หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1352

ในขณะนั้น โลกทั้งใบพลันเงียบสงัด

ทุกคนอ้าปากค้าง

เป็นเรื่องน่าตกใจมากที่ชายสามคนร่วมมือกันเพื่อฆ่าเฉินผิง แต่ฝ่ายหลังกลับฆ่าหนึ่งในนั้นได้อย่างง่ายดาย

โดยเฉพาะเซียวต๋าที่แข้งขาอ่อนแรงไปหมดแล้วในตอนนั้น สัญชาตญาณผลักไสให้เขาหนี แต่ขาของเขากลับไม่เป็นใจ มันไม่ยอมขยับ

โจวเฟิงและโจวอวี่ต่างมึนงงเมื่อเห็นร่างที่ถูกตัดขาดของบุตรชายคนรองตระกูลโจว ความเย็นยะเยือกจากส่วนลึกในหัวใจแผ่ซ่านไปทั่วร่างกายของพวกเขา

พวกเขาตัวสั่นขึ้นมาและจ้องมองไปที่เฉินผิงด้วยความสยดสยอง

จี้หรูเสว่อยู่ในอ้อมกอดของเฉินผิงในขณะนั้น เธอสัมผัสได้ถึงเสียงเต้นของหัวใจเฉินผิง

เธอเองก็ตกใจเช่นกัน เมื่อเห็นโจวเทียนเฉิงถูกผ่าครึ่งด้วยดาบในครั้งเดียว

แม้ตระกูลโจวจะเป็นตระกูลที่ร่ำรวยแห่งทุ่งหว่านเฉิง แต่เฉินผิงก็ยังสังหารโจวเทียนเฉิงเพื่อเธอโดยไม่เกรงกลัวว่าจะทำให้ตระกูลโจวขุ่นเคือง

ไออุ่นอันล้นเหลือท่วมท้นเธอ เธอจึงซบลงในอ้อมกอดของชายผู้นั้น

“ฉันบอกไปก่อนหน้านี้แล้วว่าถ้ามันแตะต้องคุณหญิงจี้ ฉันจะให้ทั้งตระกูลโจวต้องชดใช้ด้วยชีวิต ตอนนี้ถึงคราวของแกสองคนแล้ว”

เฉินผิงมองชายทั้งสองอย่างเยือกเย็น

เมื่อทั้งคู่สัมผัสได้ถึงสายตาเย็นยะเยือกของชายผู้นั้น หัวใจพวกเขาก็ตกไปอยู่ตาตุ่ม ทั้งร่างกายก็สั่นสะท้านอย่างรุนแรง

ตอนนี้พวกเขาหวาดผวา เพราะถูกความกลัวเข้าจู่โจมตั้งแต่ที่เฉินผิงผ่าร่างของโจวเทียนเฉิงออกเป็นสองท่อนด้วยกระบี่เพียงครั้งเดียว เพราะมันพิสูจน์ให้เห็นว่าชายผู้นี้ไม่ได้ยำเกรงตระกูลโจวเลยแม้แต่น้อย

ฉับพลันนั้น สีหน้าของพวกเขาก็หม่นหมองลงเรื่อยๆ และหัวใจของพวกเขาก็เปี่ยมด้วยความเสียใจ ถ้าเราไม่เสนอหน้ามา พวกเราก็คงไม่ต้องมาลงเอยแบบนี้

“คุ-คุณเฉิน โจวเทียนเฉิงเป็นคนเดียวที่แตะต้องคุณหญิงจี้ แม้จะเป็นถึงลูกชายคนรองของตระกูลโจวแต่เขาก็เป็นเสือผู้หญิง ในเมื่อพ่อของเขาไม่อยู่ที่นี่ พวกเราก็ห้ามเขาไม่ให้ทำอะไรตามอำเภอใจไม่ได้ ไหนๆ ตอนนี้เขาก็ตายไปแล้ว ผมหวังว่าคุณจะละเว้นตระกูลโจวนะคุณเฉิน”

โจวเฟิงเริ่มวิงวอนขอความเมตตาจากเฉินผิง

โจวเทียนเฉิงตายแล้วแต่เขาก็สมควรตายถ้าเขาไม่ไปยั่วยุชายผู้นี้เพราะผู้หญิงคนเดียวตระกูลโจวคงไม่ประสบหายนะเช่นนี้!

ในเมื่อโจวเทียนเฉิงกล้าทำให้จี้หรูเสว่ด่างพร้อยฉันจะไม่ยอมให้พวกตระกูลโจวรอดไปได้เด็ดขาด

ใบหน้าของโจวเฟิงและโจวอวี่แดงก่ำด้วยความเดือดดาล

ไม่เพียงแต่เราจะนอบน้อมและวิงวอนขอความเมตตาจากเขาเท่านั้นแต่โจวเทียนเฉิงก็ตายไปแล้วเขาจำเป็นต้องกำจัดตระกูลโจวด้วยหรือ?

เฉินผิงมองพวกเขาอย่างเย็นชาพร้อมกระบี่ในมือ “พร้อมที่จะตายหรือยัง?”

“อย่าคิดว่าเราจะกลัวแกนะ เฉินผิง เราไม่ต้องการให้ทั้งสองฝ่ายสูญเสียมากเกินไป แต่ถ้าเรื่องมันเป็นแบบนี้ ก็อย่าโทษที่เราทุ่มสุดตัวแล้วกัน!”

โจวเฟิงส่งเสียงคำราม สีหน้าของเขาบิดเบี้ยวดั่งหน้ากากแห่งความบ้าคลั่ง เขานำขวดสีแดงออกมา เขาคลายฝาขวดออกและเทของเหลวในขวดลงคอ

เฉินผิงขมวดคิ้วเมื่อเห็นขวดในมือของโจวเฟิง เพราะเขาได้กลิ่นชวนคลั่งไคล้เจือปนกลิ่นเหม็นเน่าทันทีที่ชายคนนั้นเปิดฝา

ตระกูลผู้ฝึกยุทธ์ทั่วไปคงไม่สามารถสร้างยาเช่นนี้ได้เป็นไปได้ไหมว่าตระกูลโจวจะกลายเป็นผู้ใช้วิชามารไปแล้ว?

ขณะที่เขากำลังครุ่นคิดเรื่องนั้น ร่างกายของโจวเฟิงก็ขยายออกจนใหญ่โต มีเสียงฉีกทึ้งดังขึ้นเมื่อเสื้อผ้าบนตัวเขาฉีกขาด กล้ามเนื้อกำยำเผยออกมา อกของเขาผายผึ่งอยู่ภายใต้รัศมีที่พลุ่งพล่าน