ในขณะนั้น เซียวต๋าเกลียดตัวเองที่ไม่รู้จักคิดให้ดีจนเขาทรยศต่อจี้หรูเสว่
หากเขายังสามารถเป็นพันธมิตรกับตำหนักบงกชชาดได้ ตำหนักอสูรศักดิ์สิทธิ์คงพัฒนาอย่างก้าวกระโดดด้วยความแข็งแกร่งของเฉินผิงในตอนนี้
อย่างไรก็ตาม เรื่องนั้นมันสายไปแล้ว
เฉินผิงเดินเข้ามาหาเซียวต๋าและจ้องมองอย่างเย็นชา
เมื่อถูกสายตาเยือกเย็นของเฉินผิงมองมา เซียวต๋าก็ตัวสั่นรุนแรงยิ่งกว่าเดิม
จากนั้นฝ่ายหลังก็เริ่มกราบแทบเท้าของเฉินผิง “ผมขอโทษ คุณเฉิน ผมผิดไปแล้ว ผมคิดผิดจริงๆ เป็นความผิดของผมเองที่ไม่รู้จักคิดหน้าคิดหลัง อีกทั้งผมถูกโจวเทียนเฉิงบังคับขู่เข็ญ ได้โปรดอย่าฆ่าผมเลย คุณเฉิน ผมยอมทำทุกอย่างที่คุณต้องการ อะไรก็ได้ที่คุณต้องการ...”
เขายังคงคร่ำครวญและร้องขอความเมตตา ขณะที่จี้หรูเสว่เงยหน้าขึ้นจากอ้อมกอดของเฉินผิง
หลังจากขอให้เฉินผิงวางเธอลง เธอก็ยืนขึ้นและจ้องมองเซียวต๋าอย่างดุร้าย
“คนปลิ้นปล้อนอย่างคุณที่เอาแต่พึ่งพาคนที่มีอำนาจมากกว่านั้นน่ารังเกียจเป็นที่สุด เซียวต๋า ฉันหลงคิดว่าคุณเป็นคนดี...” เธอเกลียดเขามากกว่าโจวเทียนเฉิง ถ้าไม่ใช่เพราะเซียวต๋าใช้ความเชื่อใจที่เธอมีต่อเขาในทางที่ผิด โจวเทียนเฉิงก็คงไม่ได้สิ่งที่เขาต้องการ
“ผมคิดผิดไป คุณหญิงจี้ ตอนนี้ผมรู้แล้ว ยกโทษให้ผมด้วยเถอะ ผมจะไม่ทำอีกแล้ว...” เซียวต๋าเริ่มร้องไห้
ความดูถูกเหยียดหยามในดวงตาของเฉินผิงยิ่งเพิ่มพูน เมื่อเขาจ้องมองชายผู้น่าสมเพชอย่างเย็นชา
ตอนแรกเขานึกว่าเซียวต๋าเป็นคนนิสัยดี เซียวต๋าเคยกล่าวว่าเขาไม่สามารถเพิกเฉยต่อการกระทำอันชั่วร้ายของเฟ่ยชิงผิงได้อีกต่อไป และฆ่าเฟ่ยชิงผิงทิ้ง
แต่เมื่อเขากลายเป็นเจ้าตำหนักอสูรศักดิ์สิทธิ์ เขาก็เริ่มทำตัวไม่ต่างจากเฟ่ยชิงผิง
เป็นไปได้ว่านิสัยที่แท้จริงของเขาจะไม่เปิดเผย จนกว่าตำแหน่งของเขาจะสูงมากพอ
“ไอ้ขยะ” เฉินผิงเหยียดหยามก่อนจะเตะอะไรบางอย่าง
กระเบื้องแหลมคมบนพื้นแทงเข้าที่คอของเซียวต๋าอย่างรวดเร็ว
เซียวต๋าจับคอของเขาด้วยมือทั้งสองข้าง เขาอยากจะพูดอะไรบางอย่างแต่ก็ไม่อาจทำได้อีกต่อไป ครู่ต่อมา เขาก็ล้มลงบนพื้นแล้วแล้วสิ้นใจลงตรงนั้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...