หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1351

กระนั้นการโจมตีของโจวเทียนเฉิง โจวเฟิงและโจวอวี่ ก็ถูกป้องกันไว้ด้วยเกราะล่องหนตรงหน้าเฉินผิง นอกจากเสียงที่ดังจนแก้วหูแทบแตกแล้ว การโจมตีเหล่านั้นก็ไม่สร้างรอยขีดข่วนใดๆ ให้กับเฉินผิงและจี้หรูเสว่เลย

ดวงตาของทั้งสามเบิกกว้างในทันใด พวกเขาไม่รู้ว่าต้องทำยังไงดี

“ในเมื่อพวกคุณชอบใช้เวทย์มนต์นัก ถ้าผมใช้อาวุธก็คงจะขัดใจพวกคุณใช่ไหม? งั้นผมก็จะใช้เวทย์มนต์เช่นกัน”

เมื่อพูดจบ เฉินผิงก็ยื่นมือขึ้นไปในอากาศทันทีในระหว่างที่เขาท่องบทสวดคาถาบางอย่างอยู่นั้น ก็บังเกิดแสงสีขาวฟุ้งกระจายออกมาจากมือของเขา

ในไม่ช้า ทุกที่ที่แสงสีขาวจะกระจายออกไป อิฐและกระเบื้องที่แตกกระจายบนพื้นก็เริ่มสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง จากนั้นพวกมันก็รวมตัวกันช้าๆ

ในที่สุดก็กลายเป็นดาบสีแดงอิฐขนาดยักษ์ต่อหน้าเฉินผิง

ขณะที่เขาผสานรวมจิตเชื่อมต่อกับดาบที่แผ่พลังอันรุนแรงออกมา พลังของดาบก็เข้าครอบคลุมทั่วทั้งบ้านตระกูลโจว

จัดการพวกมันซะ!

ด้วยบัญชาการจากความคิดของเขา เสียงกรีดร้องแหลมสูงก็ดังออกมาจากดาบยักษ์ที่ยาวกว่าสิบเมตร ราวกับว่าดาบนี้มีชีวิตขึ้นมา มันชี้ไปที่โจวเทียนเฉิงและชายอีกสองคน

พลังดาบอันรุนแรงระเบิดออกมา อานุภาพของมันไม่มีสิ่งใดเทียบเทียมได้

เมื่อเห็นดังนั้น โจวเทียนเฉิงและคนอื่นๆ ก็เริ่มใช้เวทย์มนต์ของตนอย่างเร่งรีบ เกิดกำแพงดินผุดขึ้นข้างหน้าพวกเขาเพื่อสกัดกั้นการโจมตีของเฉินผิง

ปัง! ปัง! ปัง!

เมื่อเกิดเสียงระเบิดดังสนั่นหวั่นไหว กำแพงดินที่ทั้งสามคนก่อขึ้นไม่อาจต้านทานการโจมตีจากดาบยักษ์ของชายผู้นี้ได้ ภายใต้พลังดาบมหึมาของอาวุธชิ้นนี้ กำแพงก็สลายไปในพริบตา

ถึงกระนั้น แรงเหวี่ยงของดาบยังคงทรงพลังราวกับมันต้องการจะตัดสวรรค์และโลกให้สะบั้นจากกัน

ในตอนนั้น สีหน้าของโจวเทียนเฉิงกับคนอื่นๆ ต่างเคร่งเครียดด้วยความกลัว เหงื่อเย็นๆ ไหลลงมาที่หน้าผากขณะที่พวกเขาจะยังคงร่ายมนต์ควบคู่ไปกับการประสานอิน

แต่ไม่ว่าจะใช้วิธีใด พวกเขาก็ยังหยุดดาบยักษ์ของเฉินผิงไม่ได้

"ถอยก่อน! เร็วเข้า ถอย!”

เมื่อสถานการณ์พลิกผัน โจวเทียนเฉิงก็สั่งให้ชายอีกสองคนถอยกลับอย่างรวดเร็ว

พวกเขาคิดไม่ถึงเลยว่าเฉินผิงจะเชี่ยวชาญด้านเวทย์มนต์ จนสามารถสร้างดาบยักษ์ที่ทรงพลังได้มากขนาดนี้

แต่เมื่อเรื่องมันลุกลามมาถึงจุดนี้แล้ว ถึงเสียใจก็ไม่มีประโยชน์อีกต่อไป เขาจึงทำได้เพียงรวบรวมพลังลมปราณภายในตัวเขาและถอยออกไปอย่างฉับไว

เขารวดเร็วมาก แต่ในไม่ช้าเขาก็ตระหนักว่าเขายังคงไม่สามารถหลบพลังคมดาบจากเฉินผิงได้ ไม่ว่าเขาจะเร็วสักปานใดก็ตาม

สีหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นหวาดกลัว ในขณะที่ดวงตาของเขาเปี่ยมด้วยแววสยดสยอง

“ยะ-อย่าฆ่าฉันเลย!”

ความหวาดกลัวเล่นงานเขา และเข่าของเขาก็เริ่มสั่นผับๆ

อย่างไรก็ตาม เฉินผิงไม่ได้สนใจเรื่องพวกนั้น ตั้งแต่วินาทีที่โจวเทียนเฉิงประกาศว่าจี้หรูเสว่ กลายเป็นผู้หญิงของเขา เขาก็ได้ขีดชะตาของตัวเองเอาไว้แล้ว

ฉับ!

เมื่อพลังกระบี่ผ่านตัวเขาไป มันก็แยกร่างของโจวเทียนเฉิงออกเป็นสองส่วน

เปลวไฟสีแดงพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า กลิ่นคาวเลือดลอยอบอวลอยู่ในอากาศ