย่างนั้น ฉันจะเล่นกับพวกคุณสักหน่อยก็แล้วกัน”

ทันทีที่เขาพูดจบ เกราะล่องหนก็ปกคลุมเขาและจี้หรูเสว่

หากเขาใช้เพียงร่างเกราะทองคำในขณะที่เขาอุ้มจี้หรูเสว่ไว้ในอ้อมแขนของเขา เขาจะสามารถป้องกันได้เฉพาะตัวเขาเอง แต่ไม่สามารถปกป้องเธอได้

ดังนั้นเขาจึงประกบฝ่ามือเพื่อสร้างเกราะล่องหนขึ้นจากอากาศ เพื่อที่มันจะสามารถปกป้องพวกเขาทั้งสองได้

"โจมตี!" โจวเทียนเฉิงคำราม

ทั้งสามคนเข้าโจมตีพร้อมกัน หอกและลูกบอลไฟจำนวนนับไม่ถ้วนพุ่งเข้าหาเฉินผิง

เงาของกำปั้นพุ่งตามมาติดๆ พวกเขาวางแผนที่จะโจมตีเข้าใส่เฉินผิง หลังจากการโจมตีครั้งแรกเพื่อทำลายเกราะป้องกันของเขา