หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1356

ในขณะเดียวกัน ที่บ้านของตระกูลหลงในจิงตู หลงจิ้งกั๋วกำลังมองที่หลงเซียว ลูกชายของเขาด้วยสีหน้าที่ยากจะอธิบาย

ร่างของหลงเซียวที่เน่าเปื่อยลงไปมากมีกลิ่นเหม็นสาบโชยมา ถ้าเขาไม่ได้สวมเสื้อผ้า การได้เห็นเขาคงทำให้หลายคนตกใจจนตายได้

เพียงแค่มองลูกชายของเขาแวบเดียว ก็เพียงพอแล้วที่หลงจิ้งกั๋วผู้มากปัญญาจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

“เกิดอะไรขึ้น หลงเซียว? อาจารย์ของแกอยู่ที่ไหน?” เขาถาม

“อาจารย์ของผมตายแล้วพ่อ แต่เขาก็ส่งพลังทั้งหมดของเขามาให้ผม ตอนนี้ผมได้เป็นเจ้ายุทธ์แล้ว ใช้เวลาอีกไม่นานก็จะไม่มีใครในยุทธภพจิงตูที่สามารถเอาชนะผมได้” หลงเซียวตอบอย่างมั่นใจ

ความรู้สึกที่อธิบายไม่ได้ผุดขึ้นในใจของหลงจิ้งกั๋ว เมื่อเขาเห็นหลงเซียวเป็นแบบนั้น

จากมุมมองหนึ่ง อาจกล่าวได้ว่าคนที่อยู่ตรงหน้าไม่ใช่ลูกชายของเขาอีกต่อไป แต่เรื่องนั้นก็อาจไม่จริงเสียทีเดียว

“ทำไมแกถึงถูกวิญญาณครอบงำ หลงเซียว” หลงจิ้งกั๋วไม่เข้าใจว่าทำไมลูกชายของเขาถึงกลายเป็นแบบนั้นเมื่อมีติ้งฉ่านคอยปกป้อง

“ทั้งหมดเป็นเพราะเฉินผิง ท่านพ่อ ถ้าไม่ใช่เพราะเขา ร่างกายของผมคงไม่กลายเป็นแบบนี้ อาจารย์ติ้งฉ่านไม่สามารถรักษาอาการของผมได้เลย ผมไม่อยากนอนเฉยๆ บนเตียงไปทั้งชีวิต ผมอยากเจอเฉินผิงและล้างแค้น! น่าเศร้าที่มันตายไปแล้ว ผมเสียใจเป็นที่สุดที่ไม่อาจฆ่ามันกับมือ” แววตาโหดเหี้ยมฉายผ่านดวงตาของหลงเซียว

เขาต้องการให้เฉินผิงได้รู้ซึ้งว่าการเป็นคนพิการมันเป็นยังไง

“เฉินผิงไม่ตายง่ายขนาดนั้นหรอก!” หลงจิ้งกั๋วเอ่ยขึ้นอย่างหนักแน่น

"อะไรนะ? มันยังไม่ตายเหรอ? ผมนึกว่าประธานจู้จื่อซานบอกว่าเขาเป็นคนฆ่าเฉินผิงด้วยตัวเองเสียอีก” ใบหน้าของหลงเซียวเต็มไปด้วยความประหลาดใจ

“เขายังมีชีวิตอยู่แน่นอน มีคนไม่มากที่รู้ความลับของเขา แต่พ่อก็เป็นหนึ่งในไม่กี่คนที่รู้” ดวงตาของหลงจิ้งกั๋วหรี่ลง สีหน้าเต็มไปด้วยความกังวล

"เป็นข่าวที่ดีมาก! หมายความว่าผมจะได้ฆ่าเฉินผิงด้วยตัวเอง!” หลงเซียวกล่าวอย่างตื่นเต้น

ในขณะที่เขากำลังตื่นเต้น หลงจิ้งกั๋วกลับกังวล “มีบางอย่างที่แกยังไม่รู้ หลงเซียว พ่อจะเล่าให้แกฟัง...”

เมื่อเขาเข้าใกล้หลงจิ้งกั๋วมากพอ ผู้เป็นพ่อก็ตบอีกฝ่ายทันที

เขาต้องการบังคับให้วิญญาณออกจากร่างของหลงเซียว แม้จะพิการ แต่หลงเซียวก็ยังเป็นลูกชายของเขา อย่างไรก็ตาม ในตอนนั้นสิ่งที่เหลืออยู่ของหลงเซียวมีเพียงร่างกาย

ในขณะที่หลงเซียวยังคงควบคุมสมองและความคิดของเขาได้ แต่ถ้าวิญญาณมีพลังมากพอเมื่อไหร่ มันก็จะควบคุมทั้งร่างกายและจิตใจของหลงเซียวอย่างสมบูรณ์

หลงเซียวปล่อยมือจากพ่อโดยไม่ทันตั้งตัวและอุทานว่า “หยุดนะ! หยุด!"

เขาพยายามขัดขืนวิญญาณที่ควบคุมร่างกายของเขา

“ถ้าแกพยายามทำร้ายพ่อของฉันอีกครั้ง ฉันรับรองเลยว่าแกจะไม่เหลือร่างกายให้สิงอีก ต่อให้ฉันต้องตายไปพร้อมกับแกก็ตาม!” หลังจากที่เขาขู่วิญญาณเสียงดัง อีกฝ่ายก็เงียบไป

จากนั้นหลงเซียวก็หันไปหาพ่อของเขา “พ่อเป็นอะไรไหม?”

หลงจิ้งกั๋วถอนหายใจเฮือกใหญ่เมื่อมองไปที่หลงเซียว “อย่ากังวลไปเลย หลงเซียว พ่อสัญญาว่าจะทำให้แกกลับมาเป็นปกติ”

เมื่อเขาพูดจบ เขาก็หันหลังกลับและมุ่งหน้าไปยังห้องลับของคฤหาสน์ตระกูลหลง

เขาจะบังคับให้หลงต้าเฉียวบอกความลับที่เขาต้องการ

เพราะในตอนนั้น ความลับไม่ใช่แค่เรื่องความอยู่รอดของตระกูลหลง แต่ยังเกี่ยวพันกับชีวิตของหลงเซียวโดยตรง